-
121.《从游西苑》 明·杨士奇
广寒宫殿属天家,晓从宸游驻翠华。
琼液总颁仙掌露,金支皆插御筵花。
棹穿萍藻波间雪,旗珣芙蓉水上霞。
身世直超人境外,玉盘亲捧枣如瓜。 -
122.《罗湖八首》 宋·刘克庄
异境微茫在半霄,仙人垂手下相招。
老来尚有君亲念,未敢相陪过铁桥。 -
123.《送邢仙游》 宋·刘克庄
彼美邢侯者,逢人满口夸。
有恩沾小户,无势挠公家。
拔尽民间薤,栽添境内花。
吾诗采清论,一字不曾加。 -
124.《青城山丈人观》 宋·文同
群峰垂碧光,下拥岷仙家。
神皇被金巾,坐领五帝衙。
威灵摄真境,俗语不敢哗。
精心叩殊庭,俯首仰紫华。
愿言凤罗盟,毕世驱尘邪。
循奉蕊珠戒,期之飞太霞。 -
125.《送观道人归故》 宋·杨亿
迹寄浮屠教,心将汗漫游。
无眠长达曙,却立动经秋。
秘决神仙授,灵苗洞壑求。
诛芭探虎穴,投仗涸龙湫。 -
126.《呈邢叔三首》 宋·赵蕃
听说桃川事,凭虚意欲仙。
真成在人境,无用觅渔船。
卜宅自何载,赋诗凡几篇。
挥毫傥毋靳,图貌并流传。 -
127.《许敬之用余言作松山草堂然游山之意犹未已也》 宋·叶适
许子家住松山边,门开路闢登山巅。
千年茂树不改叶,百尺甘井常流泉。
堂中悄然人境绝,时有剥啄延臞仙。
天下之山皆若此,舍而外求徒丧已。
卑能蕴高而为谦,高能生明是为贲。
芒鞋价长今安之,撰屨欠伸吾老矣。 -
128.《题洞霄宫》 宋·周文璞
久知灵境无缘到,今被春风引得来。
上帝殿头闻雨过,仙人石面欠花开。
便烧沈水礼三拜,快引流霞釂一杯。
落日断霞催去紧,掉巾只等白鸦回。 -
129.《蕊歌》 宋·程公许
五云郁勃天九重,俯视人境尘濛濛。
元和迁校品秩穹,以帝命镇北坎宫。
玄袍金铠丁甲从,洞阴战胜魔绝纵。
际江之涯钟氏童,宿运冥契晞玄风。 -
130.《和杜友游清源洞韵》 宋·胡仲弓
涉险何如过虎牢,白云堆里著身高。
登临我欲招元亮,谈笑时能接李翱。
人境地下看犹粟,洞天西去有蟠桃。
学仙恐是虚无说,且向峰头跨六鳌。 -
131.《姚源忆故人 赠董先生藏头联珠》 元·马钰
予属付须当认。
取本源清净。
意清心除境。
灭心忘尽。
形八戒持来正。
洽灵灵心印。
结光辉禅定。
是神仙准。 -
132.《野堂即事》 宋·叶茵
纤尘不到芰荷边,好向阑干系小船。
得句未工吟竞病,有书可读笑便眠。
老於胶扰宁中圣,暂尔萧閒即半仙。
人境两忘天地寂,一声柳外咽新蝉。 -
133.《次方诗境韵》 宋·陈宓
久别何人与砭盲,新诗见寄味偏长。
求仙已得丹升鼎,凿石仍成玉作堂。
暖日松筠香北牖,清风书卷散东床。
静中剩得无穷味,笑看蜂衙早晚忙。 -
134.《玉虚洞》 宋·孙应时
驾言玉虚游,奇绝慰心赏。
馀雪明层阴,初旭上清朗。
寒溪玻璃色,远壑风雨响。
刺船度石濑,散策步林莽。 -
135.《桃源行》 唐·王维
渔舟逐水爱山春,两岸桃花夹古津。
坐看红树不知远,行尽青溪不见人。
山口潜行始隈隩,山开旷望旋平陆。
遥看一处攒云树,近入千家散花竹。 -
136.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
137.《子虚赋》 两汉·司马相如
楚使子虚使于齐,王悉发车骑,与使者出田。
田罢,子虚过奼乌有先生,亡是公在焉。
坐定,乌有先生问曰:“今日田乐乎?”子虚曰:“乐。
”“获多乎?”曰:“少。 -
138.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
139.《冷泉亭记》 唐·白居易
东南山水,余杭郡为最。
就郡言,灵隐寺为尤。
由寺观,冷泉亭为甲。
亭在山下,水中央,寺西南隅。 -
140.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。