-
81.《金丹诗四十八首》 宋·张继先
幸得修真趣理深,勤勤烹炼水中金。
若知紫府莲堪种,始信昆仑路可寻。
日月合来光上下,白青交后彩浮沉。
自从得此真消息,荣辱人间总不侵。 -
82.《和杨良卿韵新自兴元归见贻二首》 宋·冯时行
人间平地有危机,归去应先未辱时。
少著青衫元自懒,老簪华发更何疑。
向曾汩没痕犹在,尚此廉纤愧自知。
惟有冥鸿心一寸,从今寤寐考槃诗。 -
83.《次韵远斋春雨有感》 宋·赵蕃
春今著物几陈新,未抵新诗得许荣。
韩子虽云誉东野,侯生终竟愧弥明。
已知林下栖迟计,何处人间宠辱惊。
更欲从公问归宿,夜深风雨四山倾。 -
84.《群玉堂即事》 宋·汪莘
蓬莱道山到者稀,忽随飚驾同来归。
天横阆野望不尽,地绝瀛海如无依。
初得松门入萧瑟,渐绕苔径穿芳菲。
奇花异卉不可识,但觉春是人间非。 -
85.《除夜二首》 宋·华岳
才辱东皇造化工,便随飞鹊报帘栊。
人间狴犴知无所,天上蓬莱还有宫。
酒色半澄春后绿,蜡花全折夜来红。
从今泰道能连茹,愿驾苍蟠跃震风。 -
86.《和马宜州卜居七首·足堂》 宋·王炎
身外成亏万事,人间宠辱百年。
丝毫不挂念虑,一榻清风昼眠。 -
87.《感春》 宋·释文珦
忽闻春欲去,园林谩游瞩。
轻风散余红,细雨滋繁绿。
绿繁似欢荣,经散犹僇辱。
因悟人间世,万事易翻覆。 -
88.《龙图阁学士赠银青光禄大夫滕元发挽辞二首》 宋·苏颂
大器何妨更晚成,当年师友尽豪英。
高谈每及功名际,壮志元无宠辱惊。
天上玉楼须作记,人间白日睹佳城。
伤心宿草东吴路,云水凄凉万古情。 -
89.《邵氏园亭》 宋·于石
曲曲亭台日月春,人间荣辱两无闻。
梅边读易分明月,松下敲棋碎白云。
东里先生新酿酒,北山逋客旧移文。
家传应得青门趣,手种园瓜手自耘。 -
90.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
91.《杂说四·马说》 唐·韩愈
世有伯乐,然后有千里马。
千里马常有,而伯乐不常有。
故虽有名马,祇辱于奴隶人之手,骈死于槽枥之间,不以千里称也。
(祇辱 一作:只辱)
马之千里者,一食或尽粟一石。 -
92.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
93.《指南录后序》 宋·文天祥
德祐二年二月十九日,予除右丞相兼枢密使,都督诸路军马。
时北兵已迫修门外,战、守、迁皆不及施。
缙绅、大夫、士萃于左丞相府,莫知计所出。
会使辙交驰,北邀当国者相见,众谓予一行为可以纾祸。 -
94.《运命论》 魏晋·李康
夫治乱,运也;穷达,命也;贵贱,时也。
故运之将隆,必生圣明之君。
圣明之君,必有忠贤之臣。
其所以相遇也,不求而自合;其所以相亲也,不介而自亲。 -
95.《廉颇蔺相如列传(节选)》 两汉·司马迁
廉颇者,赵之良将也。
赵惠文王十六年,廉颇为赵将,伐齐,大破之,取阳晋,拜为上卿,以勇气闻于诸侯。
蔺相如者,赵人也,为赵宦者令缪贤舍人。
赵惠文王时,得楚和氏璧。 -
96.《留侯论》 宋·苏轼
古之所谓豪杰之士者,必有过人之节。
人情有所不能忍者,匹夫见辱,拔剑而起,挺身而斗,此不足为勇也。
天下有大勇者,卒然临之而不惊,无故加之而不怒。
此其所挟持者甚大,而其志甚远也。 -
97.《报刘一丈书》 明·宗臣
数千里外,得长者时赐一书,以慰长想,即亦甚幸矣;何至更辱馈遗,则不才益 将何以报焉?书中情意甚殷,即长者之不忘老父,知老父之念长者深也。
至以「上下 相孚,才德称位」语不才,则不才有深感焉。
夫才德不称,固自知之矣;至於不孚之病,则尤不才为甚。
且今之所谓孚者,何哉?日夕策马,候权者之门。 -
98.《陈涉世家》 两汉·司马迁
陈胜者,阳城人也,字涉。
吴广者,阳夏人也,字叔。
陈涉少时,尝与人佣耕,辍耕之垄上,怅恨久之,曰:“苟富贵,无相忘。
”佣者笑而应曰:“若为佣耕,何富贵也?”陈涉太息曰:“嗟乎!燕雀安知鸿鹄之志哉!”二世元年七月,发闾左适戍渔阳九百人,屯大泽乡。 -
99.《泷冈阡表》 宋·欧阳修
呜呼!惟我皇考崇公,卜吉于泷冈之六十年,其子修始克表于其阡。
非敢缓也,盖有待也。
修不幸,生四岁而孤。
太夫人守节自誓;居穷,自力于衣食,以长以教俾至于成人。 -
100.《逍遥游(节选)》 先秦·庄周
北冥有鱼,其名为鲲。
鲲之大,不知其几千里也。
化而为鸟,其名为鹏。
鹏之背,不知其几千里也,怒而飞,其翼若垂天之云。