-
141.《洛中送冀处士东游》 唐·杜牧
处士有儒术,走可挟车辀。
坛宇宽帖帖,符彩高酋酋。
不爱事耕稼,不乐干王侯。
四十余年中,超超为浪游。 -
142.《寄题众乐亭》 宋·王安石
陵阳游观吾所好,恨不即过众乐亭。
尝闻彷佛入梦寐,吟笔自欲图丹青。
千峰秀出百里外,忽於其上峥檐楹。
朝云嘘岩日暖暖,夜水落涧风泠泠。 -
143.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎,--孟郊
泉音玉淙琤。
琉璃剪木叶,--韩愈
翡翠开园英。 -
144.《章泉二老歌》 宋·戴复古
在昔商山传四皓,又闻香山图九老。
异乡异姓适同时,争如章泉一家兄弟登耆颐。
章泉之上两山下,有地可宫田可稼。
伯也早休官,季也相约归林泉。 -
145.《阊门初泛二十四韵》 宋·范成大
好在驰烟路,平生载酒行。
摧藏身久病,契阔岁频更。
昨夜灯花晓,今朝稻把晴。
出门新梦境,触目旧诗情。 -
146.《既离成都,故人送者远至汉嘉分袂,其尤远而》 宋·范成大
我本住林屋,风吹来锦城。
锦城亦休乐?所乐多友生。
相从不知久,相送不计程。
横绝峨眉巅,欲去有余情。 -
147.《短歌行》 宋·陆游
富贵得意如登天,自计一跌理不全,昼食忘味夜贵眠,渠过一日如一年。
春蚕得衣耕得食,农功初成各休息,卖酒垆边纷鼓笛,我过一年如一日。
二者求兼势安可,与我周旋宁作我。
春城桃李岂不妍,雪涧未妨松磊砢。 -
148.《杂兴》 宋·陆游
平生独何幸?命若与人谋。
疲懦逃深责,空疏得早休。
位卑轻得丧,迹远少恩雠。
莫怪归耕乐,文园久倦游。 -
149.《野兴》 宋·陆游
来日无多去日遒,朱颜那肯为人留。
檐声点滴无时雨,野气苍茫极目秋。
朝出钓鱼来北渚,夜耕驱犊上西畴。
此心所要常无媿,寂寞衡门死即休。 -
150.《书感》 宋·陆游
头颅已可知,牙齿今复落,十步或再休,啜粥不及勺。
身依一蒲团,壁挂雨芒屩;对客辄坐睡,有问莫能酢。
念昔少壮时,心慕宦游乐。
初登平津馆,晚入征西幙。 -
151.《排闷》 宋·陆游
造物冥冥中,与我无一面,不知获罪由,动辄被诃遣;又若哀其愚,救以药瞑眩。
我亦揣此心,安受不敢怨。
中间戍蜀汉,十载困邮传。
骑壒蒙陇干,阵云暗秦甸,齎粮杂沙墋,掬水以三咽,传烽东骆谷,倏忽若流电。 -
152.《感事》 宋·陆游
曾事高皇接隽游,君恩天地若为酬?济时已负终身媿,谋己常从一笑休。
在昔风尘驰厩置,即今烟雨暗耕畴。
孤愁欲豁宁无地,野店逢僧每小留。 -
153.《农家》 宋·陆游
吴农耕泽泽,吴牛耳湿湿。
农功何崇崇,农事常汲汲。
冬休筑陂防,丁壮皆云集。
春耕人在野,农具已山立。 -
154.《感旧》 宋·陆游
废陇荒陂俋俋耕,生无勋业死无名。
衰颓日甚君休问,三十年前白发生。 -
155.《夜意》 宋·陆游
浮云扫尽天如水,十里疏钟到野堂。
窗纸月明人不睡,屋茅霜冷夜初长。
归休固已师沮溺,承学犹能陋汉唐。
安得子孙常念此,不妨世世业耕桑。 -
156.《鸟啼》 宋·陆游
野人无历日,鸟啼知四时:二月闻子规,春耕不可迟;三月闻黄鹂,幼妇闵蚕饥;四月鸣布谷,家家蚕上簇;五月鸣鸦舅,苗稚忧草茂。
人言农家苦,望晴复望雨;乐处谁得知?生不识官府。
葛衫麦饭有即休,湖桥小市酒如油。
夜夜扶归常烂醉,不怕行逢灞陵尉。 -
157.《开岁连日大雪》 宋·陆游
开岁大雪如飞鸥,转盼已见平檐沟。
村深出门风裂面,况复取醉湖边楼。
从来春雪不耐久,卧听点滴无时休。
去年久旱绵千里,犁不入土蝗虫稠。
今年冬春足膏泽,天意似欲滋农畴。
岂惟养猪大作社,更卖宝剑添耕牛。 -
158.《两翁歌》 宋·陆游
君不见塞上失马翁,马去安知不为福;又不见新丰折臂翁,臂废身全老乡国。
陆翁多难类两翁,著书满屋身愈穷。
十年力耕遇水旱,老不能耕年始丰。
人言翁穷可闵笑,霍食鹑衣天所料。 -
159.《自儆》 宋·陆游
出仕每辞荣,归休但力耕。
俭勤贫亦足,戒惧祸终轻。
学自不欺始,智由无事行。
书绅及铭座,勉勉尽吾生。 -
160.《逆旅》 宋·陆游
秋晚南山行,小蹇就店秣。
我亦念少休,无奈市儿聒。
嗟尔亦坐饥,锱铢苦争夺。
其心计亦厌,陷溺无自脱。