-
1.《春梦》 宋·王令
春风儿女喜,不合丈夫爱,日午困魔来,四体倦欲解。
春禽只随花中飞,幸此无声聒我睡。
一梦梦周公,笑与伊尹语。 -
2.《读史五首》 唐·白居易
楚怀放灵均,国政亦荒淫。
彷徨未忍决,绕泽行悲吟。
汉文疑贾生,谪置湘之阴。
是时刑方措,此去难为心。 -
3.《偈颂一百三十六首》 宋·释惟一
六年雪岭竟无成,练得身形似鹤形。
尽谓见明星悟道,何曾悟道见明星。
入山何富,出山何贫,知心能几人。 -
4.《新雪八韵(一作闲居新雪)》 唐·薛能
大雪满初晨,开门万象新。
龙钟鸡未起,萧索我何贫。
耀若花前境,清如物外身。
细飞斑户牖,干洒乱松筠。 -
5.《长安道》 唐·王贞白
晓鼓人已行,暮鼓人未息。
梯航万国来,争先贡金帛。
不问贤与愚,但论官与职。
如何贫书生,只献安边策。 -
6.《监造御茶有所争执》 宋·徐玑
森森壑源山,注注壑源溪。
修修桐树林,下荫茶树低。
桐风日夜吟,桐雨洒霏霏。
千业高一青,一业千万枝。 -
7.《夜酌赵侯家闻合流曹光道诣府遂访之一夕纵谈》 宋·梅尧臣
方与旧将饮,谈兵灯烛前。
闻有故交至,心喜辄论边。
跨马踏明月,往见竞留连。
且共语出处,子怀予久然。 -
8.《依韵和杨直讲九日有感》 宋·梅尧臣
也持黄菊蕊,时望白衣人。
苜蓿从来厌,茱萸却乍亲。
护霜云不散,吹帽客何贫。
莫要悲摇落,秋花更胜春。 -
9.《次韵子瞻端午日与迟适远三子出游》 宋·苏辙
人生逾四十,朝日已过午。
一违少壮乐,日迫老病苦。
丹心变为灰,白发粲可数。
惟当理锄櫌,教子蓺稷黍。 -
10.《祁门界》 宋·方回
辛苦营花圃,他乡过一春。
马兼人并老,仆笑主何贫。
尚忆桃符改,俄惊麦饭新。
吾州才入望,山色碧无尘。