-
81.《火田郑次山贫士也有燕坐之处五为赋之·寓意》 宋·陈文蔚
山水可吾情,对酒不必醉。
及其不以酒,何由得翁意。 -
82.《自居剡源少遇乐岁辛巳之秋山田可拟上熟吾贫》 宋·戴表元
贫贱如故旧,少壮即相依,中心不敢厌,但觉少光辉。
向来乘时士,亦有能奋飞。
一朝权势歇,欲退无所归。
不如行其素,辛苦耐寒饥。
人生系天运,何用发深悲。 -
83.《自居剡源少遇乐岁辛巳之秋山田可拟上熟吾贫》 宋·戴表元
古人重畎亩,有禄不待干。
德成禄自至,释耒列王官。
不仕亦不贫,本自足瓮餐。
后世耻躬耕,号呼脱饥寒。
我生千禩后,念此愧在颜。
为农倘可饱,何用出柴关。 -
84.《自居剡源少遇乐岁辛巳之秋山田可拟上熟吾贫》 宋·戴表元
去年秋事荒,贩籴仰邻州。
健者道路间,计伯成朋俦。
今年渐向熟,庶几民不流。
书生自无田,与众同喜忧。
作诗劳邻曲,有唱谁与酬,亦无采诗者,此职何可修。 -
85.《拟咏贫士七首》 宋·方回
生不逢尧舜,夜歌齐国门。
短布适至骭,顾此何足言。
得无慕反坫,颇欲致饱温。
区区霸者佐,治躬乏本原。
易地可禹稷,独许陋巷颜。
管卑况彼宁,人品当尔论。 -
86.《拟咏贫士七首》 宋·方回
周公昔下士,一饭不遑餐。
四海颂声作,白屋无复寒。
三家柄鱼国,阳虎盗屿璠。
曾原二三子,忍饥依杏坛。
士当察时命,固穷心所安。
何至挟长铗,特为无鱼弹。 -
87.《拟咏贫士七首》 宋·方回
昔在冯敬通,晚节极穷困。
岂不尝专城,肥遁故无闷。
如何彼江生,赋此以为恨。
政坐不能隐,揣谓意有怨。
与世一不合,心迹当两远。
岂容近市朝,尚与俗物溷。 -
88.《拟咏贫士七首》 宋·方回
龚夬坐何罪,持扇行觅钱。
唐意介之孙,忍饿死空山。
我尝读史册,怅望南渡前。
似兹良亦多,晚辈未可姗。
此责有所归,冠裳天地颠。
祸至崩杞国,彼悔其奚言。 -
89.《老而健贫而诗自志其喜八首》 宋·方回
一时诗有思,何待苦吟成。
老易惟难健,贫多但少清。
藏书终不卖,耽酒别无营。
十六年林下,休官万事轻 -
90.《老而健贫而诗自志其喜八首》 宋·方回
老翁处处有,不健复何为。
贫户家家是,能诗始足奇。
东坡捐玉带,白傅放杨枝。
新有僧相识,时来说易诗。 -
91.《老而健贫而诗自志其喜八首》 宋·方回
清而贫最乐,健以老何伤。
短发蓬加雪,贞心菊耐霜。
冻吟乏薪炭,醉卧混衾裳。
冰檗怜儿女,年皆四十强。 -
92.《贫》 宋·丘葵
相见尽言贫,能贫得几人。
文成休送鬼,钱乏那通神。
形瘦何妨鹤,衣悬一任鹑。
饥来眠仰屋,鼻息撼梁尘。 -
93.《贫病》 宋·丘葵
贫似山僧瘦似猿,病躯只合老山村。
空床{左臬右兀}{左兀右危}无毡卧,破褐褴縿有虱扪。
作甫里翁垂钓艇,学猗玕子饮洼樽。
前修追慕吾何敢,孤负西埔矩老言。 -
94.《人生几何行》 宋·释文珦
人生能几何,百年三万日。
一半睡中消,余寿或难必。
钟鼎与轩裳,总是牢笼物。
贪夫所甘心,宛转无由出。
富贵乾常劳,贫贱乾常逸。
所以箕山人,不为唐尧屈。 -
95.《贫贱诗》 宋·释文珦
贫贱交亲绝,形影自相吊。
清泉白石间,朝夕事吟啸。
甑堕何足言,灰死不须溺。
达人乃知此,宁免俗士诮。 -
96.《寄何宣仲》 宋·王洋
同年进士同坛僧,暂联戢戢如浮萍。
一从仕版祗事役,往往牢落如胆星。
假能作意笃恩好,言语不过时芳馨。
死一贵贱两乖角,黄钟可扣非柔莛。 -
97.《北门》 先秦·佚名
出自北门,忧心殷殷。
终窭且贫,莫知我艰。
已焉哉!天实为之,谓之何哉!
王事适我,政事一埤益我。 -
98.《横吹曲辞·长安道》 唐·崔颢
长安甲第高入云,谁家居住霍将军。
日晚朝回拥宾从,路傍拜揖何纷纷。
莫言炙手手可热,须臾火尽灰亦灭。
莫言贫贱即可欺,人生富贵自有时。
一朝天子赐颜色,世上悠悠应始知。 -
99.《相和歌辞·苦寒行》 唐·刘驾
严寒动八荒,藾藾无休时。
阳乌不自暖,雪压扶桑枝。
岁暮寒益壮,青春安得归。
朔雁到南海,越禽何处飞。
谁言贫士叹,不为身无衣。 -
100.《相和歌辞·苦辛行》 唐·戎昱
且莫奏短歌,听余苦辛词:如今刀笔士,不及屠酤儿。
少年无事学诗赋,岂意文章复相误。
东西南北少知音,终年竟岁悲行路。