-
1.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
2.《有木诗八首》 唐·白居易
有木名弱柳,结根近清池。
风烟借颜色,雨露助华滋。
峨峨白雪花,袅袅青丝枝。
渐密阴自庇,转高梢四垂。 -
3.《公斋四咏·小桂》 唐·皮日休
一子落天上,生此青璧枝。
欻从山之幽,劚断云根移。
劲挺隐珪质,盘珊缇油姿。
叶彩碧髓融,花状白毫蕤。 -
4.《公斋四咏·小桂》 唐·皮日休
一子落天上,生此青璧枝。
欻从山之幽,劚断云根移。
劲挺隐珪质,盘珊缇油姿。
叶彩碧髓融,花状白毫蕤。 -
5.《和王景彝咏薜荔》 宋·梅尧臣
植物有薜荔,足物有蜥蜴。
固知不同类,亦各善缘壁。
根随枝蔓生,叶侵苔藓碧。
後凋虽可嘉,劲挺异松柏。 -
6.《遗吴冲卿大飨碑文》 宋·韩维
苍碑剥龙螭,突兀古殿侧。
世变文字异,岁久苔藓蚀。
谅非好事者,尘土未尝拭。
我来仰首看,百过不自息。 -
7.《和曹宪金华山韵上李雁湖》 宋·吴泳
百卉冬具腓,乔松立霜雪。
老枝自擎重,既晚逾秀发。
劲挺真在臣,回邪走妖月。
金非百炼刚,那不因翠屑。 -
8.《陈忠肃书简帖赞》 宋·岳珂
士有直躬,夷险靡易。
事君以尧,距诐如墨。
笔力劲挺,德声昭植。
不倚不流,是谓心画。 -
9.《寄题玉山周晦叔家似贤斋》 宋·陈文蔚
人心殊嗜好,黑白互相形。
农臭不自悟,荧荧飞青蝇。
一日对此君,炯然又眼明。
子猷虽借宅,绿阴仍满庭。 -
10.《次韵签判张太博移竹》 宋·苏颂
梁苑有修竹,移来正得时。
新开一斋馆,分植两轩墀。
璅碎青金影,纤圆碧玉枝。
物应人共美,性与地兼宜。