-
1.《和胡侍郎见简》 宋·杨万里
花边雪里捻霜髭,怪底诗来妙一时。
聊复小吟开後悟,便应大用到前疑。
先生此曲难先和,著句如棋且著持。
每望南云尺有咫,其人甚远只嗟咨。 -
2.《红梅 十七》 元·王冕
满湖水色净娟娟,正是春风二月天。
醉后不知云尺屋,燕脂飞雨堕楼船。 -
3.《鸣皋歌,送岑征君(时梁园三尺雪,在清泠池作)》 唐·李白
若有人兮思鸣皋,阻积雪兮心烦劳。
洪河凌竞不可以径度,冰龙鳞兮难容舠.
邈仙山之峻极兮,闻天籁之嘈嘈。
霜崖缟皓以合沓兮, -
4.《硖州旅舍奉怀苏州韦郎中(公频有尺书,颇积离乡之思)》 唐·令狐峘
儒服学从政,遂为尘事婴。
衔命东复西,孰堪异乡情。
怀禄且怀恩,策名敢逃名。
羡彼农亩人,白首亲友并。 -
5.《云门山投龙诗》 唐·赵居贞
晓登云门山,直上一千尺。
绝顶弥孤耸,盘途几倾窄。
前对竖裂峰,下临削成壁。
阳巘灵芝秀,阴崖半天赤。 -
6.《日暮碧云合》 唐·许康佐
日际愁阴生,天涯暮云碧。
重重不辨盖,沈沈乍如积。
林色黯疑暝,隙光俄已夕。
出岫且从龙,萦空宁触石。
馀辉澹瑶草,浮影凝绮席。
时景讵能留,几思轻尺璧。 -
7.《舒员外游香山寺数日不归兼辱尺书大夸胜事…长句以赠之》 唐·白居易
香山石楼倚天开,翠屏壁立波环回。
黄菊繁时好客到,碧云合处佳人来。
酡颜一笑夭桃绽,清吟数声寒玉哀。 -
8.《云封庵》 唐·徐凝
登岩背山河,立石秋风里。
隐见浙江涛,一尺东沟水。 -
9.《题孤云绝顶淮阴祠》 唐·王仁裕
一握寒天古木深,路人犹说汉淮阴。
孤云不掩兴亡策,两角曾悬去住心。
不是冕旒轻布素,岂劳丞相远追寻。
当时若放还西楚,尺寸中华未可侵。 -
10.《上缙云段使君》 唐·贯休
清畏人知人尽知,缙云三载得宣尼。
活民刀尺虽无象,出世文章岂有师。
术气芝香粘瓮榼,云痕翠点满旌旗。
今朝暂到金台上,颇觉心如太古时。 -
11.《上安禄山(禄山入洛阳,大雪盈尺,言上诗)》 唐·卢言
象曰云雷屯,大君理经纶。
马上取天下,雪中朝海神。 -
12.《宴齐云(南歌子)》 宋·贺铸
境跨三千里,楼侵尺五天。
碧鸳鸯瓦昼生烟。
未信西山台观、压当年。
野色分禾黍,秋声入管弦。
闲挥谈尘襞吟笺。
三十万家风月、共流连。 -
13.《浣溪沙(初春泛舟,时北山积雪盈尺,而水南梅林盛开)》 宋·毛滂
水北烟寒雪似梅。
水南梅闹雪千堆。
月明南北两瑶台。
云近恰如天上坐,魂清疑向斗边来。
梅花多处载春回。 -
14.《点绛唇(武都静林寺妙峰亭席上作·假山前引水,激起数尺)》 宋·毛滂
秀岭寒青,冷泉凌乱催秋意。
佩环声里。
无限真珠碎。
叹我平生,识尽闲滋味。
来闲地。
为君一醉。
万事浮云外。 -
15.《前调(次吴斗南登云海亭)》 宋·杨冠卿
年少青云客,怀抱百忧宽。
北窗醉卧春晓,归梦趁吴帆。
来访鸱夷仙迹,极目平湖烟浪,万象一毫端。
云海渺空阔,咫尺是蓬山。 -
16.《瑞云浓慢(六月十一日寿罗春伯)》 宋·陈亮
蔗浆酪粉,玉壶冰醑,朝罢更闻宣赐。
去天咫尺,下拜再三,幸今有母可遗。
年年此日,共道月入怀中最贵。
向暑天,正风云会遇,有恁嘉瑞。 -
17.《满江红(洪云岩、刘朔斋用韵)》 宋·李曾伯
蝶梦惊残,仿佛似、东方才白。
人报道、城疑不夜,界几无色。
敲瓦微听冰线响,开窗倏放风花入。
拥重貂、曾不觉寒侵,将何德。 -
18.《满江红(京递至,亲旧皆无书,再用韵简云岩、朔斋)》 宋·李曾伯
听彻惊乌,起览镜、顿添头白。
曾不见、江南人寄,一枝春色。
风卷龙鳞残甲下,山无虎迹新蹄入。
罄冰天、桂海使同风,修文德。 -
19.《满江红(立春招云岩,再和以谢之)》 宋·李曾伯
草草春盘,那敢赋、丝青玉白。
湘波动、应怀归思,柳催行色。
冻逐寒梢残雪解,暖随野烧轻烟入。
举人间、无物不光辉,东皇德。 -
20.《满江红(和立春韵简云岩)》 宋·李曾伯
春自何来,深雪里、南枝先白。
伊祁氏、一番陶冶,千林香色。
弱柳眼回青尚浅,小桃腮晕红将入。
笑渠侬、剪彩与裁花,夸闺德。