-
1.《言老自云堂携十六大士画像见过与世间传写者》 宋·吴芾
禅月定中观妙相,神奇古怪乃如斯。
起来援笔一挥扫,惊杀人间老画师。 -
2.《陈道士年十三骨气有异弈棋得妙处鲜能对者推》 宋·王洋
一枰局上无多岐,世人到此怀自疑。
方圆动静曾未识,生死眼前那得知。
长头道士年十三,眼如岩电光烂烂。
已将双脚落城市,犹自面目藏烟岚。 -
3.《赠蓬壶丁高士琴》 宋·白玉蟾
瓠巴骑鲸上天去,伯牙成连亦千古。
浅世断无钟子期,弦中妙意为谁举。
春风春雨满潇湘,人在蓬窗闭竹房。
竹里鹃啼喉舌冷,花间莺宿梦魂香。 -
4.《寄窦泽处士二首》 唐·罗隐
兰亭醉客旧知闻,欲问平安隔海云。
不是金陵钱太尉,世间谁肯更容身。
鳌背楼台拂白榆,此中槎客亦踟踌。
牢山道士无仙骨,却向人间作酒徒。 -
5.《听赵琴士鸣弦》 宋·白玉蟾
我寻屏迹到猿啼,云满山前花满溪。
高峰壁立七十二,风生两腋天可梯。
炼师两鬓东风黑,绀天不流月光白。
檐牙咬雨昨已晴,松幄张空夜瑟瑟。 -
6.《直洲再赠江道士》 宋·项安世
玉台山里未能归,满世间人总可疑。
道士但行安稳处,先生应蔑剌讥词。
重来晓日芳洲上,却忆经年痛饮时。
未必蓬山陈少监,今朝閒暇得相思。 -
7.《仟上人举进士过三十不第诗日男儿三十未有立》 宋·王洋
春风只解吹克花,灵根古木无生芽。
玲珑拳石出万样,碧峰千仞藏烟霞。
世间百事总如此,偶然感慨还兴嗟。
上人本是龙门客,少小辞家来射策。 -
8.《赠王处士》 唐·王建
松树当轩雪满池,青山掩障碧纱幮。
鼠来案上常偷水,鹤在床前亦看棋。
道士写将行气法,家童授与步虚词。
世间有似君应少,便乞从今作我师。 -
9.《赠王处士》 唐·王建
松树当轩雪满池,青山掩障碧纱幮。
鼠来案上常偷水,鹤在床前亦看棋。
道士写将行气法,家童授与步虚词。
世间有似君应少,便乞从今作我师。 -
10.《赠罗浮道士》 唐·吕岩
罗浮道士谁同流,草衣木食轻王侯。
世间甲子管不得,壶里乾坤只自由。
数着残棋江月晓,一声长啸海山秋。
饮馀回首话归路,遥指白云天际头。 -
11.《寄无为军张居士》 宋·王安石
南阳居士月城翁,曾习禅那问色空。
卓荦想超文字外,低徊却寄语言中。
真心妙道终无二,末学殊方自不同。
此理世间多未悟,因君往往叹西风。 -
12.《衡山何道士有诗声杨伯子监丞盛称之以杨所取》 宋·戴复古
道人幽吟岩壑底,伴晓猿啼秋鹤唳。
自陶情性乐天真,一心不作求名计。
一朝邂逅杨东山,诗声扬扬满世间。
东山才与诚斋敌,手腕中有万斛力。 -
13.《颜山歌》 明·吴斌
欲为紫霞赏,遂作丹霄游。
颜山秀拔五千仞,况于绝顶凌飞楼。
长风吹目空四海,但见天地如虚舟。
龙争虎斗血中野,安知此境长悠悠。 -
14.《次韵李舍人》 宋·邓肃
道山文章伯,杖履作幽栖。
笔砚为戏事,业落翻墨螭。
平生百万言,定相初不离。
更怜世间士,尘网深相闱。 -
15.《李士宏得芗林五老石地野人》 宋·赵文
芗林丑石何曾丑,化为五老如此寿。
高低俯仰各有意,清润坚贞皆可友。
剜劖刻削巧戏剧,谁为此者鸿蒙叟。
铜盆古雅出高丽,玉筹清奇原史籀。 -
16.《和蒋学士新授章服》 唐·王建
五色箱中绛服春,笏花成就白鱼新。
看宣赐处惊回眼,著谢恩时便称身。
瑞草唯承天上露,红鸾不受世间尘。
翰林同贺文章出,惊动茫茫下界人。 -
17.《赠王屋道士赴诏》 唐·王建
玉皇符诏下天坛,玳瑁头簪白角冠。
鹤遣院中童子养,鹿凭山下老人看。
法成不怕刀枪利,体实常欺石榻寒。
能断世间腥血味,长生只要一丸丹。 -
18.《和蒋学士新授章服》 唐·王建
五色箱中绛服春,笏花成就白鱼新。
看宣赐处惊回眼,著谢恩时便称身。
瑞草唯承天上露,红鸾不受世间尘。
翰林同贺文章出,惊动茫茫下界人。 -
19.《赠王屋道士赴诏》 唐·王建
玉皇符诏下天坛,玳瑁头簪白角冠。
鹤遣院中童子养,鹿凭山下老人看。
法成不怕刀枪利,体实常欺石榻寒。
能断世间腥血味,长生只要一丸丹。 -
20.《送前进士蔡京赴学究科(时崔相公、杨尚书掌选)》 唐·刘禹锡
耳闻战鼓带经锄,振发声名自里闾。
已是世间能赋客,更攻窗下绝编书。
朱门达者谁能识,绛帐书生尽不如。
幸遇天官旧丞相,知君无翼上空虚。