-
1.《休歇歌》 宋·张继先
休休休歇歇,休休歇歇无分别。
千般要妙万般玄,只是教人各休歇。
既能休,复能歇,一切情缘皆断绝。 -
2.《奉送真歇禅师往住阿育山兼简黄檗云峰诸老》 宋·张元干
时流罕识真,特立取众忌。
不有明眼人,谁止万口沸。
古今冠盖场,毁誉固一致。
胡为空门中,生灭亦滋炽。 -
3.《胡笳十八拍》 两汉·蔡文姬
我生之初尚无为,我生之后汉祚衰。
天不仁兮降乱离,地不仁兮使我逢此时。
干戈日寻兮道路危,民卒流亡兮共哀悲。
烟尘蔽野兮胡虏盛,志意乖兮节义亏。 -
4.《胡笳十八拍》 魏晋·蔡琰
我生之初尚无为,我生之后汉祚衰。
天不仁兮降乱离,地不仁兮使我逢此时。
干戈日寻兮道路危,民卒流亡兮共哀悲。
烟尘蔽野兮胡虏盛,志意乖兮节义亏。 -
5.《忆秦娥》 宋·王炎
头如雪。
尘缘滚滚无休歇。
无休歇。
买田筑屋,是何时节。
从今事事都休说。
巢安寮里藏疏拙。
藏疏拙。
许谁为伴,溪山风月。 -
6.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
7.《客中除夕》 明·袁凯
今夕为何夕,他乡说故乡。
看人儿女大,为客岁年长。
戎马无休歇,关山正渺茫。
一杯椒叶酒,未敌泪千行。 -
8.《满江红》 宋·吕胜己
往事千端,都笑道、衰翁宦拙。
今会得、人情物态,尽皆休说。
广厦尽堪舒笑傲,层楼又见凌空阔。
试闲思、画戟比衡门,谁优劣。 -
9.《蕙兰芳引 秋思》 宋·张玉娘
星转晓天,戍楼听、单于吹彻。
拥翠被香残,霜杵尚喧落月。
楚江梦断,但帐底、暗流清血。
看臂销金钏,一寸眉交千结。 -
10.《绣停针 呜鹤余音卷六》 元·三于真人
道难说。
要□悟般般,尽皆明彻。
剔透玲珑,回光返照,不在拈花摘叶。
动生差别。 -
11.《满庭芳 和张飞卿殿试韵》 元·马钰
七赴皇都,三经殿试,怎知炼气绵绵。
心猿休歇,意马罢强颠。
燕处申申快意,仗清净、固住灵源。
玄玄处,三光并秀,照耀洞中天。 -
12.《游栖霞寺》 唐·张翚
跻险入幽林,翠微含竹殿。
泉声无休歇,山色时隐见。
潮来杂风雨,梅落成霜霰。
一从方外游,顿觉尘心变。 -
13.《江畔老人愁》 唐·崔颢
江南年少十八九,乘舟欲渡青溪口。
青溪口边一老翁,鬓眉皓白已衰朽。
自言家代仕梁陈,垂朱拖紫三十人。 -
14.《江畔老人愁》 唐·崔颢
江南年少十八九,乘舟欲渡青溪口。
青溪口边一老翁,鬓眉皓白已衰朽。
自言家代仕梁陈,垂朱拖紫三十人。 -
15.《登梅冈望金陵赠族侄高座寺僧中孚》 唐·李白
钟山抱金陵,霸气昔腾发。
天开帝王居,海色照宫阙。
群峰如逐鹿,奔走相驰突。
江水九道来,云端遥明没。 -
16.《忆崔郎中宗之游南阳遗吾孔子琴,抚之潸然感旧》 唐·李白
昔在南阳城,唯餐独山蕨。
忆与崔宗之,白水弄素月。
时过菊潭上,纵酒无休歇。
泛此黄金花,颓然清歌发。 -
17.《酬李少府》 唐·高适
出塞魂屡惊,怀贤意难说。
谁知吾道间,乃在客中别。
日夕捧琼瑶,相思无休歇。
伊人虽薄宦,举代推高节。 -
18.《海上卧病寄王临》 唐·钱起
离客穷海阴,萧辰归思结。
一随浮云滞,几怨黄鹄别。
妙年即沉痾,生事多所阙。
剑中负明义,枕上惜玄发。 -
19.《送文畅师北游》 唐·韩愈
昔在四门馆,晨有僧来谒。
自言本吴人,少小学城阙。
已穷佛根源,粗识事輗軏。
挛拘屈吾真,戒辖思远发。 -
20.《游栖霞寺》 唐·张汇
跻险入幽林,翠微含竹殿。
泉声无休歇,山色时隐见。
潮来杂风雨,梅落成霜霰。
一从方外游,顿觉尘心变。