-
1.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
2.《清明二首》 唐·杜甫
朝来新火起新烟,湖色春光净客船。
绣羽衔花他自得,红颜骑竹我无缘。
胡童结束还难有,楚女腰肢亦可怜。
不见定王城旧处,长怀贾傅井依然。 -
3.《泗演石》 宋·陆文圭
荆山石有玉,楚国无人知。
再南锋强售,抱璞空自悲。
他自遇良工,乃始称其奇。
实傅数百载,邯口又得之。 -
4.《汉宫春(次韵李汉老咏梅)》 宋·葛长庚
潇洒江梅,似玉妆珠缀,密蕊疏枝。
霜风应是,不许蝶近蜂欺。
嫣然自笑,与山矾、共水仙期。
还亦有,青松翠竹,同今凛冽年时。 -
5.《苏幕遮 温温铅鼎,光透廉帏,造化争驰》 元·潜真子
火初炎,归玉户。
满鼎温温,遍体周天度。
水火抽添依大数。
尽到丹田,须遣教烧住。
自然光,非昼暮。
光射帘帏,可照千千步。
内养还丹他自做。
造化功夫,神圣如针炬。 -
6.《节妇》 明·庄昶
二十夫君弃妾身,诸郎痴小舅姑贫。
自甘薄命同衰叶,不扫蛾眉嫁别人。
化石未成犹有泪,舞鸾虽在不惊尘。
琐窗独向东风树,岁岁花开他自春。 -
7.《春尽夜坐三首》 宋·杨万里
病夫说病诉旁人,他自开眉我自颦。
後有病夫看病句,不须告欣亦沾巾。 -
8.《述怀》 宋·华岳
我生不解觅冠裳,满目风波祗自伤。
楮券不堪供虏币,沙筹那解足军粮。
人情在我随多寡,世态从他自短长。
只告天公乞安乐,百年随分老农桑。 -
9.《湖南曲(一作古意)》 唐·崔国辅
湖南送君去,湖北送君归。
湖里鸳鸯鸟,双双他自飞。 -
10.《满江红》 宋·刘克庄
月露晶英,融结做、秦宫块砾。
长殿后、一年芳事,十分秋色。
织女机边云锦烂,天台赋里晴霞赤。
恍女仙、空际驾翔鸾,来游息。 -
11.《以诗订丘生前约(二首)》 明·呼文如
流水郎车马,垂杨妾鬓丝。
春江他自好,一一入相思。 -
12.《句》 宋·邓伯秀
在我时舒卷,从他自去留。
-
13.《秋日》 明·韩邦靖
水瘦江空潮渐平,即看秋色老霜橙。
云笼淡日晴无定,风剪疏林寒有声。
残菊萧条他自发,暮烟飘渺傍愁生。
朱栏欲共何人倚,万里长天一雁横。 -
14.《捣衣篇》 明·林世璧
西风白昼已漫漫,玉露凄清玉漏残。
冰簟银床秋弄色,翠帏罗幕夜生寒。
年年秋夜何萧索,几度芙蓉楚江落。
闺阁佳人团扇悲,关山戍客征衣薄。 -
15.《秋园杂感二首》 宋·张耒
世事我深谙委,人生他自奔忙。
刻木牵丝作技,几回弄罢凄凉。 -
16.《红梅 十一》 元·王冕
山林养得寸心丹,岂是清香不而寒?今日春风好颜色,任他自作杏花看。
-
17.《折红梅·倚花阑清晓》 宋·无名氏
倚花阑清晓,裴回探得,南枝初绽。
通春意、漏巧斗奇,东君首先回暖。
盈盈素面。
刚强点、胭脂深浅。 -
18.《别希鲁回马上口占》 宋·强至
兄佐诸侯幕,愚居孝子庐。
奔驰他自得,情味独相於。
先送秋帆动,还嗟友席虚。
平生感知泪,今日为涟如。 -
19.《庵居杂咏九首》 宋·张继先
柴门虽谩不曾关,宾客从他自往还。
连日山寒声影绝,蒲团危坐更安闲。 -
20.《颂古一百二十一首》 宋·释宗杲
哑子得梦与谁说,起来相对眼麻弥。
已向人前轮肺府,从教他自觅便宜。