-
41.《谕俗》 宋·方岳
稻压田塍穑头重,蛟蛇纠蟠扶不动。
得霜欲老晴下鎌,卷野秋云堆作陇。
昨日籴米如籴珠,顿落半价多年无。
卖刀买牛政不恶,一字入官妨尔乐。 -
42.《和野渡为青溪赋》 宋·卫宗武
好士不论亲与疏,绝甘分少宁求余。
孔程一见便倾盖,懽如故旧其非欤。
世多奇俊无南北,平昔可曾致佳客。
吾乡良友无出君,二仲之交犹欠一。 -
43.《和野渡家园杂兴》 宋·卫宗武
幽人非嗜石,适意在嶙峋。
万形何足多,一卷未为贫。
山奚必泰华,水奚必海滨。
藏珠川乃媚,韫玉璞足珍。
傥存丘壑意,可障世俗尘。
烟霞从此生,自足怡性真。 -
44.《和野渡家园杂兴》 宋·卫宗武
雅士酷爱竹,无肉饥亦忍。
即之俗自祛,对此酌宜引。
好尚契子猷,题咏迈元稹。
二友独与交,十客何敢并。
丈夫意气豪,少年精爽紧。
春至长子孙,班班森玉笋 -
45.《秋怀和子野》 宋·仇远
自笑酸寒老孟郊,厌看俗事聚牛毛。
故乡甚爱鲈鱼美,冷掾何嫌马骨高。
少日宦情原淡泊,凉风客鬓转刁骚。
荷衣槐笏徒拘束,不似芒鞋白紵袍。 -
46.《野次欲访于从周不果因寄二首》 宋·王炎
见说南山下,云霞好隐居。
草深幽径断,心远俗人疏。
倚杖时观获,焚香只读书。
宦游无此乐,令我忆吾庐。 -
47.《淮南早春风雨连日俗以为宜》 宋·宋庠
淮海岁方新,层阴便浃辰。
山山能作雨,物物解呈春。
野鸟千声异。
江芜一色匀。
农区田溜满,偏慰守藩臣。 -
48.《题王敬仲野亭》 宋·戴表元
王家野亭苍翠边,秋山万叠相钩连。
披衣晓霁伴云坐,散发夜凉须月眠。
主人清豪亦好客,常有车盖来翩翩。
门间无烦鹤通谒,酒散有时风扫筵。 -
49.《题郭熙雪晴松石平远图为张季野作是日同读杜》 宋·方回
书贵瘦硬少陵语,岂止评书端为诗。
五百年间会此意,画师汾阳老阿熙。
嵬诗琐画世一轨,肉腴骨弱精神痴。
明窗共读杜集竟,两幅雪霁叉横披。 -
50.《孔府判野耘尝宦云南今以余瘴多病意欲休官因》 宋·方回
万里蚕丛国,西南出漏天。
吐蕃唐徼接,越巂汉疆连。
参井星躔外,岷峨雪界边。
{左牛右羊}船元下粤,剑栈忽朝燕。 -
51.《野趣居士杨公远令其子依竹似孙为予写真赠以》 宋·方回
尔来画工工画花,俗眼所识惟纷华。
牡丹百卉哄蜂蝶,芙蓉鸳鸯相交加。
大为屏帐小卷轴,堆红积绿供□奢。
高人瞥见付一笑,妇女小儿争惊夸。 -
52.《送袁仲野赴异陵》 宋·陆文圭
儒吏不相得,异器如薰翳。
儒视吏不屑,吏嫉儒为仇。
俗儒不知变,绕绕孔与周。
事来委不理,言大作不酬。 -
53.《听野老所言》 宋·释文珦
衰翁卧病山之阿,东村沈老来相过。
首言年饥若无备,次说时政多烦苛。
其间数事尽切已,具有本末非差讹。
农家累世服畎亩,此外宁复知其他。 -
54.《野兴》 宋·释文珦
野人乘野兴,短策胜华轩。
缓步有幽趣,长歌非俗言。
烟霞仟佛境,鼓笛鬼神村。
遁世今成乐,浮华岂足论。 -
55.《野寺》 宋·释文珦
野寺居来岁月长,幽深真是隐人乡。
怪枝结顶青松古,巨石分流碧涧长。
拈弄诗章非俗事,断除禅病得良方。
因悲窃国亡身者,枉作尘劳梦一场。 -
56.《归栖竺岭将启午供野鹤必鸣寺僧常以此为候》 宋·释文珦
古寺千峰表,云泉处处佳。
山灵嫌俗驾,野鹤唤僧斋。
静默通玄理,幽深惬隐怀。
閒门何用扫,秋叶任平阶。 -
57.《野性》 宋·释文珦
野性乐疏旷,从来厌风尘。
孤寒无所资,屈身随众人。
贵游弃疵贱,不能强相亲。
蹉跎三十年,客路常清贫。
晚来归山林,麋鹿为我邻。
万事不挂意,一一皆天真。
同流乃知此,难与俗子陈。 -
58.《野性》 宋·释文珦
野性难谐俗,空林自葺茅。
且教同木石,不是慕夷巢。
竹树长阴合,风泉夜响交。
山中无小草,那许世人嘲。 -
59.《野老》 宋·舒岳祥
野老巢居江上成,相亲幽事远浮名。
的村饮酒携孙去,远寺寻兰领犬行。
麦老秧高关念虑,花开果熟有将迎。
旧时风俗今谁有,见尔令人忆太平。 -
60.《仆坐钓矶季野弟寄诗来因次韵》 宋·喻良能
湖岸柳根半欹侧,柳边仍有陂陀石。
不因斧凿成渔矶,燕坐未妨钩饵垂。
磬湖宁待他山错,白波分影涵翠幄。
翠幄阴中千结藤,对面好山罗画屏。