-
41.《蓦山溪·一灵真性》 元·王哲
一灵真性,二物包囊定。
三寸主人翁,四方游、各来邀请。
五情六*,七穷总相连,八山耸,九宫深,十地如何证。
十分修练,九转通贤圣。 -
42.《永遇乐 与登州安闲散人二首》 元·王哲
位妆变,乡取瑞,性分朗。
满心中,端布政,理尤清爽。
凡五马,他辅弼,性感恩舒畅。
身处、安闲散神,搜寻道家珍藏。 -
43.《渭村退居,寄礼部崔侍郎、翰林钱舍人诗一百韵》 唐·白居易
圣代元和岁,闲居渭水阳。
不才甘命舛,多幸遇时康。
朝野分伦序,贤愚定否臧。
重文疏卜式,尚少弃冯唐。 -
44.《水龙吟 余始年二十馀,岁在丁未,与故人东》 金朝·蔡松年
余言,怀卫间风气清淑,物产奇丽,相约他年为终焉之计。
尔后事与愿违,遑遑未暇。
故其晚年诗曰,梦想淇园上,春林布谷声。
又曰,故交半在青云上,乞取淇园作醉乡,盖志此也。 -
45.《抛球乐·道人心印悟来》 元·长筌子
道人心印悟来,自然惺洒。
这妙用、玄关造化,神功巧笔,今古难画。
见壶中、不夜春光,有锦绣、江山相亚。
处处花萼楼台,秀吐香风,高耸蟠桃架。 -
46.《满江红 令门人和》 元·李道纯
采药归来,这鼎器、乾金铸写。
那些儿道理,全凭主者。
先把根尘都扫尽,从前熟处休沾惹。
问行工、进火事如何,凭般若。 -
47.《谢王道济惠古诗古石器》 宋·司马光
缑氏古城里,好道王道济。
作诗有古风,读书知古意。
朝来遗仆夫,遗我古石器。
结从天地初,生自一拳际。 -
48.《青玉案 此下原有青玉案一从东别长安道一首》 宋·无名氏
无为大道人难晓。
只为工夫少。
猛悟回光常返照。
三田之内,六府之中,尘垢频频扫。
诸缘断处清怀抱。
一点虚灵自耀。
认得玄元清静道。
百关调畅,一性圆明,得出游仙岛。 -
49.《李山英以疾归田客有言山英移书石守道者因摭》 宋·蔡襄
吾友守道气刚劲,丑邪扶直出天性。
意高身贱无所发,胸中事事先后併。
襄尝畏其大勇果,愿以中直为得正。
忽闻鲁士李山英,移书告之要力行。 -
50.《得道阳》 元·王哲
得道阳来得道阳。
自然碧洞云房。
玉诀云符清气爽,金丹大药胜衣装。
岂似人间轻薄郎。
徒夸黄白满箱筐。
我宝三田常运转,吾家一性没惊惶 -
51.《初夏游楞伽精舍》 唐·皮日休
越舼轻似萍,漾漾出烟郭。
人声渐疏旷,天气忽寥廓。
伊予惬斯志,有似劀q3瘼。
遇胜即夷犹,逢幽且淹泊。 -
52.《初夏游楞伽精舍》 唐·皮日休
越舼轻似萍,漾漾出烟郭。
人声渐疏旷,天气忽寥廓。
伊予惬斯志,有似劀q3瘼。
遇胜即夷犹,逢幽且淹泊。 -
53.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
54.《题张安道乐全堂》 宋·苏辙
天命无不全,人事每自伤。
譬如摩尼珠,宛转有余光。
藻饰不能加,尘垢岂有亡。
世人未尝识,姑射手自将。 -
55.《自道场山至何山读故人洪舜俞内翰诗刻追和》 宋·程公许
褊性不谐俗,泛梗归无家。
故人右扶风,双旌拥崇牙。
款门及暇日,褰裳蹑飞霞。
维南古道场,诸天集毗耶。 -
56.《王屋山送道士司马承祯还天台》 唐·李隆基
紫府求贤士,清溪祖逸人。
江湖与城阙,异迹且殊伦。
间有幽栖者,居然厌俗尘。
林泉先得性,芝桂欲调神。
地道逾稽岭,天台接海滨。
音徽从此间,万古一芳春。 -
57.《虢州郡斋南池幽兴,因与阎二侍御道别》 唐·岑参
池色净天碧,水凉雨凄凄。
快风从东南,荷叶翻向西。
性本爱鱼鸟,未能返岩谿.中岁徇微官,遂令心赏睽。
及兹佐山郡,不异寻幽栖。 -
58.《答侯少府》 唐·高适
常日好读书,晚年学垂纶。
漆园多乔木,睢水清粼粼。
诏书下柴门,天命敢逡巡。
赫赫三伏时,十日到咸秦。 -
59.《过瑞龙观道士》 唐·钱起
不知谁氏子,炼魄家洞天。
鹤待成丹日,人寻种杏田。
灵山含道气,物性皆自然。
白鹿顾瑞草,骊龙蟠玉泉。
得兹象外趣,便割区中缘。
石窦采云母,霞堂陪列仙。
主人善止客,柯烂忘归年。 -
60.《赠郭道人》 宋·戴复古
灭性能安乐,深居绝是非。
英雄行险道,富贵隐危机。
纸被如绵软,藜羹胜肉肥。
苍苔满山径,最喜客来稀。