-
1.《文儒见和四诗钦叹高妙谨用韵为答卒章问讯汝》 宋·陈长方
我贫如曲逆,瓮牖门垂席。
莽苍且三餐,鹏鷃俱自适。
功业薰天地,等是一戏剧。
高堂亲鹄发,甘脆尚谋食。
空余圣门事,黾勉愧强力。
前修皎日星,一一是标的。
未敢如求赐,自画兼愿息。 -
2.《诗品二十四则·自然》 唐·司空图
俯拾即是,不取诸邻。
俱道适往,著手成春。
如逢花开,如瞻岁新。
真予不夺,强得易贫。
幽人空山,过水采蘋.薄言情晤,悠悠天钧。 -
3.《道中即事呈岑使君吏部次和德麟韵三首》 宋·李廌
稻塍粟垅绿相连,野老欣逢大有年。
人意物情俱自适,溶溶佳气满江天。 -
4.《有怀参政范公因书桂隐近事奉寄二首》 宋·张镃
石湖仙伯住吴门,事业文章两足尊。
南北东西曾遍历,焉哉乎也敢轻论。
桂园柳色金丝织,笠泽桃花锦浪翻。
小大风烟俱自适,鹪巢终莫拟云鲲。 -
5.《九章之九 悲回风》 先秦·屈原
悲回风之摇蕙兮,心冤结而内伤;
物有微而陨性兮,声有隐而先倡。
夫何彭咸之造思兮,暨志介而不忘;
万变其情岂可盖兮,孰虚伪之可长? -
6.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
7.《陈和叔内翰得庄生观鱼图於濠梁出以相示且邀》 宋·苏颂
公堂四合临中衢,翰林壁挂观鱼图。
传之近自濠梁客,云是蒙邑先生居。
先生昔仕楚园吏,傲世不蕲卿大夫。
逍遥淮上任造适,高岸偶见群鲦鱼。 -
8.《又和杨之美家琵琶妓》 宋·韩维
杨群好古天下无,自信独与常人殊。
勤身所营世或弃,反眼不顾我以趋。
彼其察物类有道,能取精妙遗其粗。
官卑俸薄不自给,买童教乐收图书。 -
9.《吴参议达观斋》 宋·楼钥
君不见大鹏与{誉言换鸟}鸠,自适俱是逍遥游。
又不见大椿视朝菌,一修一短终期尽。
况乎秋豪为大泰山小,莫寿殇子彭为夭。
漆园老子超众作,立论虽奇定非矫。 -
10.《汉宫春》 宋·汪莘
春色平分,甚偏他杨柳,分外风流。
夭桃自适其适,一笑还休。
可怜仙李,对东风、却少温柔。
争奈得、海棠妆点,向人浑不知羞。 -
11.《自崔镇至济州人情风俗可叹三十韵》 元·王冕
天阙星河近,关山道路长。
断云依野树,归鸟傍斜阳。
吊古添惆怅,伤时重慨慷。
艰难衣带缓,辛苦□毛苍。 -
12.《昼寝正酣以二十韵诗来亟为次韵》 宋·楼钥
老氏正求知我希,吾今老矣更何之。
极知仕宦皆由命,纵有功名已过时。
览镜形容宁复我,还乡交友定从谁。
慈亲多幸方难老,家舅尤欣未觉衰。 -
13.《古今豪逸自放之士鲜不嗜酒》 宋·胡寅
美禄无过酒,星泉奠两仪。
端由皆作圣,意趣少人知。
肇命惟元祀,迎春祝寿祺。
功深资药石,力厚起疲赢。 -
14.《自玉山归竹隐投宿广平院》 宋·赵蕃
久客倦城市,薄言归田庐。
秣马待日斂,颠风忽来俱。
横策径成去,扑扑埃满须。
晴雷隐虚空,数雨如投珠。 -
15.《侍从游后湖宴坐》 唐·权德舆
绝境殊不远,湖塘直吾庐。
烟霞旦夕生,泛览诚可娱。
慈颜俯见喻,辍尔诗与书。
清旭理轻舟,嬉游散烦劬。 -
16.《侍从游后湖宴坐》 唐·权德舆
绝境殊不远,湖塘直吾庐。
烟霞旦夕生,泛览诚可娱。
慈颜俯见喻,辍尔诗与书。
清旭理轻舟,嬉游散烦劬。 -
17.《祖德诗九章》 明·朱瞻基
上天信崇高,临下明以赫。
元季政昏乱,帝用厌夷狄。
眷求令德宗,视乃善庆积。
沛然启其祥,疆宇俾开辟。 -
18.《和答孙推官久病新起见过》 宋·蔡襄
去年大暑过京口,唯子见过牛马走。
气温貌古风骨粹,如入魏国逢轲叟。
前趋王事难少留,兀若洪钟未遑扣。
穷秋忽闻感疾恙,斗蚁入床扬左肘。 -
19.《余既和乐天诗而喜于年及之心犹不能自已又复》 宋·吴芾
乞得行年到七旬,归田不问富和贫。
初非洁己为主士,但欲颐心如古人。
每对青山常意适,才逢白叟便情亲。
静中百念俱灰灭,识破浮生梦幻身。 -
20.《访汤粹》 宋·汪莘
文者道之器,诗者文之精。
世儒失本原,谓以一枝鸣。
仆昔颇好学,不与时俗并。
始求为已事,中胡济物情。