-
1.《苦热和袁应祥用韦苏州乔木生夏凉流云吐华月》 宋·郭印
呼吸一寒暑,三界本无家。
人间自火宅,未老发先华。 -
2.《苦热和袁应祥用韦苏州乔木生夏凉流云吐华月》 宋·郭印
古人夏造冰,秘诀从谁发。
胸次斡乾坤,手中提日月。 -
3.《华月》 宋·张耒
华月流春宵,散我高林影。
披衣步其下,爱此扫地静。
吾心方浩然,万境一澄莹。
徙倚玉绳低,寂寥沉远听。 -
4.《苦热和袁应祥用韦苏州乔木生夏凉流云吐华月》 宋·郭印
旱魃难除遣,南箕未可招。
安能飏双舄,飞去学王乔。 -
5.《苦热和袁应祥用韦苏州乔木生夏凉流云吐华月》 宋·郭印
山深隐{上鹿下加}麏,江寒乱鸥鹜。
我欲从之游,形骸元土木。 -
6.《苦热和袁应祥用韦苏州乔木生夏凉流云吐华月》 宋·郭印
黄昏蚊扑扑,白昼蝇营营。
天地一红炉,几人得聊生。 -
7.《苦热和袁应祥用韦苏州乔木生夏凉流云吐华月》 宋·郭印
桃源渺何所,不知有冬夏。
堪笑市朝儿,炎凉争代谢。 -
8.《苦热和袁应祥用韦苏州乔木生夏凉流云吐华月》 宋·郭印
倚杖长松底,无风昼自凉。
吾庐傍林壑,嘉木耸千章。 -
9.《苦热和袁应祥用韦苏州乔木生夏凉流云吐华月》 宋·郭印
酷热无从避,天风几日秋。
寸阴不知惜,大火急西流。 -
10.《苦热和袁应祥用韦苏州乔木生夏凉流云吐华月》 宋·郭印
赤日烁行路,青天绝片云。
安得一丸药,立返暍死魂。