-
21.《颂古三十一首》 宋·释安永
臭口未开经万劫,丝毫才犯铁轮随。
雨散云收明月夜,反动江波说向谁。 -
22.《颂古三十一首》 宋·释安永
掣开金殿锁,撞碎玉楼钟。
贪程未归客,徒自觅行踪。 -
23.《颂古三十一首》 宋·释安永
三度扣关转不开,赤手迢迢空往来。
忽然业镜百杂碎,始觉从前满面灰。 -
24.《颂古三十一首》 宋·释安永
红炉起浪拍天飞,疾焰过风孰敢窥。
任是三头并六臂,到此休夸第一机。 -
25.《颂古三十一首》 宋·释安永
见成底事没商量,剔起眉毛未厮当。
日暮碧天鸿雁断,海门斜去两三行。 -
26.《颂古三十一首》 宋·释安永
快人一言,快马一鞭。
停囚长智,十万八千。 -
27.《颂古三十一首》 宋·释安永
乞儿拾得锡,暗地空宝惜。
撞著明眼人,一文也不直。 -
28.《颂古三十一首》 宋·释安永
见兔放鹰,因鸦打正。
脚未跨门,直须猛省。 -
29.《颂古三十一首》 宋·释安永
三人证龟唤作鳖,哑子得梦向谁说。
电光影裹浪驱驰,踏破澄潭一轮月。 -
30.《偈颂一百二十三首》 宋·释普度
前不构店,后不迭村。
当阳坐断,上下平分。
更看直透云霄之顶,独步乾坤。 -
31.《偈颂一百二十三首》 宋·释普度
司道染泥沙,佛祖生冤家。
新半山为甚烧香礼拜,明珠绝纇,皓玉无瑕。 -
32.《偈颂一百二十三首》 宋·释普度
有主有宾,无疏无亲。
直饶七佛到来。
各与三十拄杖,少喜多嗔。 -
33.《偈颂一百二十三首》 宋·释普度
一佛出世,千佛赞扬。
十方坐断,独露真常。
山苍苍,云苍苍。
半开半合,隐显全彰。 -
34.《偈颂一百二十三首》 宋·释普度
拄杖子,无向背。
东拄西掌,登山涉海。
汴璧骊珠,泥团土块,一时粉碎。 -
35.《偈颂一百二十三首》 宋·释普度
雨涤炎威,秋云自在。
一片两片拄杖头,或卷或舒林木外。
白璧明珠,泥团土块。
放去收来颗颗圆,填沟塞壑无人会。
阿呵呵,六只骰子满盆红,有采无采,大家别赛。 -
36.《偈颂一百二十三首》 宋·释普度
说禅说道,撒土撒沙,半山终不也随邪。
重阳定在九月九,东篱何处无黄花。 -
37.《偈颂一百二十三首》 宋·释普度
龙门万仞,到者还稀。
不犯清波,如何进步。 -
38.《偈颂一百二十三首》 宋·释普度
前佛性命,后佛纪纲。
开口即丧,闭口即错。
瘥病不假驴驼药。 -
39.《偈颂一百二十三首》 宋·释普度
毫末非轻,丘山非重。
按佛祖云头,穿衲僧鼻孔,剖破方知无罅缝。 -
40.《偈颂一百二十三首》 宋·释普度
破沙盆,没巴鼻,尽大地人扶持不起。
玉山路上,荆棘参天。
锺阜山前,清风匝地。
擘破宝公面皮,德云无处回避。