-
21.《送元珍赴官合州》 宋·孔武仲
羁旅倦京国,春风常闭门。
叩门谁过我,云是竹王孙。
颀然八尺长,玉质文理温。
探之以群书,浩渺倾昆仑。 -
22.《和程文彧九日诗》 宋·郭印
平生懒惰无拘逼,学道唯将寸阴惜。
手披目览不自勤,俯视仰观如有得。
王侯蝼蚁同丘墟,身外纷纷了无益。
况值秋风草木枯,仍惊羽檄文书急。 -
23.《北禅院避暑联句》 唐·皮日休
歊蒸何处避,来入戴颙宅。
逍遥脱单绞,放旷抛轻策。
——皮日休
爬搔林下风,偃仰涧中石。 -
24.《北禅院避暑联句》 唐·皮日休
歊蒸何处避,来入戴颙宅。
逍遥脱单绞,放旷抛轻策。
——皮日休
爬搔林下风,偃仰涧中石。 -
25.《自漳州回泉南主仆俱病》 宋·戴复古
雅兴难忘酒,羁怀不耐秋。
坐穷思卖剑,扶病强登楼。
适有坐中客,来从边上州。
所谈惊老耳,身世并成忧。 -
26.《闲适》 宋·陆游
饮酒不至狂,对客不至疲,读书以自娱,不强所不知。
一窗袖手坐,往往昼漏移,初非能养生,简事颇似之。
四时俱可喜,最好新秋时,柴门傍野水,邻叟闲相期。 -
27.《至乐词寄黄几复》 宋·黄庭坚
余泛观於天下兮,何者乐而谁者足忧。
忧於窘窘不得兮,乐尽万物而无求。
翫声色而弊形性兮,维造化之螟蠹。
将逍遥炉锤之外兮,尚何俛首而婴此细故。 -
28.《寄题康平老眄柯亭》 宋·陈与义
高怀志丘壑,既足不愿余。
惜哉三迳荒,滞彼天一隅。
小筑聊自适,空园闢榛芜。
清影吊高槐,气与西山俱。 -
29.《次韵王适游真如寺》 宋·苏辙
江上春雨过,城中春草深。
扰扰市井尘,悠悠溪谷心。
东郊大愚山,自古檐卜林。
微言久不闻,坠绪谁常寻。 -
30.《次韵十诗·喜闲》 宋·楼钥
杜陵郑老共襟期,门外红尘弗与知。
近日颇荒攻愧课,多时不见适斋诗。
竹深荷净相留处,月白风清偶会时。
地僻衣裳俱自懒,黄冠野服澹相宜。 -
31.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
32.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
33.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
34.《陈涉世家》 两汉·司马迁
陈胜者,阳城人也,字涉。
吴广者,阳夏人也,字叔。
陈涉少时,尝与人佣耕,辍耕之垄上,怅恨久之,曰:“苟富贵,无相忘。
”佣者笑而应曰:“若为佣耕,何富贵也?”陈涉太息曰:“嗟乎!燕雀安知鸿鹄之志哉!”二世元年七月,发闾左适戍渔阳九百人,屯大泽乡。 -
35.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
36.《形影神三首》 魏晋·陶渊明
贵贱贤愚,莫不营营以惜生,斯甚惑焉;故极陈形影之苦,言神辨自然以释之。
好事君子,共取其心焉。
形赠影
天地长不没,山川无改时。 -
37.《孔雀东南飞》 两汉·汉无名氏
序曰:汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母
所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦 -
38.《汝坟贫女》 宋·梅尧臣
时再点弓手,老幼俱集。
大雨甚寒,道死者百余人。
自壤河至昆阳老牛陂,僵尸相继。
汝坟贫家女,行哭音凄怆。 -
39.《娇女诗》 魏晋·左思
吾家有娇女,皎皎颇白皙。
小字为纨素,口齿自清历。
鬓发覆广额,双耳似连璧。
明朝弄梳台,黛眉类扫迹。 -
40.《秦妇吟》 唐·韦庄
中和癸卯春三月,洛阳城外花如雪。
东西南北路人绝,绿杨悄悄香尘灭。
路旁忽见如花人,独向绿杨阴下歇。
凤侧鸾欹鬓脚斜,红攒黛敛眉心折。