-
321.《迎秋》 宋·洪咨夔
热不能堪又便秋,天公底暇与人谋。
形容如许马非马,气力几何牛戴牛。
勃勃松梢云片起,琤琤藕叶雨声留。
新凉收拾归歌板,钿合金钗万古愁。 -
322.《云游歌》 宋·白玉蟾
云游难,云游难,万里水烟四海宽。
说着这般滋味苦,教人怎不鼻头酸。 -
323.《觉非居士东菴甚奇观玉蟾曾游其间醉吟一篇》 宋·白玉蟾
一瓯之闽古无诸,山奇水透真画图。
霍童山在闽之隅,天下第一神仙都。
神仙渺茫不可见,桑田沧海几迁变。
三山崒嵂青至今,堪嗟山下人如燕。 -
324.《万法归一歌》 宋·白玉蟾
金丹大蘂妙无穷,一点丹头内外红。
真汞真铅才入手,片时伏虎活擒龙。
黄公聘入丁公舍,巽位吹嘘九转功。
十月胎圆坎离外,紫云飞出玉炉空。 -
325.《闻鹤叹》 宋·白玉蟾
霜翎雪羽臙脂顶,玄裳翠距白玉颈。
何年乘风下太清,芝田烟暝瑶池冷。
天台山上玉京天,何似青天玉帝前。
晓云黯淡但欲唳,夜月凄凉那得眠。 -
326.《送任山归河东》 宋·蔡襄
风俗忧思深,在昔言汾绛。
之人隐其间,白首甘陋巷。
毕力事诗书,岂特专记诵。
编年作通记,起周迄炎宋。 -
327.《七月二十四日射弓》 宋·蔡襄
破的心仍在,争豪力不堪。
开弓初觉颤,盈贯未离贪。
衰病先期老,中年岂分甘。
唯应樽酒在,万事一醺酣。 -
328.《开梅山》 宋·晁补之
开梅山,梅山开自熙宁之五年。
其初连峰上参天,峦崖盘崄阂群蛮。
南北之帝凿混元,此山不圯藏云烟。
跻攀鸟道出荟蔚,下视蛇脊相夤缘。 -
329.《出都寄二苏》 宋·毛滂
近年好语开蹙额,廊庙主人还稷契。
诸葛亮公彙进民所怀,械必提之右乃挈。
善随类举皆可观, -
330.《隋堤写怀寄上右丞》 宋·毛滂
前年买符入函谷,归来柴车仍露宿。
似联石室陈图书,敢累山公为题目。
苍梧只觉波浪高,尺泽那知鳞尾秃。
已将倦翮谢风云,便拟閒身寄松竹。 -
331.《新酒熟奉怀曹使君》 宋·毛滂
水沙卧翁青練羃,浮蛆欲上真珠泣。
蒙漫昆山清露零,洗下云腴和玉汗。
小槽决决秋香语,老盆艳艳春光湿。
不妨力饮荐寒英,只忧秋老金肤涩。 -
332.《张安道生日二首》 宋·苏辙
椿年七十二回新,蓬矢桑弧记此晨。
养就丹砂无上药,已超诸数自由身。
中年道路趋真境,外物功名委世人。
今夜空庭香火罢,定应星斗识天真。 -
333.《张安道生日二首》 宋·苏辙
十载从公鬓似蓬,羡公英气老犹充。
生时别得星辰力,晚岁仍加鼎灶功。
世事不堪开眼看,劳生渐恐转头空。
问公试觅刀圭药,岁岁称觞此日中。 -
334.《病后白发》 宋·苏辙
枯木自少叶,不堪经晓霜。
病添衰发白,梳落细丝长。
筋力従凋朽,肝心罢激昂。
势如秋后雨,一度一凄凉。 -
335.《病後白发》 宋·苏辙
枯木自少叶,不堪经晓霜。
病添衰发白,梳落细丝长。
筋力从凋朽,肝心罢激昂。
势如秋後雨,一度一凄凉。 -
336.《蚕麦二首》 宋·苏辙
三界人家多鲜福,一时蚕麦得难兼。
锄耰已愧非吾力,汤火尤惊取不廉。
贵客争夸火浣布,贫家粗有水精盐。
薄衫冷面消长夏,扪腹当知百不堪。 -
337.《洗竹》 宋·苏辙
寒甚南轩竹半黄,晚抽旱笋杂榛荒。
不嫌毒手千竿尽,稍放清风八月凉。
短簪只堪除粪壤,新萌会看伏牛羊。
扶持造化须人力,早听人言布麦糠。 -
338.《次韵子瞻山村五绝》 宋·苏辙
山行喜遇酒旗斜,无限桃花续杏花。
与世噶真避世,将家漂荡似无家。
塍间白水细无声,日暖泥融草不生。
似恐田家忘帝力,多差使者出催耕。 -
339.《积雨二首》 宋·苏辙
山雨无时歇,江波上岸流。
泥深未免出,桥断更堪忧。
房浅邻糟瓮,宵寒揽絮裘。
朝来势未已,归路恐操舟。 -
340.《示诸子》 宋·苏辙
老去惟堪一味闲,坐令诸子了生绿。
般柴运水皆行道,挟策读书那废田。
兄弟躬耕真尽力,乡邻不惯枉称贤。
裕人约己吾家世,到此相承累百年。