-
1.《蚕尖》 明·刘崧
日出西岭赤,鸣禽度高楠。
稍陟衣带岭,东尖屹危参。
侧身忽旁断,拟步若幽探。
勃勃草木霏,高下皆浮岚。 -
2.《系乐府十二首·颂东夷》 唐·元结
尝闻古天子,朝会张新乐。
金石无全声,宫商乱清浊。
东惊且悲叹,节变何烦数。
始知中国人,耽此亡纯朴。
尔为外方客,何为独能觉。
其音若或在,蹈海吾将学。 -
3.《系乐府十二首·寿翁兴》 唐·元结
借问多寿翁,何方自修育。
惟云顺所然,忘情学草木。
始知世上术,劳苦化金玉。
不见充所求,空闻肆耽欲。
清和存王母,潜濩无乱黩。
谁正好长生,此言堪佩服。 -
4.《系乐府十二首·颂东夷》 唐·元结
尝闻古天子,朝会张新乐。
金石无全声,宫商乱清浊。
东惊且悲叹,节变何烦数。
始知中国人,耽此亡纯朴。
尔为外方客,何为独能觉。
其音若或在,蹈海吾将学。 -
5.《系乐府十二首·寿翁兴》 唐·元结
借问多寿翁,何方自修育。
惟云顺所然,忘情学草木。
始知世上术,劳苦化金玉。
不见充所求,空闻肆耽欲。
清和存王母,潜濩无乱黩。
谁正好长生,此言堪佩服。 -
6.《酬乐天东南行诗一百韵》 唐·元稹
我病方吟越,君行已过湖。
去应缘直道,哭不为穷途。
亚竹寒惊牖,空堂夜向隅。
暗魂思背烛,危梦怯乘桴。 -
7.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
8.《念奴娇 寄云中完颜公 永乐大典一万四千三百》 元·耶律履
紫琼洼*,算何年、砻琢云根山骨。
理润坚温,知雅称、绝格风流人物。
待价因循,一时奇遇,得失才容发。
千金先许,玉堂初认仿佛。 -
9.《览杨乐道洛下诸诗》 宋·韩维
昔驱羸马望嵩支,正值嵩阳踯躅春。
千古废兴都邑地,百年劳苦宦游身。
曾耽胜事留连久,忽见新诗叹息频。
君欲买山能遂否,它时愿作杜社中人。 -
10.《谢颜乐閒篆离骚》 宋·楼钥
乐閒下笔素推高,攻愧耽书老更饕。
顾我好看秦小篆,烦君为作楚离骚。
晚年应悟成竵匾,痛饮犹堪写郁陶。
喜剧但知藏十袭,琼瑶无以报投桃。 -
11.《满庭芳 得真乐》 元·马钰
落魄闲人,逍遥懒汉,的端酷厌荣华。
性耽火院,不会养浑家。
万种尘缘拂尽,仗心闲、炉养丹砂。
松峰下,水边石畔,遣兴饮流霞。 -
12.《桂隐纪咏·静乐庐》 宋·张镃
城市非无地,如何此结庐。
一家耽静乐,两个水边居。 -
13.《中和节赐群臣宴赋七韵》 唐·李适
东风变梅柳,万汇生春光。
中和纪月令,方与天地长。
耽乐岂予尚,懿兹时景良。
庶遂亭育恩,同致寰海康。
君臣永终始,交泰符阴阳。
曲沼水新碧,华林桃稍芳。
胜赏信多欢,戒之在无荒。 -
14.《重阳日中外同欢,以诗言志,因示群官》 唐·李适
爽节在重九,物华新雨馀。
清秋黄叶下,菊散金潭初。
万实行就稔,百工欣所如。
欢心畅遐迩,殊俗同车书。
至化自敦睦,佳辰宜宴胥。
锵锵间丝竹,济济罗簪裾。
此乐匪足耽,此诚期永孚。 -
15.《杂曲歌辞·长安少年行十首》 唐·李廓
金紫少年郎,绕街鞍马光。
身从左中尉,官属右春坊。
刬戴扬州帽,重熏异国香。
垂鞭踏青草,来去杏园芳。 -
16.《感遇诗三十八首》 唐·陈子昂
微月生西海,幽阳始代升。
圆光正东满,阴魄已朝凝。
太极生天地,三元更废兴。
至精谅斯在,三五谁能征。 -
17.《偶然作六首》 唐·王维
楚国有狂夫,茫然无心想。
散发不冠带,行歌南陌上。
孔丘与之言,仁义莫能奖。
未尝肯问天,何事须击壤。 -
18.《咏史十一首》 唐·李华
昂藏獬豸兽,出自太平年。
乱代乃潜伏,纵人为祸愆。
尝闻断马剑,每壮朱云贤。
身死名不灭,寒风吹墓田。 -
19.《赠闾丘处士》 唐·李白
贤人有素业,乃在沙塘陂。
竹影扫秋月,荷衣落古池。
闲读山海经,散帙卧遥帷。
且耽田家乐,遂旷林中期。
野酌劝芳酒,园蔬烹露葵。
如能树桃李,为我结茅茨。 -
20.《题随州紫阳先生壁》 唐·李白
神农好长生,风俗久已成。
复闻紫阳客,早署丹台名。
喘息餐妙气,步虚吟真声。
道与古仙合,心将元化并。