-
161.《和诸友春雪》 宋·胡寅
蛰虫恰好雷声发,更听阳春歌白雪。
仙葩乱坠絮缤纷,奇韵相高山嶮绝。
笔尖不为风力退,酒面肯作冰澌冽。
千林万木绚华滋,玉李银桃几时结。 -
162.《再和》 宋·吴芾
嗟我性拙疏,平生好泉石。
好景与良辰,风清并月白。
必对佳友朋,一尊陶永夕。
雅志在轻肥,生笑公西赤。 -
163.《问赵有方乞琴》 宋·李石
公子年时尚奇伟,大剑横腰发冲起。
自言学道晚有得,心静无波古潭水。
平戎万卷喑不吐,蟠向胸中作宫徵。
眼明惯识峄阳材,手制教成古绿绮。 -
164.《代人上李制参生辰》 宋·李流谦
乾坤不许一尘隔,谁倒天河濯秋色。
鹄鹭心性冰雪魂,造物着意不仓卒。
星斗并焕仰斯文,准绳不愆宗绝德。
法年只作充闾喜,不知此人系邦国。 -
165.《送刘德修少卿潼川漕》 宋·楼钥
清朝重争臣,选取妙一世。
矫矫刘御史,一鹗胜百鸷。
顾瞻最有力,步武亦严毅。
一生忧国心,千古敢言气。 -
166.《呈四表兄求栖碧遗文》 宋·廖行之
诗亡自昔周之东,末乃赖有三闾翁。
三闾避谗思去国,当时无人歌雨濛。
忠怀义概不见省,独以文字涂幽穷。
高情寓物发叹咏,忧深思远言非空。 -
167.《送林教授行》 宋·郑清之
玉壶仙骨产蓬莱,客授京璜隽武开。
曾向西山传墨印,好游东观籋兰台。
青云青上轻余子,黑发谁量未易才。
侧耳韶箫充雅奏,愿同观乐诧州来。 -
168.《史忠定蚤作帖赞》 宋·岳珂
危微精一,传之在心。
二典勋华,光于有临。
大原自天,端倪孰寻。
岂无畴咨,培高浚深。 -
169.《栖闲堂》 宋·苏泂
纷纷世界多金宝,试觅一闲何处讨。
天公忌闲亦惜闲,似欲人人忙里老。
长安道上人如烟,信有阴阳错昏晓。
食升衣尺我类渠,玉带金鱼为谁好。 -
170.《赠萧棠仲致政》 宋·王迈
昔年鼓箧游胶庠,集英同日瞻天光。
金门初开兽环动,瞳瞳晓日升扶桑。
宫帘高卷开御扇,祥风习习飘天香。
殿庭神丽冠剑肃,巍巍玉几临中央。 -
171.《棕花》 宋·阳枋
满株擐甲诧棕榈,叶展蒲葵冬不枯,鬼发擘开织玉掌,蚌胎剖破细琼珠。
熟煨炉火香于笋,白饤盘银美似酥。
珍膳莫充禅客供,恐猜鱼子放江湖。 -
172.《和叔崇橘花韵二首》 宋·王柏
厥包锡贡三千春,为花著句曾无人。
颗颗珠玑香万斛,薰蒸天地句风苹。
充实先生诗兴发,韵严不数阳春雪。
龙蛇一纸开天荒,琅然吟破夜光月。
炯炯后皇嘉树中,精白任道言非空。
秉心高洁寄清赏,世人只解歌春红。 -
173.《行路易送陈晟谋仕》 宋·陈著
行路易,行路易,方寸中閒是天地。
诗书能生万里翼,一出门外风云起。 -
174.《次韵汤叔逊谢笔墨长句》 宋·马廷鸾
南屏翁,斯文千古何终穷,清辉灵气斗牛充。
我从公家二老话此事,寒更支坐烛跋红。 -
175.《寄董无益》 宋·仇远
邮铃带箭发纷纷,何日山深耳不闻。
迁客无乡难避祸,饥民失业半充军。
马蹄乱踏湖西雪,雁阵平拖塞北云。
我亦嬾谈今世事,自看吊古战场文。 -
176.《壬子春罗端长赠别》 宋·王炎
忆昔如相识,公归自中都。
时方擢上第,绿发青衫纡。
论郊兄弟间,意气和笙竽。
瑰文得要揽,快语相为娱。 -
177.《渔家傲·德修真年七十》 元·王哲
德修真年七十。
从鹤发童颜出。
上灵泉流得急。
如密。
尸去尽肠充实。
道穿虚同入室。
令铅汞成丹粒。
便逍遥尤静谧。
休诣。
人常与神仙集。 -
178.《松下自遣》 宋·释智圆
聚气成此身,假缘暂寄世。
可怜自在性,本无烦恼系。
傍水与登山,悠然有深诣。
日在林下游,暮在林下宿。 -
179.《病起自叙》 宋·释智圆
盗跖死牖下,伯牛遭恶疾。
报应似无徵,苍苍意难悉。
及考竺干教,其旨明逾日。
业以三世论,事匪一生讫。 -
180.《避贼》 宋·张嵲
避贼入深谷,乘桴复悠悠。
四顾江上山,群峰如荠稠。
是时雪霜霁,林壑氛雾收。
茂树荫石壁,澄潭深不流。