-
141.《颂古十三首》 宋·释德光
黄蘖棒头曾不顾,高安拳下错商量。
从兹遍界生荆棘,佛法初无一寸长。 -
142.《颂古十三首》 宋·释德光
入门便喝绝商量,空奋双拳立纪纲。
反转杀人三角眼,丛林千古受灾殃。 -
143.《颂古十三首》 宋·释德光
师之一字见还难,直下应须透祖关。
纵使祖关开正眼,前头更有万重山。 -
144.《颂古十三首》 宋·释德光
亲到龙潭不见龙,纸灯吹灭眼头空。
一条白棒掀天地,灭却西来达磨宗。 -
145.《颂古十三首》 宋·释德光
法出奸生,垛生招箭。
三脚驴子,是谁亲见。 -
146.《偈颂九十三首》 宋·释梵琮
直进直出,直行直用。
瞥转玄关,百发百中。 -
147.《偈颂九十三首》 宋·释梵琮
指地指天,草贼大败。
入草求人,聊展三拜。 -
148.《偈颂九十三首》 宋·释梵琮
据此丈室,无可不可。
要行即行,要坐便坐。
漆桶相挨,一时打破。
三脚虾蟆透九垓,笑倒嵩山破灶堕。 -
149.《偈颂九十三首》 宋·释梵琮
一两三四五,六七八九十。
坐断顶{左宁右页}头,千圣望不及。 -
150.《偈颂九十三首》 宋·释梵琮
湖上一片云,明月为知己。
却被清风吹,吹入深山里。 -
151.《偈颂九十三首》 宋·释梵琮
打破虚空无缝,衲僧随处受用。
却因圣制入山,云北云南做梦。 -
152.《偈颂九十三首》 宋·释梵琮
今朝结制,事事超诣。
问讯烧香,衲僧巴鼻。
人事上下,巡堂次第。
无位真人,蓦忽喷嚏。
布袋头结,吉无不利。 -
153.《偈颂九十三首》 宋·释梵琮
太白禅师,全无伎俩。
一锡飞来,占断千嶂。
以中心树,建立圣像。
合水和泥,根生土长。
不用换骨脱胎,不须起模打样。
一段真实身心,脑后圆光万丈。 -
154.《偈颂九十三首》 宋·释梵琮
老观当场阐大机,逢人赤手为提持。
若能直下知端的,佛海波澜无尽时。 -
155.《偈颂九十三首》 宋·释梵琮
东山水上行,乾元利贞亨。
誵讹一个字,才子竞头争。 -
156.《偈颂九十三首》 宋·释梵琮
今朝正当端午节,衲僧倒用真妙诀。
转圣作凡,点金成铁。
却把山茶,以替竹叶。
角黍满盘,菖蒲细切。
虽然俗气未除,也要大家暖热。
百草头边,艾人懽悦。
千峰影里笑不休,野猿时把藤萝拽。 -
157.《偈颂九十三首》 宋·释梵琮
禁足不定足,居中不住中。
去来无罣碍,踢踏活虚空。
射杀南山虎,翻身控角弓。
上无攀仰,下绝己躬。 -
158.《偈颂九十三首》 宋·释梵琮
孤迥迥一尘不立,清寥寥目断千峰。
白云片片,流水重重。
蓦忽和盘掇转,却要唤西作东。
生铁团上,迸开罅缝。 -
159.《偈颂九十三首》 宋·释梵琮
赵州南,石桥北,观音院里有弥勒。
祖师遗下一只履,直至而今觅不得。
赵州老子,信手栽荆棘,当门种蒺蔾。
四方人不到,徒自暗攒眉。 -
160.《偈颂九十三首》 宋·释梵琮
世尊拈花,迦叶破颜。
只因学步,失却邯郸。
斫却庭前树,放出云外山。
行人才眨眼,身在画图间。
鸟飞不到处,今古绝跻攀。
洞天人去后,谁解倚栏干。