-
21.《杂感十首以野旷沙岸净天高秋月明为韵》 宋·陆游
洙泗日已远,儒术日已丧。
学者称孔墨,为国杂伯王。
书生幸有闻,力薄不能倡。
默默世俗间,汝职无乃旷。 -
22.《野性》 宋·陆游
野性从来与世疏,俗尘自不到吾庐。
醉中往往得新句,梦里时时见异书。
稚子那偷服药酒,家僮尚护放生鱼。
今朝更有欣然处,引得清泉灌晚蔬。 -
23.《野步晚归》 宋·陆游
江村十日喜霜晴,草死泥乾拄杖轻。
沟港浅来无鹭下,郊原暖处有牛耕。
奔驰久厌儿童戏,沦落偏知世俗情。
欲向书窗了残课,归来犹占夕阳明。 -
24.《悯俗》 宋·陆游
蚩蚩之氓不自觉,顾笑吾曹安淡薄。
携女数千行问法,腰钱钜万仍骑鹤。
岂知此事不两得,刍豢何可参毒药?野狐出林作百态,击下髑髅渠自怍。
老氏五千本清静,杨雄太玄惟寂寞。
但能於此尊所闻,万卷丹经尽糟粕。 -
25.《野饭》 宋·陆游
薏实炊明珠,苦笋馔白玉。
轮囷斸区芋,芳辛采山蔌。
山深少盐酪,淡薄至味足。
往往八十翁,登山逐奔鹿。 -
26.《访野人家》 宋·陆游
山入柴门窄,桥通野路长。
群童挑燕笋,幼妇采鸡桑。
淳古非今俗,留连到夕阳。
盘餐敢辞饱,满箸药苗香。 -
27.《野菊》 宋·杨万里
未与骚人当糗粮,况随流俗作重阳。
政缘在野有幽色,肯为无人减妙香。
已晚相逢半山碧,便忙也折一枝黄。
花应冷笑东篱族,犹向陶翁觅宠光。 -
28.《自崔镇至济州人情风俗可叹三十韵》 元·王冕
天阙星河近,关山道路长。
断云依野树,归鸟傍斜阳。
吊古添惆怅,伤时重慨慷。
艰难衣带缓,辛苦□毛苍。 -
29.《次韵和吴季野题岳上人澄心亭》 宋·梅尧臣
空山旧迳绿苔满,古寺斋盂白薤蒸。
暑雨坐中飞漠漠,野泉林外落层层。
从来胜绝皆离俗,未有幽深不属僧。
唯爱溪头一寻水,莫闻流浪莫闻澄。 -
30.《野步》 宋·王令
久撄末俗喧,脱就绿野静。
方随巾屦便,那暇宾客命。
林红落春衰,草绿争夏盛。
时从老农语,久伫行子听。 -
31.《记岁首乡俗寄子瞻二首其一踏青》 宋·苏辙
江上冰消岸草青,三三五五踏青行。
浮桥没水不胜重,野店压糟无复清。
松下寒花初破萼,谷中幽鸟渐嘤鸣。
洞门泉脉龙睛动,观里丹池鸭舌生。 -
32.《过秀野亭观赵昌花》 宋·朱翌
牡丹酴醾送春归,南风亦复吹戎葵。
青女不瘦芙蓉肌,雪中山茶火争辉。
此开彼落相背驰,安得坐隅皆见之。
剑南老人来解衣,好手不免如徐熙。 -
33.《学宫诸生饮邀予与子野同之三首》 宋·陈造
忍饥不嗅嗟来食,强项从教俗子嗔。
乘闲甘作不速客,好事无非我辈人。 -
34.《次韵杨宰野步》 宋·陈造
眼边室迩叹人遐,再见惊飚衮雪花。
岁歉民劳真诿子,泥行草宿又谁家。
题诗山寺神应助,问俗村区日易斜。
随处棠阴诵遗爱,他年剩著翠珉夸。 -
35.《野望》 宋·陈师道
霜叶红於染,吹花落更馨。
平江行诘曲,小径夹葱青。
度鸟开愁眼,遥山入画屏。
畏人惟可饮,从俗郤须醒。 -
36.《寄题李监酒不俗阁》 宋·郑刚中
高士常徇俗,无心欲违世。
野鹤在鸡群,饮啄同敛翅。
昂昂望九皋,自有物外意。
下士求免俗,正恐俗难避。 -
37.《游东郊以园林无俗情为韵得情字二首》 宋·冯时行
野寺日欲落,晚林烟自生。
霞文明远水,鸦点背孤城。
酒尽无閒酌,茶粗得老烹。
归来喜不寐,濩落称余情。 -
38.《和钱处和野堂》 宋·曹勋
日净岚光上,山藏野意添。
海潮来隐几,越岫巧当帘。
绝俗宜招隐,论诗未属厌。
居虽朝市近,事事见安恬。 -
39.《野趣亭》 宋·汪莘
晚唐多处士,林亭足娱嬉。
吾乡盛儒冠,何园可栖迟。
负者有不能,富者有不为。
我穷不出门,出门复坐驰。 -
40.《偶书警俗》 宋·王迈
大雅吾无望古人,有常犹愈翟公门。
贪荣但可骄妻妾,死义方堪托子孙。
董生鸡哺宁求报,元了雉媒莫少恩。
俗物茫茫随野马,英雄千载赤心存。