-
121.《旧庐毁於乱十年矣吾老他寓每不能再葺戊子》 宋·艾性夫
旧址相传五世昌,寒芜忍堕十年荒。
老吾衰落空怀土,幸汝辛勤自肯堂。
袖里莫忘无恤简,墙头犹有孔明桑。
地灵旧日钟文气,且要拊持此脉长。 -
122.《君表自西林还城中以诗二首为别》 宋·孔武仲
巉巉庐阜秀侵天,有意登临已十年。
美味君才尝一脔,明珠我欲探重渊。
他时白首须归隐,此去青云更著鞭。
扶仗为公寻好处,往来同径得参禅。 -
123.《他乡》 宋·晁公溯
故国山川安在哉,他乡今复见春来。
蓬蒿并兴草益茂,桃李不言花自开。
催促年华似推毂,较量筋力试登台。
归田尚可扶犁在,明岁当驱俗驾回。 -
124.《自居剡源少遇乐岁辛巳之秋山田可拟上熟吾贫》 宋·戴表元
我居在穷巷,来往无华轩。
辛勤衣食物,出此二亩园。
薤菘郁朝露,桑拓浮春烟。
以兹乱心曲,智计无他妍。
择胜不在奢,兴至发清言。
相逢樵牧徒,混沌谁愚贤。 -
125.《次韵谢夏自然见寄四首》 宋·方回
门人浮小艇,不比旧专城。
自愧频来往,何烦数送迎。
病身缘畏饮,去路似贪程。
别后君诗进,他时定有名。 -
126.《当食自喜二首》 宋·钱时
饮食无他止养身,人间多少不惺惺。
朝晡细嚼家常饭,一卷神农本草经。 -
127.《自次前韵酬马奥诸丈见和》 宋·舒岳祥
得肉鸢归树,无鱼鹤下田。
此中藏世界,他处少人烟。
可怪衣偏裻,何妨屐下穿。
乱离多少事,史笔若为传。 -
128.《三月二十九日立夏喜晴稍有自适意有自旧京来》 宋·舒岳祥
黄梅青李夏方装,新绿池塘浴小凫。
此日猫头寒百玉,他时鸿喙煮明珠。
白头偷果从渠乐,绣眼穿花不我虞。
更有长愁无遣处,只今细柳映新蒲。 -
129.《庵中有红山茶一株自腊月开至二月半为蕊尚无》 宋·舒岳祥
山茶一株红胜烛,旋落旋开相陆续。
朱霞散射晓城里晴,熠熠林光映幽谷。
雪中鸳鸯此朱砂杯,道人无情还悦目。
端正浓妆不逞妖,处女頩然在幽独。 -
130.《赠开先悟老述情三颂自掀持淡泊不事化缘夜坐》 宋·王洋
放怀澹泊省拘持,应物无方自不疑。
我国晏然君莫问,他心通处我为谁。
静无淮浦他年梦,老与庐山宿命期。
到了百年俱任运,世间屈曲自推移。 -
131.《近买山范湾自营藏地与亡弟草塘君及外家墓茔》 宋·薛嵎
外家后事凄凉甚,老妇思亲哭最哀。
今日青山留我在,他年寒食望甥来。
极知造物成吾志,可但精灵慰夜台。
惆怅昔时原上路,独余宿草见春回。 -
132.《近买山范湾自营藏地与亡弟草塘君及外家墓茔》 宋·薛嵎
草塘相望隔重云,愧我为兄蚤哭君。
少日对吟听夜雨,老来无计抚孤坟。
泉台冥漠唯增感,人事安排已十分。
莫待他年推吉应,如今友爱最先闻。 -
133.《道旁有松为人所刳伐因自吊且慰焉》 宋·曾丰
稚时蔚苇老槮槮,羞与其他木作林。
独以高风资众望,终为明德累初心。
不容节抗皇天峻,犹幸根盘后土深。
自有茯苓堪自寿,愿言黄帝勿幽寻。 -
134.《诗经·羔裘》 先秦·佚名
羔裘豹祛,自我人居居。
岂无他人?维子之故。
羔裘豹褎,自我人究究。
岂无他人?维子之好。 -
135.《巧言》 先秦·佚名
悠悠昊天,曰父母且。
无罪无辜,乱如此幠。
昊天已威,予慎无罪。
昊天大幠,予慎无辜。 -
136.《横吹曲辞·捉搦歌》 唐·张祜
门上关,墙上棘,窗中女子声唧唧,洛阳大道徒自直。
女子心在婆舍侧,呜呜笼鸟触四隅。
养男男娶妇,养女女嫁夫。
阿婆六十翁七十,不知女子长日泣,从他嫁去无悒悒。 -
137.《相和歌辞·白头吟二首》 唐·李白
锦水东北流,波荡双鸳鸯。
雄巢汉宫树,雌弄秦草芳。
宁同万死碎绮翼,不忍云间两分张。
此时阿娇正娇妒, -
138.《相和歌辞·决绝词三首》 唐·元稹
乍可为天上牵牛织女星,不愿为庭前红槿枝。
七月七日一相见,故心终不移。
那能朝开暮飞去,一任东西南北吹。 -
139.《琴曲歌辞·胡笳十八拍》 唐·刘商
汉室将衰兮四夷不宾,动干戈兮征战频。
哀哀父母生育我,见离乱兮当此辰。
纱窗对镜未经事,将谓珠帘能蔽身。 -
140.《妾薄命》 唐·李白
汉帝重阿娇,贮之黄金屋。
咳唾落九天,随风生珠玉。
宠极爱还歇,妒深情却疏。
长门一步地,不肯暂回车。