-
1.《孤雁儿·世人作梅诗》 宋·李清照
世人作梅词,下笔便俗。
予试作一篇,乃知前言不妄耳。
藤床纸帐朝眠起。
说不尽、无佳思。 -
2.《抛球乐·道人心印悟来》 元·长筌子
道人心印悟来,自然惺洒。
这妙用、玄关造化,神功巧笔,今古难画。
见壶中、不夜春光,有锦绣、江山相亚。
处处花萼楼台,秀吐香风,高耸蟠桃架。 -
3.《题长安壁主人》 唐·张谓
世人结交须黄金,黄金不多交不深。
纵令然诺暂相许,终是悠悠行路心。 -
4.《鲛人曲》 元·杨维桢
鲛人居,钱塘湖。
自从剑客过湖去,世人不识真仙儒。
灵丹掷湖水,湖水清如酤。
江妃惜不得,贮在明月壶。 -
5.《送春醉吟》 宋·陈著
三月二十有一日,絮云弄日风力薄。
家人报我明日夏,草草杯盘软春脚。
世人心眼最无常,景物流禅争顷刻。
南风一转垂青阴,回首芳尘是陈迹。 -
6.《安州老人食蜜歌》 宋·苏轼
安州老人心似铁,老人心肝小儿舌。
不食五谷惟食蜜,笑指蜜蜂作檀越。
蜜中有诗人不知,千花百草争含姿。
老人咀嚼时一吐,还引世间痴小儿。 -
7.《一世歌》 明·唐寅
人生七十古来少,前除幼年后除老。
中间光阴不多时,又有炎霜与烦恼。
花前月下得高歌,急需满把金樽倒。
世人钱多赚不尽,朝里官多做不了。 -
8.《河西太守杜公挽歌四首》 唐·岑参
蒙叟悲藏壑,殷宗惜济川。
长安非旧日,京兆是新阡。
黄霸官犹屈,苍生望已愆。
唯馀卿月在,留向杜陵悬。 -
9.《河西太守杜公挽歌四首》 唐·岑参
蒙叟悲藏壑,殷宗惜济川。
长安非旧日,京兆是新阡。
黄霸官犹屈,苍生望已愆。
唯馀卿月在,留向杜陵悬。 -
10.《杨子华画三首》 唐·元稹
杨画远于展,何言今在兹。
依然古妆服,但感时节移。
念君一朝意,遗我千载思。
子亦几时客,安能长苦悲。 -
11.《杨子华画三首》 唐·元稹
杨画远于展,何言今在兹。
依然古妆服,但感时节移。
念君一朝意,遗我千载思。
子亦几时客,安能长苦悲。 -
12.《世迷》 唐·苏拯
乌兔日夜行,与人运枯荣。
为善不常缺,为恶不常盈。
天道无阿党,人心自覆倾。
所以多迁变,宁合天地情。 -
13.《妙喜寺高房期灵澈上人不至,重招之一首》 唐·皎然
晨起峰顶心,怀人望空碧。
扫雪开寺门,洒水净僧席。
言笑形外阻,风仪想中觌。
驰心惊叶动,倾耳闻泉滴。 -
14.《次韵子瞻生日见寄》 宋·苏辙
日月中人照与芬,心虚虑尽气则薰。
彤霞点空来群群,精诚上彻天无云。
寸田幽阙暖不焚,眇视中外绛锦纹。
冥然物我无复分,不出不入常氤氲。 -
15.《如心侄有诗因用韵》 宋·陈著
越鸟不巢北,流水东不西。
人心胡不常,随世为昂低。
造物善戏人,如儿笑复啼。
行止当自适,何为尔栖栖。 -
16.《挽袁安人徐氏》 宋·何梦桂
政自伤悲叹纬嫠,可堪重赋柏舟诗。
鸠怜只影营巢瘁,乌喜孤雏返哺慈。
半世苦心生自媚,百年贞节死方知。
曼曼世路成孤愤,惭愧山前读墓碑。 -
17.《西江月·心内常搜己过》 元·马钰
心内常搜己过,口中不说他非。
世人为处我无为。
乞食街前不耻。
日日饱餐玉蕊。
时时烂饮刀圭。
一朝引出化生儿,方显道家活计。 -
18.《腊月二十九日陈万石石室吕潜心三兄相访夜来》 宋·丘葵
一年一度一除夜,趱得世人霜满颠。
七十三年除过了,未知除尽是何年。 -
19.《依韵修睦上人山居十首》 唐·李咸用
生身便在乱离间,遇柳寻花作麽看。
老去转谙无是事,本来何处有多般。
长怜蠛蠓能随暖,独笑梧桐不耐寒。 -
20.《浣纱篇赠陆上人》 唐·宋之问
越女颜如花,越王闻浣纱。
国微不自宠,献作吴宫娃。
山薮半潜匿,苎萝更蒙遮。
一行霸句践,再笑倾夫差。