-
321.《古相送》 唐·曹邺
行人卜去期,白发根已出。
执君青松枝,空数别来日。
心如七夕女,生死难再匹。
且愿车声迫,莫使马行疾。
巫山千丈高,亦恐梦相失。 -
322.《送王侍御赴宣城》 唐·许棠
朝回离九陌,岛外赏残春。
经宿留闲客,看云作主人。
时清难议隐,位重亦甘贫。
岩洞真仙境,应休别卧邻。 -
323.《和蒋进士秋日》 唐·李咸用
晚雨霏微思杪秋,不堪才子尚羁游。
尘随别骑东西急,波促年华日夜流。
凉月云开光自远,古松风在韵难休。
男儿但得功名立,纵是深恩亦易酬。 -
324.《和韩致光侍郎无题三首十四韵》 唐·吴融
珠佩元消暑,犀簪自辟尘。
掩灯容燕宿,开镜待鸡晨。
去懒都忘旧,来多未厌新。
每逢忧是梦,长忆故延真。 -
325.《杏花》 唐·吴融
粉薄红轻掩敛羞,花中占断得风流。
软非因醉都无力,凝不成歌亦自愁。
独照影时临水畔,最含情处出墙头。
裴回尽日难成别,更待黄昏对酒楼。 -
326.《游子吟》 唐·陈陶
栖乌喜林曙,惊蓬伤岁阑。
关河三尺雪,何处是天山。
朔风无重衣,仆马饥且寒。
惨戚别妻子,迟回出门难。 -
327.《亚元舍人不替深知猥贻佳作三篇清绝不敢轻…庶资一笑耳》 唐·徐铉
海陵城里春正月,海畔朝阳照残雪。
城中有客独登楼,遥望天边白银阙。
白银阙下何英英,雕鞍绣毂趋承明。 -
328.《亚元舍人不替深知猥贻佳作三篇清绝不敢轻…庶资一笑耳》 唐·徐铉
海陵城里春正月,海畔朝阳照残雪。
城中有客独登楼,遥望天边白银阙。
白银阙下何英英,雕鞍绣毂趋承明。 -
329.《闻无相道人顺世五首》 唐·贯休
一事不经营,孤峰长老情。
惟餐橡子饼,爱说道君兄。
池藕香狸掘,山神白日行。
又闻行脚也,何处化群生。 -
330.《古塞曲三首》 唐·贯休
单于烽火动,都护去天涯。
别赐黄金甲,亲临白玉除。
塞垣须静谧,师旅审安危。
定远条支宠,如今胜古时。 -
331.《闻无相道人顺世五首》 唐·贯休
一事不经营,孤峰长老情。
惟餐橡子饼,爱说道君兄。
池藕香狸掘,山神白日行。
又闻行脚也,何处化群生。 -
332.《句》 唐·贯休
今日再三难更识,谶辞唯道待钱来。
(周宝莅丹阳,州人
有事,辄云待钱来,后果以钱镠代之。
此上钱镠句也) -
333.《与独孤穆冥会诗》 唐·临淄县主
江都昔丧乱,阙下多构兵。
豺虎恣吞噬,干戈日纵横。
逆徒自外至,半夜开重城。
膏血浸宫殿,刀枪倚檐楹。 -
334.《探春慢》 宋·姜夔
惟姊弟之爱,沔之父老儿女子,亦莫不予爱也。
丙午冬,千岩老人约予过苕霅,岁晚乘涛载雪而下。
顾念依依,殆不能去。
作此曲别郑次皋、辛克清、姚刚中诸君 -
335.《三犯渡江云》 宋·周密
喜余至,拥裘曳杖,相从于山巅水涯松云竹雪之间。
酒酣,促膝笑语,尽出笈中画、囊中诗以娱客。
醉归船窗,紞然夜鼓半矣。
归途再雪,万山玉立相映发,冰镜晃耀,照人毛发,洒洒清入肝鬲,凛然不自支,疑行清虚府中,奇绝境也。 -
336.《河满子(秋怨)》 宋·孙洙
怅望浮生急景,凄凉宝瑟馀音。
楚客多情偏怨别,碧山远水登临。
目送连天衰草,夜阑几处疏砧。
黄叶无风自落,秋云不雨长阴。
天若有情天亦老,摇摇幽恨难禁。
惆怅旧欢如梦,觉来无处追寻。 -
337.《八声甘州(送翁时可如宛陵)》 宋·陆叡
问缠腰跨鹤、事如何,人生最风流。
怕江边潮汐,世间歧路,只是离愁。
白马青衫往事,赢得鬓先秋。
目送红桥晚,几番行舟。 -
338.《东都赋》 两汉·班固
东都主人喟然而叹曰:“痛乎风俗之移人也。
子实秦人,矜夸馆室,保界河山,信识昭、襄而知始皇矣,乌睹大汉之云为乎?夫大汉之开元也,奋布衣以登皇位,由数期而创万代,盖六籍所不能谈,前圣靡得言焉当此之时,功有横而当天,讨有逆而顺民。
故娄敬度势而献其说,萧公权宜而拓其制。
时岂泰而安之哉,计不得以已也。 -
339.《梅花》 清·张问陶
腊尾春头放几枝,风霜雨露总无私。
美人遗世应如此,明月前身未可知。
照影别开清净相,传神难得性灵诗。
万花何苦争先后,独自能香亦有时。 -
340.《游泾川水西寺蕳叶八宣慰刘七都事章卞二元师》 明·宋濂
水陆行兼旬,招摇月如醉。
筋弛遂莫支,神痴但思睡。
若非游名山,曷以豁幽闭。
泾川名汉县,宝胜标唐寺。