-
1.《问正上人疾》 唐·皇甫冉
医王犹有疾,妙理竞难穷。
饵药应随病,观身转悟空。
地闲花欲雨,窗冷竹生风。
几日东林去,门人待远公。 -
2.《问张山人疾》 唐·李端
先生沈病意何如,蓬艾门前客转疏。
不见领徒过绛帐,唯闻与婢削丹书。 -
3.《惟此温泉是称愈疾岂予独受其福思与兆人共之…言其志》 唐·李隆基
桂殿与山连,兰汤涌自然。
阴崖含秀色,温谷吐潺湲。
绩为蠲邪著,功因养正宣。
愿言将亿兆,同此共昌延。 -
4.《静夜酬通上人问疾》 唐·钱起
东林生早凉,高枕远公房。
大士看心后,中宵清漏长。
惊蝉出暗柳,微月隐回廊。
何事沈痾久,舍毫问药王。 -
5.《代故人新姬侍疾》 唐·王建
双毂不回辙,子疾已在旁。
侍坐长摇扇,迎医渐下床。
新施箱中幔,未洗来时妆。
奉君缠绵意,幸愿莫相忘。 -
6.《得钱舍人书问眼疾》 唐·白居易
春来眼暗少心情,点尽黄连尚未平。
唯得君书胜得药,开缄未读眼先明。 -
7.《病中诗十五首·答闲上人来问因何风疾》 唐·白居易
一床方丈向阳开,劳动文殊问疾来。
欲界凡夫何足道,四禅天始免风灾。 -
8.《郡斋卧疾赠昼上人》 唐·于頔
夙陪翰墨徒,深论穷文格。
丽则风骚后,公然我词客。
晚依方外友,极理探精赜。
吻合南北宗,昼公我禅伯。 -
9.《和李舍人秋日卧疾言怀》 唐·姚合
闲卧襟情远,西风菊渐芳。
虚窗通晓景,珍簟卷秋光。
果坠青莎径,尘离绿藓墙。
药奁开静室,书阁出丛篁。 -
10.《丙午人日立春,屈指癸卯孟夏晦得疾,恰千日》 宋·范成大
百年能有几春光,只合都将付醉乡。
衰病豁除千日外,尚余三万五千场。