-
1.《赠开先悟老述情三颂自掀持淡泊不事化缘夜坐》 宋·王洋
放怀澹泊省拘持,应物无方自不疑。
我国晏然君莫问,他心通处我为谁。
静无淮浦他年梦,老与庐山宿命期。
到了百年俱任运,世间屈曲自推移。 -
2.《赠开先悟老述情三颂自掀持淡泊不事化缘夜坐》 宋·王洋
身如枯木了生涯,那更迎春竞物华。
金粟病中犹示众,如来到处不须夸。
毗卢法藏无心供,兜率陀天自散花。
比似出门千万事,何如丰俭且随家。 -
3.《对雪偶成三颂呈芳公长老兼简收贵二上人》 宋·韩维
空生去后花飞绝,庞老行时雪落频。
有句无言空不会,夜寒红燄一炉香。 -
4.《对雪偶成三颂呈芳公长老兼简收贵二上人》 宋·韩维
闻君鼎足话无生,说尽无生及有生。
几日西郊回杖锡,小窗同听竹风声。 -
5.《对雪偶成三颂呈芳公长老兼简收贵二上人》 宋·韩维
谁识天公造化情,珠楼玉殿一朝成。
色空无有何能辨,陵坎高低本自平。
定见乌鸡遭指注,宁分皓鹤失鲜明。
可怜辛苦齐腰客,不悟纷纷觌面呈。 -
6.《和真歇墨迹三颂》 宋·释法薰
个事全超浩劫前,借功明位不徒然。
但能不触亲爷讳,一任冰轮在处圆。 -
7.《和真歇墨迹三颂》 宋·释法薰
纵然万象体元真,雨沐云蒸到眼新。
开品恐成随类堕,相逢多是笑吟吟。 -
8.《和真歇墨迹三颂》 宋·释法薰
撒手悬空万仞崖,方知佛祖绝梯阶。
无端诸老争呈丑,未兔将身一处埋。 -
9.《秋日荆南送石首薛明府辞满告别奉寄薛尚书颂德…三十韵》 唐·杜甫
南征为客久,西候别君初。
岁满归凫舄,秋来把雁书。
荆门留美化,姜被就离居。
闻道和亲入,垂名报国馀。 -
10.《颂古三十一首》 宋·释安永
道泰时清才子贵,家肥国富小儿娇。
不因紫陌花开早,争见黄莺下柳条。 -
11.《颂古三十一首》 宋·释安永
不因一事,不长一智。
不曾杀生,了无忌讳。
传言送语当风流,拈得口兮失却鼻。 -
12.《颂古三十一首》 宋·释安永
鱼行水浊,鸟飞毛落。
大士横身,不受斧凿。 -
13.《颂古三十一首》 宋·释安永
白日青天、开眼放尿。
黄面瞿昙,一场漏逗。 -
14.《颂古三十一首》 宋·释安永
觌面当机掣电飞,当机觌面谁能用。
一剑分身定死生,君王万古声名重。 -
15.《颂古三十一首》 宋·释安永
丧尽家财,无本可据。
赤手杀人,弥天罪过。 -
16.《颂古三十一首》 宋·释安永
石火光中验正邪,等閒拈却眼中沙。
自从不曾少盐酱,敢保渠侬未到家。 -
17.《颂古三十一首》 宋·释安永
世路风波不见君,愁肠暗写共谁论。
迅雷才震清飚起,白日一天星半分。 -
18.《颂古三十一首》 宋·释安永
一刀两段绝譊讹,天下禅和不奈何。
头戴草鞋重漏泄,知恩者少负恩多。 -
19.《颂古三十一首》 宋·释安永
不放溪东西,随分纳些儿。
冷暖只自知,分明说向谁。 -
20.《颂古三十一首》 宋·释安永
妙转之机掣电飞,目前生杀尽交驰。
明珠自有明珠价,休向篱边弹雀儿。