-
1.《严河南》 唐·孟郊
赤令风骨峭,语言清霜寒。
不必用雄威,见者毛发攒。
我有赤令心,未得赤令官。
终朝衡门下,忍志将筑弹。 -
2.《夜观严光祠碑有感》 宋·陆游
我昔过钓台,峭石插江渌;登堂拜严子,挹水荐秋菊。
君看此眉宇,何地著荣辱?雒阳逢故人,醉脚加其腹。
书生常事尔,乃复骇世俗。
正令为少留,要非昔文叔。
平生陋范晔,琐琐何足录!安得太史公,妙语写高躅。 -
3.《庆清朝·北陆严凝》 宋·无名氏
北陆严凝,东郊料峭,化工争付归期。
前村夜来雪里,先见纤枝。
想像靓妆淡伫,钗头翡翠茧蛾儿。
冰壶莹,坐间静对,姑射仙姿。 -
4.《从军行二首》 唐·顾况
弭节结徒侣,速征赴龙城。
单于近突围,烽燧屡夜惊。
长弓挽满月,剑华霜雪明。
远道百草殒,峭觉寒风生。 -
5.《游桃源一百韵》 唐·刘禹锡
沅江清悠悠,连山郁岑寂。
回流抱绝巘,皎镜含虚碧。
昏旦递明媚,烟岚分委积。
香蔓垂绿潭,暴龙照孤碛。 -
6.《和微之春日投简阳明洞天五十韵》 唐·白居易
青阳行已半,白日坐将徂。
越国强仍大,稽城高且孤。
利饶盐煮海,名胜水澄湖。
牛斗天垂象,台明地展图。 -
7.《亭西墙下伊渠水中置石激流潺湲成韵颇有幽趣以诗记之》 唐·白居易
嵌巉嵩石峭,皎洁伊流清。
立为远峰势,激作寒玉声。
夹岸罗密树,面滩开小亭。
忽疑严子濑,流入洛阳城。 -
8.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
9.《述行赋》 两汉·蔡邕
延熹二年秋,霖雨逾月。
是时梁翼新诛,而徐璜、左悺等五侯擅贵于其处。
又起显阳苑于城西,人徒冻饿,不得其命者甚众。
白马令李云以直言死,鸿胪陈君以救云抵罪。 -
10.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
11.《七里濑》 南北朝·谢灵运
羁心积秋晨,晨积展游眺。
孤客伤逝湍,徒旅苦奔峭。
石浅水潺湲,日落山照曜。
荒林纷沃若,哀禽相叫啸。 -
12.《蓦山溪(元夕词)》 宋·毛滂
梅花初谢,雪后寒微峭。
谁送一城春,绮罗香、风光窈窕。
插花走马,天近宝鞭寒,金波上,玉轮边,不是红尘道。
玻璃山畔,夜色无由到。 -
13.《念奴娇》 宋·沈端节
灯宵渐近,更兵尘初息,韵华偏早。
太守风流张宴乐,不管江城寒峭。
发底蜂儿,钗头梅蕊,一一夸新巧。
笙歌鼎沸,万人争看标表。 -
14.《青玉案(和何使君次了翁韵词三首)》 宋·张榘
严城寂寞山缭绕。
觉寒透、貂裘峭。
云压江天风破晓。
飞琼万顷,看来浑似,泽国芦花老。
玉山不怕频频倒。
要笔阵、纵横快挥扫。
见说今年梅较早。
笑将名胜,千钟万字,谁似邦侯好。 -
15.《游山门呈知府大卿》 宋·姚辟
春风到宛陵,太守遇康乐。
隐几坐高斋,清风媚林壑。
语我诸峰峦,道人古棲吒。
幽潜远江汉,秀耸类衡霍。 -
16.《太行》 宋·司马光
旬帝胚浑散,愚公辙迹开。
横行四极外,蟠据九河隈。
茀郁天阍近,峥嵘地轴回。
阳崖明草树,阴壑转风雷。 -
17.《小孤山》 宋·董嗣杲
小孤隶舒州,谁将峭崖削。
一尖漾浩渺,藤萝缀璎珞。
绿篠裹山胁,白浪沸山脚。
向背千万态,浑不假镌凿。 -
18.《偈颂一百三十六首》 宋·释惟一
春风料峭,春雨连绵。
桃花逐浪,新竹笼烟。
香严已往严云去,一度春深一怆然。 -
19.《四明山记游八十韵》 宋·孙应时
平生抱遐尚,抚剑远行游。
迹谢声利牵,心与岩壑谋。
东征泛沧海,南惊逾丹丘。
西登峨峨啸,北望关陇愁。 -
20.《怀范子以诗赠之》 宋·王洋
开正占晴符古语,便谓春风偏花坞。
那知天意不可谋,才告休期便风雨。
急追令节已难寻,卧向空斋思胜侣。
可怜十步五步宽,似隔千山万山阴。