-
1.《四月之初风雨凄冷如穷秋兀坐不夜堂二首》 宋·张耒
风雨四月初,正作穷秋寒。
朱明方更修,阴沴时相干。
阴阳天自便,寒暑无必然。
玄冥与祝融,政事谁得专。 -
2.《和单令九日二绝》 宋·胡寅
爽气深秋彻九霄,凭高眼界迥寥寥。
凄风但可开黄菊,零露行庆到蓼萧。 -
3.《次单君范袖来汪西皋所譔咏秋十章以示因和之》 宋·陈著
平生念不到轻肥,砧杵凄凄捣布衣。
说与妻孥贫自好,相看一笑有春晖。 -
4.《单于行》 宋·晁公溯
单于连年压吴壁,道路当时多阻隔。
长安宫殿麋鹿游,目见铜驼在荆棘。
一龙渡江已升天,妖氛夜冲牛斗躔。
胡儿临江饮胡马,仓皇捐弃珊瑚鞭。 -
5.《次单推韵》 宋·张九成
庾岭三江外,相过车马勤。
孤吟清庙瑟,愁思楚江云。
寂寞林逋宅,凄凉伍相坟。
何时定归去,摸索断碑文。 -
6.《昌谷诗(五月二十七日作)》 唐·李贺
昌谷五月稻,细青满平水。
遥峦相压叠,颓绿愁堕地。
光洁无秋思,凉旷吹浮媚。
竹香满凄寂,粉节涂生翠。 -
7.《和梦游春诗一百韵》 唐·白居易
昔君梦游春,梦游仙山曲。
怳若有所遇,似惬平生欲。
因寻菖蒲水,渐入桃花谷。
到一红楼家,爱之看不足。 -
8.《寄贾岛浪仙》 唐·姚合
悄悄掩门扉,穷窘自维絷。
世途已昧履,生计复乖缉。
疏我非常性,端峭尔孤立。
往还纵云久,贫蹇岂自习。 -
9.《和刘补阙秋园寓兴之什十首》 唐·朱庆馀
闲园清气满,新兴日堪追。
隔水蝉鸣后,当檐雁过时。
雨馀槐穟重,霜近药苗衰。
不以朝簪贵,多将野客期。 -
10.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
11.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
12.《寄远(在岐日作)》 唐·韩偓
眉如半月云如鬟,梧桐叶落敲井阑。
孤灯亭亭公署寒,微霜凄凄客衣单。
想美人兮云一端,梦魂悠悠关山难。
空房展转怀悲酸,铜壶漏尽闻金鸾。 -
13.《夏夜李尚书筵送宇文石首赴县联句》 唐·杜甫
爱客尚书贵,之官宅相贤。
——杜甫
酒香倾坐侧,帆影驻江边。
——李之芳 -
14.《纳凉联句》 唐·韩愈
递啸取遥风,微微近秋朔。
——孟郊
金柔气尚低,火老候愈浊。
——韩愈 -
15.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
16.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
17.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
18.《悼亡诗三首》 魏晋·潘安
荏苒冬春谢,寒暑忽流易。
之子归穷泉,重壤永幽隔。
私怀谁克从,淹留亦何益。
僶俛恭朝命,回心反初役。 -
19.《玉楼春·别后不知君远近》 宋·欧阳修
别后不知君远近。
触目凄凉多少闷。
渐行渐远渐无书,水阔鱼沉何处问。
夜深风竹敲秋韵。
万叶千声皆是恨。
故欹单枕梦中寻,梦又不成灯又烬。 -
20.《将进酒·城下路》 宋·贺铸
城下路,凄风露,今人犁田古人墓。
岸头沙,带蒹葭,漫漫昔时流水今人家。
黄埃赤日长安道,倦客无浆马无草。
开函关,掩函关,千古如何不见一人闲?