-
1.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
2.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
3.《中吕·山坡羊》 元·陈草庵
伏低伏弱,装呆装落,是非犹自来着莫。
任从他,待如何?天公尚有妨农过,蚕怕雨寒苗怕火。
阴,也是错;晴,也是错。
身无所干,心无所患,一生不到风波岸。 -
4.《解梅嘲》 宋·舒岳祥
昨夜鸺鹠声婉娈,斗觉春随呼唤转。
今朝检历知立春,屋角梅花笑初囅。
向人带笑复含嗔,嗔我今为异代民。
我语梅花勿嗔笑,四海已非唐日照。 -
5.《吊许建业烈士》 近代·许晓轩
噩耗传来入禁宫,悲伤切齿众心同。
文山大节垂青史,④叶挺孤忠有古风。
十次苦刑犹骂贼,从容就义气如虹。
临危慷慨高歌日,争睹英雄万巷空。
⑤ -
6.《题郭功甫诗卷》 宋·李廌
山人跨鱼天上来,识者珍重愚者猜。
或呼文举异童子,林宗独谓王佐材。
蚩蚩众目如瞽蒙,白马羽雪皆皑皑。
古有仁贤不愚者,举足疐路心徘徊。 -
7.《赴宣州使院,夜宴寂上人房,留辞前苏州韦使君》 唐·刘长卿
白云乖始愿,沧海有微波。
恋旧争趋府,临危欲负戈。
春归花殿暗,秋傍竹房多。
耐可机心息,其如羽檄何。 -
8.《万愤词投魏郎中》 唐·李白
海水渤潏,人罹鲸鲵。
蓊胡沙而四塞,始滔天于燕齐。
何六龙之浩荡,迁白日于秦西。
九土星分,嗷嗷栖栖。 -
9.《同舍弟佶、班、韦二员外秋苔对之成咏》 唐·包何
每看苔藓色,如向簿书闲。
幽思缠芳树,高情寄远山。
雨痕连地绿,日色出林斑。
却笑兴公赋,临危滑石间。 -
10.《观安西兵过赴关中待命二首》 唐·杜甫
四镇富精锐,摧锋皆绝伦。
还闻献士卒,足以静风尘。
老马夜知道,苍鹰饥著人。
临危经久战,用急始如神。