-
21.《国士一首》 宋·苏籀
五陵少年铜乳臭,哲肃何甘作牛后。
曲合汙世乡愿徒,俗学聋瞽纷芜莠。
文士规模正始间,风流可喜未曾有。
志士机繁常济务,斡旋金谷捷趋走。 -
22.《贺新郎(四用缕字韵为王实之寿)》 宋·刘克庄
万字如针缕。
忆王郎、丹墀大对,气为文主。
贵近旁观俱失色,仰止如天圣度。
笑杜牧、成名居五。 -
23.《挽王秀才斌》 清·吴嘉纪
赋诗悲乱世,易箦及芳春。
夙昔宁知佛?精魂实避秦。
老妻单冷墅,残帙委流尘。
杖履难重遇,桃花处处津。 -
24.《送周世宁还》 明·韩邦靖
离亭落日照秋杯,愁共寒花各暂开。
别去几时还再见,交游如子实多才。
洞庭木叶秋仍下,巴峡猿声今正哀。
鸿雁南飞还北上,可能无意寄书回。 -
25.《广东漕李实夫四首》 宋·戴复古
乾坤虽广大,人物不能多。
议论还诸老,文章自一科。
从横负才略,缓急任干戈。
不有济时杰,其如世事何。 -
26.《答张子卿秀才》 宋·梅尧臣
茫茫九土中,天网该时秀。
有凤不收罗,有麟不获狩。
贤豪为咨嗟,都邑诵琼琇。
而我当是时,欲见恨未遘。 -
27.《次韵阎秀才汉臣食兔》 宋·晁补之
兔诚中山族,中古稍分裂。
唐虞用大牲,虽有目未瞥。
兔孙能飞仙,飘忽天汉决。
不逢易牙试,厥胄几泯灭。 -
28.《谢陈伯成学士》 宋·强至
蓬莱仙人才伟英,三世实以文章称。
持杯玉虹汲涧壑,奋笔金虎虓丘陵。
开怀未尝有表暴,出语矧复无骄矜。
超然古人考是否,蔑尔时俗论爱憎。 -
29.《鹿鸣宴》 宋·张栻
从昔山川夸八桂,只今文物盛南州。
秋风万里携书剑,春日端门拜冕旒。
圣世取才先实用,儒生报国岂身谋。
且看廷策三千字,为写平时畎亩忧。 -
30.《送罗提举》 宋·陈造
万口歌谣里,临岐挽使车。
五云金碧际,平步闯天居。
皇眷须裨益,清朝有诏除。
致君真夙素,活国此权舆。 -
31.《代陈公实上通守王刚父四首》 宋·姜特立
我识通川守,人才世所稀。
金陵传正印,叶县悟圆机。
国论曾三接,边城且一麾。
从今雌甲子,洗眼看雄飞。 -
32.《赴遂宁进士期集即席赋》 宋·魏了翁
聘币鸣驺选实才,辇输使者作行媒。
般添春意和毡墨,嗺送花风上翠桅。
世论且然聊尔耳,诸君行矣勉之哉。
邦人此意毋虚辱,满贮香名万里回。 -
33.《哭公实学士》 宋·宋庠
高子北方士,才为国之华。
灵襟绝尘藻,丽藻纷春葩。
虽云服韁锁,高意笼青霞。
子昔久蒙润,逢辰亨乃嘉。 -
34.《从圣国实二茂才叙别》 宋·陆文圭
龙门世爱史学祖,足涉淮湘到乡鲁。
儿生坠地孤在左,妇闭车中为谁苦。
二君雁荡游虎林,逆旋二笑论古心。
地炉画灰事未竟,推窗看天雪意深。
山寒约共梅花语,江水东流予北去。
明年春风上石渠,道傍为我中望诸。 -
35.《离骚》 先秦·屈原
帝高阳之苗裔兮,朕皇考曰伯庸。
摄提贞于孟陬兮,惟庚寅吾以降。
皇览揆余初度兮,肇锡余以嘉名:
名余曰正则兮,字余曰灵均。 -
36.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
37.《泷冈阡表》 宋·欧阳修
呜呼!惟我皇考崇公,卜吉于泷冈之六十年,其子修始克表于其阡。
非敢缓也,盖有待也。
修不幸,生四岁而孤。
太夫人守节自誓;居穷,自力于衣食,以长以教俾至于成人。 -
38.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
39.《过秦论》 两汉·贾谊
上篇
秦孝公据崤函之固,拥雍州之地,君臣固守以窥周室,有席卷天下,包举宇内,囊括四海之意,并吞八荒之心。
当是时也,商君佐之,内立法度,务耕织,修守战之具;外连衡而斗诸侯。
于是秦人拱手而取西河之外。 -
40.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。