-
101.《田家·田家无所求》 明·刘基
田家无所求,所求在衣食;
丈夫事耕稼,妇女攻纺绩,侵晨荷锄出,暮夜不遑息。
饱暖匪天降,赖尔筋与力。 -
102.《中吕·山坡羊》 元·陈草庵
伏低伏弱,装呆装落,是非犹自来着莫。
任从他,待如何?天公尚有妨农过,蚕怕雨寒苗怕火。
阴,也是错;晴,也是错。
身无所干,心无所患,一生不到风波岸。 -
103.《过秦论》 两汉·贾谊
上篇
秦孝公据崤函之固,拥雍州之地,君臣固守以窥周室,有席卷天下,包举宇内,囊括四海之意,并吞八荒之心。
当是时也,商君佐之,内立法度,务耕织,修守战之具;外连衡而斗诸侯。
于是秦人拱手而取西河之外。 -
104.《归去来兮辞·并序》 魏晋·陶渊明
余家贫,耕植不足以自给。
幼稚盈室,瓶无储粟,生生所资,未见其术。
亲故多劝余为长吏,脱然有怀,求之靡途。
会有四方之事,诸侯以惠爱为德,家叔以余贫苦,遂见用于小邑。 -
105.《论贵粟疏》 两汉·晁错
圣王在上,而民不冻饥者,非能耕而食之,织而衣之也,为开其资财之道也。
故尧、禹有九年之水,汤有七年之旱,而国亡捐瘠者,以畜积多而备先具也。
今海内为一,土地人民之众不避汤、禹,加以亡天灾数年之水旱,而畜积未及者,何也?地有遗利,民有余力,生谷之土未尽垦,山泽之利未尽出也,游食之民未尽归农也。
民贫,则奸邪生。 -
106.《东都赋》 两汉·班固
东都主人喟然而叹曰:“痛乎风俗之移人也。
子实秦人,矜夸馆室,保界河山,信识昭、襄而知始皇矣,乌睹大汉之云为乎?夫大汉之开元也,奋布衣以登皇位,由数期而创万代,盖六籍所不能谈,前圣靡得言焉当此之时,功有横而当天,讨有逆而顺民。
故娄敬度势而献其说,萧公权宜而拓其制。
时岂泰而安之哉,计不得以已也。 -
107.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
108.《喜雨》 宋·苏辙
一旱经春夏已半,好雨通宵晓未收。
气爽暂令多病喜,来迟未解老葨忧。
力耕仅足公家取,遗秉休违寡妇求。
时向林间数新竹,箨龙腾上欲迎秋。 -
109.《读书》 宋·曾巩
吾性虽嗜学,年少不自强。
所至未及门,安能望其堂。
荏苒岁云几,家事已独当。
经营食众口,四方走遑遑。 -
110.《行香子 潭名士黄古山,名其北郭别业曰尘外》 元·卢挚
社里诗人,尘外江村。
甚终朝、关定柴门。
酾泉行药,钓月耕云。
间是谁欤,今隐者,古山君。
老子虽贫,尽办清尊,但休嫌、俗壮轮*。
他时有暇,准去寻春。
把竹边梅,松下石,可平分。 -
111.《满庭芳·江国麾幢》 宋·葛立方
江国麾幢,边城鼓角,湓川几报严更。
笑谈油幕,英杰为时生。
腹贮六韬三略,新诗就、矛槊频横。
功名事,他年未晚,一笴落欃枪。 -
112.《岸旁倒树》 宋·刘敞
沧洲老树生几秋,斡如黑龙根紫虬。
雨水摧激势突兀,夭矫出饮沧江流。
危不见持颠不扶,萧萧生意令人愁。
岂无耕夫与过客,暂时憩尔行则休。
西风八月海水飞,枯槎昔曾凌斗牛。
恐尔漂零未终极,挂帆欲去仍回头。 -
113.《梁父吟》 宋·叶适
依大麓之遗址兮,储后土之神灵。
乐天地之休嘉兮,皇涓洁而荐诚。
集后土之雍容兮,刺百圣之礼文。
却大辂而御蒲秸兮,惟俭德之是崇。 -
114.《还西里所居》 宋·萧元之
北阙无书休悔出,东皋有秫可归耕。
镜容渐改惊非昔,犹喜傍人唤后生。 -
115.《苏武慢·洞晓玄机》 元·冯尊师
洞晓玄机,深明丹奥,赖与祖宗符契。
龙耕虎种,玉液金芝,好个道家活计。
丹灶容光,睹个婴儿,旋绕惊天骇地。
驭紫云、翠凤相迎,真的上仙苗裔。 -
116.《闻某诗人他调》 现代·聂绀弩
地耕伊尹耕前地,天补女娲补后天
不荷犁锄到东北,谁知冰雪是山川?
刀头猎色人寒胆,虎口谈兵鬼耸肩。
此后哦诗休近水,宵深处处有龙眠。 -
117.《次韵》 宋·叶茵
竹满园林水满沟,幽深地位度春秋。
坐中不可无侯喜,歌处何须有莫愁。
别墅帘栊风飐燕,远村笞笠雨耕牛。
老来应物犹强健,多少壮年成梦休。 -
118.《山居杂兴》 宋·艾可翁
青山意自足,扰扰复何之。
见客从衣破,哦诗任饭迟。
蔬畦耕犊草,匏架落蝉枝。
逆境偷贫乐,休兵未可期。 -
119.《九日在迩索居无聊取满城风雨近重阳为韵赋七》 宋·戴表元
生世悔识字,祝身如野农。
勤劳养尊老,膳味日可重。
农篘熟新黍,耕休有过从。
行吟答松籁,此乐逾歌钟。 -
120.《季春下澣游南龛》 宋·冯伯规
四山如蝟毛,中有线路萦。
谁人导我来,得此掌许平。
雨后天宇空,夏气和且清。
休日一无事,驾言南山行。