-
1.《东山草堂四首为刘大司马作(以四字为韵)》 明·何孟春
岳降不偶然,天将辅有道。
廊庙逼台斗,谁当致身早。
我公立四朝,事业多远抱。
心增许国壮,鬓为忧时槁。 -
2.《同德麟仲宝过谢公定酌酒赏菊以悲哉秋之为气》 宋·李廌
风骚本无作,强为忧患出。
菊荒思卧陶,江浑叹沉屈。
吾观思王诗,复若清庙瑟。
斯文幸未坠,且进杯中物。 -
3.《王主簿以湘潭检旱诗卷为示用其广惠寺蠲放韵》 宋·赵蕃
旱年蠲赋本深仁,州县宁闻以实论。
细读赋诗知用意,是为忧国爱元元。 -
4.《喜雨亭记》 宋·苏轼
亭以雨名,志喜也。
古者有喜,则以名物,示不忘也。
周公得禾,以名其书;汉武得鼎,以名其年;叔孙胜敌,以名其子。
其喜之大小不齐,其示不忘一也。 -
5.《黄州快哉亭记》 宋·苏辙
江出西陵,始得平地,其流奔放肆大。
南合沅、湘 ,北合汉沔,其势益张。
至于赤壁之下,波流浸灌,与海相若。
清河张君梦得谪居齐安,即其庐之西南为亭,以览观江流之胜,而余兄子瞻名之曰“快哉”。 -
6.《郊陶潜体诗十六首》 唐·白居易
不动者厚地,不息者高天。
无穷者日月,长在者山川。
松柏与龟鹤,其寿皆千年。
嗟嗟群物中,而人独不然。 -
7.《杀驼破瓮》 南北朝·伽腽肭
昔有一人,于瓮中盛谷。
骆驼入瓮食谷,首不得出。
主人以为忧,无计可施。
有一老人来语之,曰:“汝莫忧,吾有以教汝出。 -
8.《祭十二郎文》 唐·韩愈
年、月、日,季父愈闻汝丧之七日,乃能衔哀致诚,使建中远具时羞之奠,告汝十二郎之灵:呜呼!吾少孤,及长,不省所怙,惟兄嫂是依。
中年,兄殁南方,吾与汝俱幼,从嫂归葬河阳。
既又与汝就食江南。
零丁孤苦,未尝一日相离也。 -
9.《答李翊书》 唐·韩愈
六月二十六日,愈白。
李生足下:生之书辞甚高,而其问何下而恭也。
能如是,谁不欲告生以其道?道德之归也有日矣,况其外之文乎?抑愈所谓望孔子之门墙而不入于其宫者,焉足以知是且非邪?虽然,不可不为生言之。
生所谓“立言”者,是也;生所为者与所期者,甚似而几矣。 -
10.《吊卢殷》 唐·孟郊
诗人多清峭,饿死抱空山。
白云既无主,飞出意等闲。
久病床席尸,护丧童仆孱。
故书穷鼠啮,狼藉一室间。