-
121.《七月十日到故山削瓜瀹茗翛然自适》 宋·陆游
镜湖清绝胜吴松,家占湖山第一峰。
瓜冷霜刀开碧玉,茶香铜碾破苍龙。
壮心自笑老犹在,狂态极知人不容。
击壤穷阎歌帝力,未妨尧舜亦亲逢。 -
122.《闻吴中米价甚贵二十韵》 宋·陆游
千钱得斗米,一斛当万钱。
嗟汝蚩蚩民,何恃以自全?我欲告父老:食为汝之天;勿结迎神社,勿饰杭湖船;筑室勿斲削,但取垣屋坚;妇女省钗泽,野妆何用妍;趋利常处薄,众役常在前;岁时相劳苦,盛馔一豚肩;近市可致酒,虽薄亦醺然。
切勿慕公卿,早朝妨熟眠;亦勿谋高赀,贪吏不汝怜,有负固吹毛,无罪亦株连;岂暇论曲直,挺系如登仙。
短褐与饭豆,温饱可终年。 -
123.《晓望海山》 宋·陆游
暮山青尚浅,晓山如黛染。
开窗望海山,天清雾方歛。
向来六月中,黑云齐如截,苍龙下曳尾,卷雨洒炎热。
造物信老手,忽作万里秋,刻削此孤峭,巉然消客愁。
岂无一布帆,寄我浩荡意;会当驾长风,清啸遗世事。 -
124.《月下野步》 宋·陆游
空中磊落斗跨天道旁荒寒月满川。
行歌惊起鸥鹭眠,三万里在拄杖边。
敲门索酒太华前,飞渡黄河不须船。
袖中短铁青蜿蜒,昔曾巴丘从老僊,削平岩崖抉云烟,此妙可得不可传。 -
125.《寄题安福刘道协涌翠楼》 宋·杨万里
读书台南山绕屋,恰如万簪削青玉。
读书台北山更多,又似碧海跃万波。
台边高人子刘子,架楼南北山围里。
醉中领客上上头,忽惊平地翠浪浮。 -
126.《筠庵》 宋·杨万里
故老谈李僊,晋日上寥廓。
随身无长物,止跨一只鹤。
鹤本非胎生,古卯尚遗壳。
千年石似坚,覆在凤山脚。 -
127.《入峡歌》 宋·杨万里
峡山未到日日愁,峡山已到愁却休。
不是朝来愁便散,愁杀人来山不管。
昨宵远望最高尖,今朝近看云隔帘。
楼船冲雨过山下,两扇屏风生色画。 -
128.《题张以道上舍寒绿轩》 宋·杨万里
菊芽伏士糁青粟,杞笋傍根埋紫玉。
雷声一夜雨一朝,森然迸出如蕨苗。
先生饥肠诗作梗,小摘珍芳汲冰井。
风炉蟹眼候松声,罛篱亲捞微带生。 -
129.《法语》 宋·黄庭坚
兀然无事无改换,无事何须论一段。
真心无散乱,他事不须断。
过去已过去,未来何用算。
兀然无事何曾有,人唤向外觅工夫,总是痴顽汉。 -
130.《颖语次杨廉夫进士古声韵》 元·王冕
老颖冰满头,不识宫妓口。
穷年岂无为?弃置如敝帚。
玉杯渐消磨,含默甘老丑。
余生重其功,怅然怀永久。 -
131.《登绛州富公嵩巫亭示同行者》 宋·欧阳修
群峰拥轩槛,竹树阴漠漠。
公胡苦思山,规构自心作。
惟予爱山者,初仕即京洛。
嵩峰三十六,终日对高阁。 -
132.《南獠》 宋·欧阳修
洪宋区夏广,恢张际四维。
狂孽久不耸,民物含春熙。
耆稚适所尚,游泳光华时。
遽然摄提岁,南獠掠边陲。 -
133.《汝瘿答仲仪》 宋·欧阳修
君嗟汝瘿多,谁谓汝士恶。
汝瘿虽云苦,汝民居自乐。
乡闾同饮食,男女相媒妁。
习俗不为嫌,讥嘲岂知怍。 -
134.《满江红·元本当初》 宋·无名氏
元本当初,无一物、万缘蒙漠。
叹同流学道,谁肯死前除削。
两掌三拳空热闹,扬眉瞬目千般作。
看眼光、落地见贤家,抬手脚。 -
135.《惜寒梅·看尽千花》 宋·无名氏
看尽千花,爱寒梅暗与、雪期霜约。
雅态香肌,迥有天然淡泊。
五侯园囿姿游乐。
凭阑处、重开绣幕。 -
136.《胡公疏示祖择之卢氏石诗和之》 宋·梅尧臣
远州太守蓬山客,来过卢家寻怪石。
卢家百物今已空,唯石难移留旧迹。
埋没尚存三四分,雨淋日炙如皴皵。
太守恻然呼健儿,荷锄秉锸争来役。 -
137.《建德新墙诗》 宋·梅尧臣
山廨不营堵,筠篁为密篱。
初年固可蔽,晏岁不能支。
已被巢蜂蠹,复为荒葛虆。
夏雨久枯脆,秋风遂倾敧。 -
138.《和涧上丈人石淙作依元韵》 宋·晁说之
岷江将入海,金山中斥攫。
近樵得雁荡,平地风落落。
狞儿一称绝,如夔理舜乐。
那知嵩石淙,视彼削则削。 -
139.《三川诵杜老观水涨诗》 宋·晁说之
平生少陵诗,佳处岂尽识。
何敢窥意韵,尚且昧形迹。
身到三川来,瞀瞀迷咫尺。
连天穹谷句,忘饥三叹息。 -
140.《酬种放徵君一百韵》 宋·王禹偁
太岁在辛卯,九月万木落。
是时太阴亏,占云臣道剥。
王生出紫微,谴逐走商洛。
扶亲又抱子,迤逦过京索。