-
141.《春社有感》 宋·陆游
憔悴前朝白发郎,祠庭赋禄玷恩光。
寸心未与年俱老,万事惟凭酒暂忘。
穿仗两曾观揖逊,扶犁独幸返耕桑。
耆年凋落还堪叹,社饮推排冠一乡。 -
142.《雨夜书感》 宋·陆游
儒生不自贵,执艺等卜祝,诗书定何物,为汝市爵禄。
唐虞虽日远,凛凛犹在目,谁能举其要,治功端可复。
平生麤知此,俛仰发已秃;一豪不获施,老病死岩谷。
安知万世後,终无可封俗;愿广稽古心,端拱咨岳牧。 -
143.《冬晴稍理旧学有感于怀》 宋·陆游
天公元不吝光阴,付与书生遂本心。
老已为民犹学问,向虽作吏半山林。
百年断稿传三世,一日晴窗抵万金。
努力更思恢道术,酒杯虽把不须深。 -
144.《有感》 宋·文天祥
平生心事付悠悠,风雨燕南老楚囚。
故旧相思空万里,妻孥不见满三秋。
绝怜诸葛隆中意,羸得子长天下游。
一死皎然无复恨,忠魂多少暗荒丘。 -
145.《感兴》 宋·文天祥
万里云山断客魂,浮云心事向谁言。
月侵乡梦夜推枕,风送牢愁昼掩门。
苏子窖中闲日月,石郎家里旧乾坤。
朝闻夕死吾何恨,坐把春秋子细论。 -
146.《感伤》 宋·文天祥
家国伤冰泮,妻孥叹陆沉。
半生遭万劫,一落下千寻。
各任汝曹命,那知吾辈心。
人谁无骨肉,恨与海俱深。 -
147.《齐云亭凭高有感》 宋·宋祁
凭高极目意茫然,坐对淮南摇落天。
空把归心同客雁,遂将缄口伴寒蝉。
一罇醒醉黄花外,万事萧条白发前。
谁取长弓射鸟翼,休教西日送凋年。 -
148.《感遇二十五首》 宋·张耒
西京全盛日,宫阙上参天。
建章千万户,白昼下神仙。
金琼丽云日,栱角压山川。
一朝丧乱至,两观入戈鋋。
渐台既已平,长门随飞烟。
物大变亦巨,安荣竟徂迁。
毋怪秦汉君,甘心惑神仙。 -
149.《感遇二十五首》 宋·张耒
缫丝未缘鱼,有丝生网心。
弦木以为弧,鸟兽不安林。
大钧本无事,物类亦愔愔。
谁令一机骇,万变起相寻。
焚木岂人火,弃沙非外金。
如何巧诈子,尚欲峻而深。 -
150.《感春三首》 宋·张耒
山民为生最易足,一身生计资山木。
负薪入市得百钱,归守妻儿烹斗粟。
山林未尽终不忧,衣食自足他无欲。
人生谁使爱功名,万虑千思挠心腹。 -
151.《读太白感兴拟作二首》 宋·张耒
瑶姬上帝子,天日与晶光。
万古巫山中,玉颜照秋江。
世界一培塿,谁知楚襄王。
宋生底虫蛆,妄以己意量。
我无世上心,乃游不死乡。
与尔等爱恶,朽枯终一藏。 -
152.《晨起有感》 宋·张耒
故岁如晓客,行意不可留。
新春如美人,含笑未举头。
定知当粲然,有待姑少留。
山川谍光景,梅柳露风流。
惟有堂中人,一衲暖蒙头。
荣枯不到心,万事良悠悠。 -
153.《晚春独酌有感》 宋·张耒
春晏岩谷秀,乔木环我居。
引此西涧泉,漍漍漱我除。
危桥跨方池,修竹万有余。
人间午阴静,鸟下惊游鱼。 -
154.《次韵德孺感兴二首》 宋·黄庭坚
于此吾忘我,从谁尺直寻。
事来千万种,人有两三心。
自守藩篱小,犹能井臼任。
过时虽不采,吾与菊花斟。 -
155.《感怀 其五》 元·王冕
槲衣山中人,短发披襟领。
寸心雄万夫,片语重九鼎。
不作好颜色,遂与世俗迥。
始旦旭日明,默默有深省。
上愧饭牛戚,下怀扪虱猛。
乞慷复乞慷,照镜可怜影。 -
156.《初见白发慨然感一》 宋·司马光
万物壮必老,性理之自然。
我年垂四十,安得无华颠。
所悲道业寡,汩没无它贤。
深惧岁朋颓,宿心空弃捐。
视此足自儆,拔之乃违天。
留为鉴中铭,晨夕思乾乾。 -
157.《观孙儿戏感怀》 宋·司马光
我昔垂髫今白头,中间万事水东流。
此心争得还如尔,戏走阶前不识愁。 -
158.《夜闻风声有感奉呈原父舍人圣俞直讲》 宋·欧阳修
夜半群动息,有风生树端。
飒然飘我衣,起坐为长叹。
苦暑君勿厌,初凉君勿欢。
暑在物犹盛,凉归岁将寒。 -
159.《依韵和张应之见赠》 宋·梅尧臣
京洛多游好,相与岁月深,虽同执一龠,吹曲各异音。
自微众音响,安感万物心。
我穷子来唁,慷慨发长吟。 -
160.《感旧酬宋军咨见寄》 明·高启
我酒且缓倾,听君放歌行。
君歌意何苦,慷慨陈平生。
少为斗鸡儿,鲜裘夺春明。
走马出飞弹,撇捩夸身轻。