-
281.《再和答为之》 宋·黄庭坚
君勿嘲广文,冱寒被絺葛。
君勿嘲广文,穷年饭粢粝。
常恐俎豆予,与世充肴核。
凡木不愿材,木折小枝泄。 -
282.《次韵奉送公定》 宋·黄庭坚
去年君渡河,枣下实离离。
今年君渡河,剥枣咏豳诗。
直缘恩义重,不惮鞍马疲。
诗书半行李,道路费岁时。 -
283.《己未过太湖僧寺得宗汝为书寄山蓣白酒长韵诗》 宋·黄庭坚
从学晚闻道,谋官无见功。
早衰观水鉴,内热愧邻邦。
比邻有宗侯,治剧乃雍容。
摩手抚鳏寡,蒿碪磔强梁。 -
284.《次韵答宗汝为初夏见寄》 宋·黄庭坚
宫蛙无时休,不知忧复乐。
夕晖半规黄,冉冉纳暮壑。
鸟栖松陨花,风下竹解箨。
南箕与北斗,磊磊贯缨络。 -
285.《奉答谢公静与荣子邕论狄元规孙少述诗长韵》 宋·黄庭坚
谢公遂如此,宰木已三霜。
无人知句法,秋月自澄江。
二子学迈俗,窥杜见牖窗。
试斲郢人鼻,未免伤手创。 -
286.《古老许惠李北海石室碑以诗促之》 宋·黄庭坚
往时李北海,翰墨妙天下。
石室苍苔世未知,公独得本今无价。
肉字不肥藏兔锋,郎官壁刊佳处同。
愿公倒箧速持赠,免断银勾输蠹虫。 -
287.《观崇德墨竹歌》 宋·黄庭坚
夜来北风元自小,何事吹折青琅玕。
数枝洒落高堂上,败叶萧萧烟景寒。
乃是神工妙手欲自试,袭取天巧不作难。
行看叹息手摩拂,落势夭矫墨未乾。 -
288.《南安岩主定应大师真赞》 宋·黄庭坚
定光古佛,不显其光。
古锥透穿,大千以为囊。
卧像出家,西峰参道。
亦俗亦真,一体三宝。 -
289.《古时叹》 元·王冕
箕子奴而比干死,屈原以葬湘江水,痛哭书生不见归,朱董何人呼得起?深衣大老为腐儒,纨胯小儿称丈夫。
学士时为父风舞,将军日醉千金壶。
人间赤子苦钳钛,抱麟反袂空流涕。
呜呼!噫嘻!不有祝蛇之佞、宋朝之美,难乎免于今世矣! -
290.《古时叹》 元·王冕
箕子奴而比干死,屈原以葬湘江水。
痛哭书生不见归,朱董何人呼得起。
深衣大老为腐儒,纨荅小儿称丈夫。
学士时为八风舞,将军日醉千金壶。 -
291.《示道人》 宋·司马光
天覆地载如洪炉,万物死生同一涂。
其中松柏与龟鹤,得年稍久终摧枯。
借令真有蓬莱山,未免亦居天地间。
君不见太上老君头似雪,世人浪说驻童颜。 -
292.《读书》 宋·欧阳修
吾生本寒儒,老尚把书卷。
眼力虽已疲,心意殊未倦。
正经首唐虞,伪说起秦汉。
篇章异句读,解诂及笺传。 -
293.《边户》 宋·欧阳修
家世为边户,年年常备胡。
儿僮习鞍马,妇女能弯弧。
胡尘朝夕起,虏骑蔑如无。
邂逅辄相射,杀伤两常俱。 -
294.《颜跖》 宋·欧阳修
颜回饮瓢水,陋巷卧曲肱。
盗跖厌人肝,九州恣横行。
回仁而短命,跖寿死免兵。
愚夫仰天呼,祸福岂足凭。 -
295.《重读徂徕集》 宋·欧阳修
我欲哭石子,夜开徂徕编。
开编未及读,涕泗已涟涟。
勉尽三四章,收泪辄忻懽。
切切善恶戒,丁宁仁义言。 -
296.《感事四首》 宋·欧阳修
仙境不可到,谁知仙有无。
或乘九斑◇,或驾五云车。
朝倚扶桑枝,暮游昆仑墟。
◇来几万里,谁复遇诸涂。 -
297.《感兴五首》 宋·欧阳修
清夜虽云长,白日亦易晚。
循环百刻中,势若丸走◇。
盈亏自相补,得失何足算。
餐霞可延年,饮酒诚自损。 -
298.《答朱寀捕蝗诗》 宋·欧阳修
捕蝗之术世所非,欲究此语兴於谁。
或云丰凶岁有数,天孽未可人力支。
或言蝗多不易捕,驱民入野践其畦。
因之奸吏恣贪扰,户到头歛无一遗。 -
299.《获麟赠姚辟先辈》 宋·欧阳修
世已无孔子,获麟意谁知。
我尝为之说,闻者未免非。
而子独曰然,有如埙应篪。
惟麟不为瑞,其意乃可推。 -
300.《新营小斋凿地炉辄成五言三十七韵》 宋·欧阳修
霜降百工休,居者皆入室。
墐户畏初寒,开炉代温律。
规模不盈丈,广狭足容膝。
轩窗共幽窳,竹柏助蒙密。