-
1.《谢文思许尚之石函广陵散谱》 宋·楼钥
叔夜千载人,生也当晋魏。
君卑巨寖强,駸駸司马氏。
幽愤无所洩,舒写向桐梓。
慢商与宫同,惨痛声足备。 -
2.《宋主簿鸣皋梦赵六予未及报而陈子云亡今追…贻平昔游旧》 唐·卢藏用
暮川罕停波,朝云无留色。
故人琴与诗,可存不可识。
识心尚可亲,琴诗非故人。
鸣皋初梦赵,蜀国已悲陈。 -
3.《上古之什补亡训传十三章·十月之郊一章》 唐·顾况
(十月之郊,造公室也。
君子居公室,当思布德行化焉。
)
十月之郊,群木肇生。 -
4.《大茅岭东新居忆亡子从真》 唐·顾况
谷鸟犹呼儿,山人夕沾襟。
怀哉隔生死,怅矣徒登临。
东门忧不入,西河遇亦深。
古来失中道,偶向经中寻。 -
5.《闻亡友王七嘉禾寺得素琴》 唐·李益
故人惜此去,留琴明月前。
今来我访旧,泪洒白云天。
讵欲匣孤响,送君归夜泉。
抚琴犹可绝,况此故无弦。
何必雍门奏,然后泪潺湲。 -
6.《夜闲(此后并悼亡)》 唐·元稹
感极都无梦,魂销转易惊。
风帘半钩落,秋月满床明。
怅望临阶坐,沉吟绕树行。
孤琴在幽匣,时迸断弦声。 -
7.《悼亡姬》 唐·韦庄
凤去鸾归不可寻,十洲仙路彩云深。
若无少女花应老,为有姮娥月易沈。
竹叶岂能消积恨,丁香空解结同心。
湘江水阔苍梧远,何处相思弄舜琴。 -
8.《悼亡姬》 唐·韦庄
凤去鸾归不可寻,十洲仙路彩云深。
若无少女花应老,为有姮娥月易沈。
竹叶岂能消积恨,丁香空解结同心。
湘江水阔苍梧远,何处相思弄舜琴。 -
9.《工之侨献琴》 明·刘基
工之侨得良桐焉,斫而为琴,弦而鼓之,金声而玉应。
自以为天下之美也,献之太常。
使国工视之,曰:“弗古。
”还之。 -
10.《舟中听大人弹琴》 宋·苏轼
弹琴江浦夜漏水,敛衽窃听独激昂。
风松瀑布已清绝,更爱玉佩声琅珰。
自従郑卫乱雅乐,古器残缺世已忘。
千家寥落独琴在,有如老仙不死阅兴亡。 -
11.《西禅听戴道士弹琴》 宋·黄庭坚
灵宫苍烟荫老柏,风吹霜空月生魄。
群鸟得巢寒夜静,市井收声虚室白。
少年抱琴为予来,乃是天台桃源未归客。
危冠匡坐如无傍,弄弦铿铿灯烛光。 -
12.《听真上人琴歌》 宋·范仲淹
银潢耿耿霜棱棱,西轩月色寒如冰。
上人一叩朱丝绳,万籁不起秋光凝。
伏牺归天忽千古,我闻遗音泪如雨。
嗟嗟不及郑卫儿,北里南邻竞歌舞。 -
13.《跋潘岳悼亡一首》 宋·刘克庄
长恨齐眉人已往,可怜尊足者犹存。
乃知剑履图麟阁,不似琴书隐鹿门。 -
14.《听赵琴士鸣弦》 宋·白玉蟾
我寻屏迹到猿啼,云满山前花满溪。
高峰壁立七十二,风生两腋天可梯。
炼师两鬓东风黑,绀天不流月光白。
檐牙咬雨昨已晴,松幄张空夜瑟瑟。 -
15.《夜听刘昭远弹琴》 宋·王之道
河阴高转月光流,露脚斜飞夜气收。
焦尾冷含三尺水,悲风弹破一庭秋。
广陵别后多新操,子敬亡来绝旧游。
欲洗世间筝笛耳,为言千斛不须求。 -
16.《雪山会琴图》 明·唐寅
雪满空山晓会琴,耸肩驴背自长路。
乾坤千古兴亡迹,公是公非总陆沉。 -
17.《亡妇小祥将至》 宋·姜特立
老来遽有闺中戚,岁月飞腾奈尔何。
八十耄龄能有几,九三大耋可无歌。
祥琴合御吾非激,朞乐如听玷可磨。
春到有花须育饮,莫伤岁暮更蹉跎。 -
18.《仁寿县治新开小轩以琴中趣名之用趣字韵赋之》 宋·郭印
渊明识琴心,徽弦总不具。
兴发时抚弄,悠然得真趣。
杳然太古音,充满一切处。
吾今琴亦亡,至乐随所寓。 -
19.《猛虎行》 唐·李白
朝作猛虎行,暮作猛虎吟。
肠断非关陇头水,泪下不为雍门琴。
旌旗缤纷两河道,战鼓惊山欲倾倒。
秦人半作燕地囚,胡马翻衔洛阳草。 -
20.《哭明堂裴主簿》 唐·卢照邻
缔欢三十载,通家数百年。
潘杨称代穆,秦晋忝姻连。
风云洛阳道,花月茂陵田。
相悲共相乐,交骑复交筵。