-
81.《画山水行》 明·张羽
古来名画传父子,唐有二李蜀两黄。
吴兴公子冠当代,雍也继之早擅场。
宋祖子孙画龙种,毛骨固是非寻常。
珊瑚宝玦久零落,空有妙艺传文章。 -
82.《彭学士先生所藏刘进画鱼》 明·李东阳
鱼为水族类最稠,近时画手安成刘。
生绡如云笔如雨,恍惚变态不可求。
大者独立为豪酋,小者列从分奴驺。
翻身煦沫日弄影,一一如在空中游。 -
83.《贯休应梦罗汉画歌(一作禅月大师歌)》 唐·欧阳炯
西岳高僧名贯休,孤情峭拔凌清秋。
天教水墨画罗汉,魁岸古容生笔头。
时捎大绢泥高壁,闭目焚香坐禅室。 -
84.《赠画山水陈兄》 宋·曾有光
眼前画士蚕样密,有如陈君万才一。
少年识高画愈精,胸蟠物象妙通神。
描尽江山归指点,寒林古嶂烟云斂。
若悬瀑布飞潺湲,樵人向晚归山巅。 -
85.《雷殿画壁》 明·邓韨
艺苑有精能,凝神始臻理。
笔端具天人,难以茫昧拟。
致道古仙都,山水丽清美。
雷宫设像画,种种尽其技。 -
86.《吴兴唐子华画云山小景图》 明·宋讷
君不见夏圭昔写渔村春雾时,江山半入无声诗。
又不见马麟昔作关山秋色图,千里风烟来座隅。
夏圭马麟去已远,一入九原呼不返。
祇今画者乱如麻,吴兴近数唐子华。 -
87.《书鄢陵王主簿所画折枝二首》 宋·苏轼
论画以形似,见与儿童邻。
赋诗必此诗,定非知诗人。
诗画本一律,天工与清新。
边鸾雀写生,赵昌花传神。 -
88.《观何君宝画》 宋·梅尧臣
燕马易画,吴牛难图。
马骨隐细牛骨麤,马毛厚密牛毛疏。
麤疏必辨别,细密多模胡。
乃知戴嵩笔,能出韩干徒。 -
89.《题程亚卿所藏刘进画鱼》 明·李东阳
刘生亦是丹青豪,近来作画无此曹。
平明退直呼浊醪,半酣脱却宫锦袍。
戏将秃笔作鳞介,已觉四壁生风涛。
风涛汹涌向何处,岸阁江空起烟雾。 -
90.《醉翁亭图引为赵达夫作》 宋·方回
识本色人须本色,臭味论心不论迹。
青莲居士浣花老,画像有人能画得。
非陈无己黄鲁直,看画题诗难落笔,醉翁万代文章伯,中年偶堕滁阳谪。 -
91.《赠画鱼贾兄》 未知·陈俞
春江浩荡春江阔,夜半湖声涌新沫。
晓风吹断碧云根,万顷沧波带晴豁。
浪花潋滟翻红桃,群鱼出没乘轻涛。
悠扬得意鼓鳞鬣,十十五五同为曹。 -
92.《陈老画牛》 宋·赵汝绩
老融弃发逃于禅,胸藏丘壑身林泉。
时拈寸草幻墨汁,惨淡咫尺生风烟。
尤工画牛古绝比,不特形似真神全。
平生知己一攻愧,惜墨如命诗犹传。 -
93.《仆曩于长安陈汉卿家见吴道子画佛碎烂可惜其》 宋·苏轼
子骏以见遗作诗谢之贵人金多身复闲,争买书画不计钱。
已将铁石充逸少,(殷铁石,梁武帝时人。
今法帖大王书中有铁石字。
)更补朱繇为道玄。 -
94.《观居宁画草虫》 宋·梅尧臣
古人画虎鹄,尚类狗与鹜。
今看画羽虫,形意两俱足。
行者势若去,飞者翻若逐。
拒者如举臂,鸣者如动腹。 -
95.《画文殊普贤》 宋·苏辙
谁人画此二菩萨,趺坐花心乘象狻。
弟子先后执盂缶,老僧槎牙森比肩。
出林修道几世劫,颜貌伟丽如开莲。
重崖宛转带林树,野水荒荡浮云天。 -
96.《式贤和杜夔府百韵过余秋崖下大篇舂容笔力乃》 宋·方岳
林壑黄昏外,衡门紫翠边。
火耕今已老,云卧几何年。
棋敛将残局,篙回兴尽船。
画麟真已矣,骑犊适悠然。 -
97.《观朱泽民所画山水有感》 明·袁凯
朱公画图爱者众,声价端如古人重。
王卿巨公数见寻,往往闭门称腕痛。
我时挟册游郡城,朱公爱我诗律精。
时时沽酒留我宿,共听西窗风雨声。 -
98.《清平乐·池上纳凉》 清·项鸿祚
水天清话,院静人销夏。
蜡炬风摇帘不下,竹影半墙如画。
醉来扶上桃笙,熟罗扇子凉轻。
一霎荷塘过雨,明朝便是秋声。 -
99.《仆曩於长安陈汉卿家,见吴道子画佛,碎烂可》 宋·苏轼
贵人金多身复闲,争买书画不计钱。
已将铁石充逸少,更补朱繇为道玄。
烟薰屋漏装玉轴,鹿皮苍璧知谁贤。
吴生画佛本神授,梦中化作飞空仙。 -
100.《郭熙画秋山平远(潞公为跋尾·)》 宋·苏轼
玉堂昼掩春日闲,中有郭熙画春山。
鸣鸠乳燕初睡起,白波青嶂非人间。
离离短幅开平远,漠漠疏林寄秋晚。
恰似江南送客时,中流回头望云巘。