-
141.《泷冈阡表》 宋·欧阳修
呜呼!惟我皇考崇公,卜吉于泷冈之六十年,其子修始克表于其阡。
非敢缓也,盖有待也。
修不幸,生四岁而孤。
太夫人守节自誓;居穷,自力于衣食,以长以教俾至于成人。 -
142.《晁错论》 宋·苏轼
天下之患,最不可为者,名为治平无事,而其实有不测之忧。
坐观其变,而不为之所,则恐至於不可救;起而强为之,则天下狃於治平之安而不吾信。
惟仁人君子豪杰之士,为能出身为天下犯大难,以求成大功;此固非勉强期月之间,而苟以求名之所能也。
天下治平,无故而发大难之端;吾发之,吾能收之,然后有辞於天下。 -
143.《蔺相如完璧归赵论》 明·王世贞
蔺相如之完璧,人皆称之。
予未敢以为信也。
夫秦以十五城之空名,诈赵而胁其璧。
是时言取璧者,情也,非欲以窥赵也。 -
144.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
145.《封建论》 唐·柳宗元
天地果无初乎?吾不得而知之也。
生人果有初乎?吾不得而知之也。
然则孰为近?曰:有初为近。
孰明之?由封建而明之也。 -
146.《传胡报二十韵》 宋·徐玑
胡虏无仁义,兴衰匪百年。
如何凭气力,久欲靖中边。
异类依天角,黄头住海輭。
愚堪呼鹿豕,健母学鹰鹯。 -
147.《孔雀东南飞》 两汉·汉无名氏
序曰:汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母
所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦 -
148.《江城子·季春五日有感而作》 金朝·段成己
季春五日有感而作,歌以自适也。
阶前流水玉鸣渠。
爱吾庐。 -
149.《江城子·阶前流水玉鸣渠》 金朝·段成己
阶前流水玉鸣渠。
爱吾庐。
惬幽居。
屋上青山,山鸟喜相呼。 -
150.《挽薛艮斋三首》 宋·甄龙友
骥不由穷巷,龙曾演瑞图。
衣传袁道洁,梦接邵尧夫。
四年十全未,三千行岂无。
飘然何太速,愁杀奠生刍。 -
151.《九锁山十咏·石壁》 宋·吕同老
清飚吹衣裳,缥缈凌层巅。
玲珑峭壁下,杖策穷回旋。
名图谢模写,大巧无雕镌。
窅如晴云影,霭霭行青天。 -
152.《满庭芳·独立星坛》 元·侯善渊
独立星坛,高穹仰望,志诚修设威仪。
名香频*,谨谨奏青词。
唯愿众生慕道,心通解、无执无迷。
归真正,玄门隐密,一志永无移。 -
153.《沁园春 佳人》 元·杨弘道
揩汗残妆,咀梅颦黛,楚腰如束。
为蔗浆频饮,全疏绿蚁,绣床慵傍,闲倚青奴。
解愠风来,忘忧花发,庭树扶疏如画图。
凌波袜,步兰堂欲下,犹自踟蹰。 -
154.《赐知贡举钱惟演》 宋·宋真宗
寅奉昌图绍庆基,选抡多士叶前规。
乡闾荐拔期无滥,草泽搜罗讵有遗。
德举况逢全盛日,计偕咸造广场时。
春官任职当求善,宗伯抡材务得宜。
侍从名儒当委任,艺文公道辩妍媸。
儜伸衡鉴裁深念,允协菁莪乐育诗。 -
155.《感事》 宋·石介
吾赏观中夏,地平如砥石。
幅员数万里,车马通辙迹。
帝宅君土中,紫垣当辰极。
长江断其南,绝塞经其北。 -
156.《答熟庵》 宋·陈起
昨宵约有临西池,冰蟾不至鹑火飞。
归来一室白于昼,乃是新诗光陆离。
当年应剖琼蚌腹,不然何以明于烛。
细窥字字欲走盘,三复庵名悟圆熟。 -
157.《李将军歌》 明·罗洪先
五溪西南山刺天,千盘万箐幽且坚。
岚腥水毒不可渡,昏昏白昼沉乌鸢。
帝窜三苗曾此地,或云槃瓠居仍传。
魑魅过从喜得侣,山川感召生何偏。 -
158.《沈启南画障为张通守题(启南自题《楚词》一》 明·程敏政
石田老人非画师,胸中丘壑天所私。
挥毫便觉真趣发,意到岂借丹青施。
通守张君画成癖,半幅生绡比全璧。
望中谓作云门山,游人拟办登山屐。 -
159.《杂诗》 清·程岫
木棉初种时,其子皆露天。
意在衣被人,不肯为人怜。
我行忽见之,三叹心惕然。
感此复再拜,草中有大贤。 -
160.《子房庙》 宋·陈荐
博浪沙头触副车,潜游东夏识真符。
风云智略移秦鼎,星斗功名启汉图。
商老已来宁少海,赤松还约访仙都。
雍容进退全天道,凛凛高风万古无。