-
241.《寓言九首》 宋·王安石
婚丧孰不供,贷钱免尔萦。
耕收孰不给,倾粟助之生。
物赢我收之,物窘出使营。
後世不务此,区区挫兼并。 -
242.《和平甫舟中望九华山二首》 宋·王安石
楚越千万山,雄奇此山兼。
盘根虽巨壮,其末乃修纤。
去县尚百里,侧身勇前瞻。
萧条烟岚上,缥缈浮青尖。 -
243.《同王浚贤良赋龟得升字》 宋·王安石
世传一尾龟百龄,此龟逮见隋唐兴。
虽然天幸免焦灼,想屡缩颈愁严凝。
前年赴满不量力,欲替鳌负三崚嶒。
番禺使君邂逅见,知困簸荡因嗟矜。 -
244.《平甫与宝觉游金山思大觉并见寄及相见得诗次》 宋·王安石
漳南开士好丛林,慧剑何年出水心。
独往便应诸漏尽,相逢未免故情深。
槛窥山鸟有真意,窗听海潮非世音。
一笑上方人事好,不知衰境两侵寻。 -
245.《劳畲耕》 宋·范成大
峡农生甚艰,斫畲大山巅。
赤埴无土膏,三刀财一田。
颇具穴居智,占雨先燎原。
雨来亟下种,不尔生不蕃。 -
246.《次韵温伯雨凉感怀》 宋·范成大
穷士病且饥,古今同一流。
身安腹果然,此外吾何求。
判司诚卑官,未免尘甑忧。
穷山更瘅暑,惫卧不举头。 -
247.《戏书麻线堆下》 宋·范成大
一身半世走奔波,疑是三生宿债多。
折券已饶麻线岭,责偿难免竹竿坡。 -
248.《自作挽词》 宋·秦观
婴衅徙穷荒,茹哀与世辞。
官来录我橐,吏来验我尸。
藤束木皮棺,槁葬路傍陂。
家乡在万里,妻子天一涯。 -
249.《题鹤鸣亭》 宋·辛弃疾
莫被閒愁挠太和,愁来只用暗消磨。
随流上下宁能免,惊世功名不用多。
閒看蜂卫足官府,梦随蚁鬭有干戈。
疏帘竹簟山茶碗,此是幽人安乐窝。 -
250.《对酒》 宋·陆游
老子不堪尘世劳,且当痛饮读离骚。
此身幸已免虎口,有手但能持蟹螯。
牛角挂书何足问,虎头食肉亦非豪。
天寒欲与人同醉,安得长江化浊醪? -
251.《书怀》 宋·陆游
青城结云巢,拟住三千年。
御风偶南游,万里栖紫烟。
翠裘绿玉杖,白日凌青天。
招呼方瞳翁,邂逅鸟爪仙。 -
252.《夜雨》 宋·陆游
吾诗满箧笥,最多夜雨篇。
四时雨皆佳,莫若初寒天。
纸帐白于毡,纸被软于绵。
枕傍小铜匜,海沉起微烟。 -
253.《自诒》 宋·陆游
行年耄及卧蜗庐,山水登临亦已疏。
无可奈何犹食粟,未能免俗学浇蔬。
蓬门时接渔樵话,麈几聊存种树书。
强欲入城还自笑,世间那有鹤乘车。 -
254.《村居》 宋·陆游
衰病污朝著,恩宽得免归。
粗能心自信,不恨世相违。
草市寒沽酒,江城夜捣衣。
是中堪送老,高枕谢招麾。 -
255.《舟中》 宋·陆游
青枫湖上村,绿蓑舟中客。
云兴山叠见,海近地势坼。
悠然沧洲趣,宛与麈世隔。
虽云食不足,麤免婚嫁责。
渥丹未辞镜,衰白幸满帻。
明当鼓枻行,放浪穷七泽。 -
256.《九月一日夜读诗稿有感走笔作歌》 宋·陆游
我昔学诗未有得,残余未免从人乞。
力孱气馁心自知,妄取虚名有惭色。
四十从戎驻南郑,酣宴军中夜连日。
打球筑场一千步,阅马列厩三万匹。 -
257.《九月一日夜读诗稿有感走笔作歌》 宋·陆游
我昔学诗未有得,残余未免从人乞;力孱气馁心自知,妄取虚名有惭色。
四十从戎驻南郑,酣宴军中夜连日。
打球筑场一千步,阅马列厩三万疋;华灯纵博声满楼,宝钗艳舞光照席;琵琶弦急冰雹乱,羯鼓手匀风雨疾。
诗家三昧忽见前,屈贾在眼元历历。 -
258.《自责》 宋·陆游
穷途敢恃舌犹存,小筑城西十里村。
未挂衣冠惭士节,免输薪粲荷君恩。
文章跌宕忘绳墨,学问荒唐失本原。
仕宦一生成底事?子孙世世记吾言。 -
259.《春晚用对酒韵》 宋·陆游
吾今归哉复归哉!草堂正对湖山开。
座铭漆园养生主,屏列柴桑归去来。
一闲可敌八珍美,骊驹在门端可起。
不缘老病日日增,世味从来淡如水。
故人谁非白头新,况复眼中无故人。
但余一恨未免叹,掩关睡过今年春。 -
260.《寄陈伯予主簿》 宋·陆游
今年闰余时今早,十月霜风吹客倒。
老夫畏寒不出门,数步邻家迹如扫。
此时陈子独何勇,饥僮瘦马长安道。
绝知涵养与人别,吐气如虹失衰老。