-
1.《渔家傲(九月将尽,菊花始有开者)》 宋·李纲
木落霜清秋色霁。
菊苞渐吐金英碎。
佳节不随东去水。
谁得会。
黄花开日重阳至。
三径旧栽烟水外。
故园凝望空流泪。
香色向人如有意。
挼落蕊。
金尊满满从教醉。 -
2.《满江红(中秋邀茶漕二使者,不见月)》 宋·京镗
喜见中秋,急载酒、登楼邀月。
谁料得、狂风作崇,浮云为孽。
孤负阑干凝望眼,不教宝鉴悬银阙。
但筵前、依旧舞腰斜,歌喉咽。 -
3.《颂古一百首》 宋·释智愚
季咸曾相壶丘子,随变难分亟自逃。
输与高楼凝望者,炯然明可察秋毫。 -
4.《彭蠡湖中望庐山》 唐·孟浩然
太虚生月晕,舟子知天风。
挂席候明发,渺漫平湖中。
中流见匡阜,势压九江雄。
黯黮凝黛色,峥嵘当曙空。 -
5.《翠楼吟·淳熙丙午冬》 宋·姜夔
淳熙丙午冬,武昌安远楼成,与刘去非诸友落之,度曲见志。
予去武昌十年,故人有泊舟鹦鹉洲者,闻小姬歌此词,问之,颇能道其事,还吴为余言之;兴怀昔游,且伤今之离索也。
月冷龙沙,尘清虎落,今年汉酺初赐。
新翻胡部曲,听毡幕元戎歌吹。 -
6.《八咏诗 登台望秋月》 南北朝·沈约
望秋月。
秋月光如练。
照曜三爵台。
徘徊九华殿。 -
7.《玉漏迟 前一篇怀旧有感,曰粼吹者,为见寄》 元·王恽
越山征路杳。
东南淡淡,长空飞鸟。
俪影同翻,明月一枝乌远。
共道有心避事,甚未若、从渠相调。 -
8.《蝶恋花》 宋·赵令
至。
抚张曰:至矣至矣,睡何为哉?并枕重衾而去。
张生拭目危坐久之,犹疑梦寐。
俄而红娘捧崔而至,则娇羞融冶,力不能运支体。 -
9.《沁园春(寿赵尚书)》 宋·方岳
蠢彼EA4C鼯,嗟尔何为,敢瞰长淮。
遣诗书元帅,又劳指画,神仙寿日,不放襟怀。
略已三年,可曾一笑,天岂慳吾老子哉。
诸人者,且携将雅颂,留待磨崖。 -
10.《沁园春(寿赵尚书)》 宋·方岳
蠢彼EA4C鼯,嗟尔何为,敢瞰长淮。
遣诗书元帅,又劳指画,神仙寿日,不放襟怀。
略已三年,可曾一笑,天岂慳吾老子哉。
诸人者,且携将雅颂,留待磨崖。 -
11.《沁园春·蠢彼鼪鼯》 宋·方岳
蠢彼鼪鼯,嗟尔何为,敢瞰长淮。
遣诗书元帅,又劳指画,神仙寿日,不放襟怀。
略已三年,可曾一笑,天岂悭吾老子哉。
诸人者,且携将雅颂,留待磨崖。 -
12.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
13.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
14.《始得西山宴游记》 唐·柳宗元
自余为僇人,居是州,恒惴栗。
其隟也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。
到则披草而坐,倾壶而醉。 -
15.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
16.《九章之九 悲回风》 先秦·屈原
悲回风之摇蕙兮,心冤结而内伤;
物有微而陨性兮,声有隐而先倡。
夫何彭咸之造思兮,暨志介而不忘;
万变其情岂可盖兮,孰虚伪之可长? -
17.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。 -
18.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
19.《别赋》 南北朝·江淹
黯然销魂者,唯别而已矣!况秦吴兮绝国,复燕宋兮千里。
或春苔兮始生,乍秋风兮暂起。
是以行子肠断,百感凄恻。
风萧萧而异响,云漫漫而奇色。 -
20.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。