-
241.《日出堂上饮》 宋·王安石
日出堂上饮,日西未云休。
主人笑而歌,客子叹以愀。
指此堂上柱,始生在岩幽。
雨露饱所滋,凌云亦千秋。 -
242.《驴二首》 宋·王安石
力侔龙象或难堪,唇比仙人亦未惭。
临路长鸣有真意,盘山弟子久同参。 -
243.《见湖南绣使陈益甫大著》 宋·戴复古
敢写散人号,来登君子堂。
论文才力短,忧世话头长。
老不堪行路,心思归故乡。
数行诗后语,夜夜吐光芒。 -
244.《除夜》 宋·范成大
婪尾杯残雪满簪,床头历日费光阴。
故山巧入忙中梦,新岁尤关客里心。
乌鹊倦时三匝绕,鹪鹩稳处一枝深。
劳生佚老寻常事,从政那堪力不任。 -
245.《去年多雪苦寒,梅花遂晚,元夕犹未盛开》 宋·范成大
隔年寒力冻芳尘,勒住东风寂莫滨。
只管苦吟三尺雪,那知迟把一枝春。
灯烘画阁香犹冷,汤暖铜瓶玉尚皴。
花定有情堪索笑,自怜无术唤真真。 -
246.《晨起》 宋·陆游
晨起梳头雪满膺,可怜衰与病相乘。
浮名何足欺横目,真乐聊须付曲肱。
仕有俸钱渠亦好,退无耕垄我何凭?具牛力尽殊堪闵,买犊东村恨未能。 -
247.《春晓》 宋·陆游
初见天窗一点明,旋看晓色到檐楹。
衾裯温暖留残梦,鸟雀呼鸣报快晴。
虽喜心随年愈老,却愁事与日俱生。
平川漫漫烟芜绿,筋力犹堪给耦耕。 -
248.《岁晚》 宋·陆游
扶藤据几久支离,敢料駸駸迫耄期。
面槁自丹天所借,齿摇复住力何施?花前鲸吸犹堪酒,窗底蝉嘶未废诗。
浮世极知谁不死,比君终挍几年迟。 -
249.《远游》 宋·陆游
壮年不作故山归,老去方知浪走非。
挂日片帆吴赤壁,嘶风疋马蜀青衣。
交游虽广知心少,香火徒勤愿力微。
堪笑只今成底事,青灯无恙且相依。 -
250.《入秋游山赋诗略无阙日戏作五字七首识之以野》 宋·陆游
怕事真驽痾,老作入都梦。
头颅今何似,尚复堪自送。
联裾预登瀛,策马从上雍,年衰当亟去,恩大容力控。
虽言解朝籍,尚予待祠俸。
明年即八十,日月难把弄。
著书则已矣,努力谋社瓮。 -
251.《九月一日夜读诗稿有感走笔作歌》 宋·陆游
我昔学诗未有得,残余未免从人乞。
力孱气馁心自知,妄取虚名有惭色。
四十从戎驻南郑,酣宴军中夜连日。
打球筑场一千步,阅马列厩三万匹。 -
252.《九月一日夜读诗稿有感走笔作歌》 宋·陆游
我昔学诗未有得,残余未免从人乞;力孱气馁心自知,妄取虚名有惭色。
四十从戎驻南郑,酣宴军中夜连日。
打球筑场一千步,阅马列厩三万疋;华灯纵博声满楼,宝钗艳舞光照席;琵琶弦急冰雹乱,羯鼓手匀风雨疾。
诗家三昧忽见前,屈贾在眼元历历。 -
253.《祠禄满不敢复请作口号》 宋·陆游
祠庭八载窃荣名,一饱心知合自营。
牍後落衔便手倦,月头镌俸喜身轻。
弊衣不补惟频结,浊酒难谋且细倾。
赖有东皋堪肆力,比邻相唤事冬耕。 -
254.《官居书事》 宋·陆游
早涉人间足畏涂,一麾投老向江湖。
年光已上星星鬓,日力犹供急急符。
本自阳狂无藉在,更堪羸病不枝梧。
灭胡意气嗟谁许,泪尽神州赤县图。 -
255.《戏咏乡里食物示邻曲》 宋·陆游
山阴古称小蓬莱,青山万叠环楼台。
不惟人物富名胜,所至地产皆奇环:茗芽落磑压北苑,药苗入馔逾天台,明珠百舸载芡实,火齐千担装杨梅,湘湖蓴长涎正滑,秦望蕨生拳未开,箭萌螯藏待时雨,桑蕈菌蠢惊春雷,稯花蒸煮蘸醯酱,姜茁披剥腌糟醅,细研甖粟具汤液,湿裹山蓣供炮煨。
老馋自觉笔力短,得一忘十真堪咍。
从今置之勿复道,一瓢陋巷师颜回。 -
256.《避暑近村偶题》 宋·陆游
乞得身归荷圣时,登临筋力未全衰。
楚祠草合三叉路,隋寺苔侵半折碑。
孤店不妨乘月宿,扁舟频为看山移。
红麈冠盖真堪怕,还我平生白接篱。 -
257.《丰城村落小憩》 宋·陆游
霜信催寒力尚微,邮亭系马旋添衣。
平郊极目冬耕遍,小妇篸花晚饷归。
孤宦每随征雁远,故人已似晓星稀。
上书自效真须猛,菰正堪炊蟹正肥。 -
258.《夜宿二江驿》 宋·陆游
鸡鸣原前风折树,夜到双流雨如注。
桦皮湿透点不明,旋设篝炉燎衣裤。
重城回首一梦散,锦障毡车渺无处。
新声犹傍耳边来,残酒半随风力去。
飞觞纵饮亦何乐,愦愦不堪长闭户。
丈夫要为国平胡,俗子岂识吾所寓。 -
259.《居家》 宋·陆游
为吏心虽嬾,居家力尚余。
刈茅支屋漏,裁棘补篱疏。
就井磨樵斧,持钱锻药鉏。
毋劳叹徒步,野鹤岂堪车? -
260.《简南襌勤长老》 宋·陆游
宦游处处是君恩,归去无期莫更论。
眼正修行新有力,心空忧患已无根。
钵盂分我云堂饭,拄杖敲君竹院门。
屈宋向来堪一笑,故乡何恋更招魂?