-
281.《有赠余以端溪绿石枕与蕲州竹簟皆佳物也余既》 宋·欧阳修
端溪琢出缺月样,蕲州织成双水纹。
呼儿置枕展方簟,赤日正午天无云。
黄琉璃光绿玉润,莹净冷滑无埃尘。
忆昨开封暂陈力,屡乞残骸避烦剧。 -
282.《巩县初见黄河》 宋·欧阳修
河决三门合四水,径流万里东输海。
巩洛之山夹而峙,河来啮山作沙嘴。
山形迤逦若奔避,河益汹汹怒而詈。
舟师弭楫不以帆,顷刻奔过不及视。 -
283.《镇阳残杏》 宋·欧阳修
镇阳二月春苦寒,东风力溺冰雪顽。
北潭跬步病不到,何暇骑马寻郊原。
鵰丘新晴暖已动,砌下流水来潺潺。
但闻檐间鸟语变,不觉桃杏开已阑。 -
284.《寄墨代书赠杨时》 宋·贺铸
徂来雪压苍松颠,沦膏根柢蟠蜿蜒。
樵斤剪析石火热,曲突百步凝梢烟。
蒲萄秋颗累累悬,海胶九炼堪续弦。
力捣万杵臼欲穿,剂成圭璧随方圆。 -
285.《书事呈韩布殿丞》 宋·范仲淹
南宫曾薦牧之文,失足徒劳忽十春。
天上云龙期际会,山中猿鹤愧因循。
无功岂不孤黄石,有道何堪忆紫莼。
少壮由来须努力,篆铭锺鼎古何人。 -
286.《沁园春·眼底高年》 宋·无名氏
眼底高年,如老曾仙,斗南一人。
能持齐守戒,香山居士,乐天知命,康节先生。
满眼儿孙,满堂金玉,多宝如来现後身。
真堪羡,有许多福力,越见精神。 -
287.《酹江月/念奴娇》 宋·无名氏
天高气爽,正金风玉露,安排秋节。
株守蓬窗无寸效,自愧才非人杰。
那更家贫,又添丁累,料想无奇骨。
新章褒美,天然好语还发。 -
288.《鹊踏枝/蝶恋花》 宋·无名氏
南国寒轻山自碧。
庭际梅花,先报春消息。
绮萼玉英何忍摘。
真堪树下陈瑶席。
旋嗅清香消酒力。
翦采无功,粉笔争描得。
一曲新欢须共惜。
等闲零落随羌笛。 -
289.《落梅慢/落梅》 宋·无名氏
带烟和雪,繁枝澹伫,谁将粉融酥滴。
疏枝冷蕊厌群芳,年年常占春色。
江路溪桥谩倒,袅袅风中无力。
暗香浮动冰姿,明月里,想无花比高格。 -
290.《观何君宝画》 宋·梅尧臣
燕马易画,吴牛难图。
马骨隐细牛骨麤,马毛厚密牛毛疏。
麤疏必辨别,细密多模胡。
乃知戴嵩笔,能出韩干徒。 -
291.《夜闻谢太史诵李杜诗》 明·高启
前歌《蜀道难》,后歌《逼仄行》。
商声激烈出破屋,林鸟夜起邻人惊。
我愁寂寞正欲眠,听此起坐心茫然。
高歌隔舍与相和,双泪迸落青灯前。 -
292.《答余左司沈别驾元夕会饮城南之作时在围中》 明·高启
青帝行春气初播,云沍余阴苦难破。
江头碧草生未长,战马寒嘶龁残莝。
炊烟泠落雨中湿,邻屋时闻有啼饿。
我愁郁郁但欲眠,肯以案书勤自课。 -
293.《答余新郑(即余尧臣也·可补余传之阙)》 明·高启
前年吴门初解兵,君别故国当西行。
有司临门暮驱发,道路风雨啼孩婴。
仓皇不敢送出郭,执手暂立怀忧惊。
我时虽幸脱锋镝,乱后生事无堪营。 -
294.《郡斋戏句》 宋·晁说之
萧条吏散如堪适,萧洒诗成亦可娱。
王谢异时同惠我,只惭笔力不能俱。 -
295.《远戎》 宋·晁说之
远戎深入震中原,为问何人守蓟门。
力业论天初已缪,和亲割地竟难存。
将军不战喜三北,逐客何堪厌七奔。
尚有微诚思献策,千行血泪叩天阍。 -
296.《长洲遣兴》 宋·王禹偁
七十浮生已半生,徒劳何日见功名。
折腰米贱堪羞死,负郭田荒好力耕。
庭鹤惯侵孤坐影,邻鸡应信夜吟声。
年来更待贤良诏,咫尺松江未濯缨。 -
297.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。 -
298.《仲咸因春游商山下得三怪石辇致郡斋甚有幽趣》 宋·王禹偁
咏尽千峰雪,吟行六里春。
布多成暇政,方称好闲身。
物得商山下,形如震泽根。
初期谷城叟,乍遇魏榆神。 -
299.《九日》 宋·刘克庄
起瞻宇宙尚阴霾,杖策篱东一散怀。
发少可堪乌帽落,樽空凝望白衣来。
插萸兄弟悲终鲜,把菊先生唤不回。
犹倚栏杆搔雪鬓,老无脚力更登台。 -
300.《再和》 宋·刘克庄
划骑犊子不施鞯,老退犹堪学力田。
疏大夫金虽已散,蔺相如璧偶然全。
黄河水有曾清日,白发人无再少年。
许大乾坤愁塞满,觅无愁处只樽前。