-
21.《李氏园林卧疾》 唐·孟浩然
我爱陶家趣,园林无俗情。
春雷百卉坼,寒食四邻清。
伏枕嗟公干,归山羡子平。
年年白社客,空滞洛阳城。 -
22.《初年乐城馆中卧疾怀归作》 唐·孟浩然
异县天隅僻,孤帆海畔过。
往来乡信断,留滞客情多。
腊月闻雷震,东风感岁和。
蛰虫惊户穴,巢鹊眄庭柯。
徒对芳尊酒,其如伏枕何。
归屿理舟楫,江海正无波。 -
23.《淮南卧病书怀,寄蜀中赵征君蕤》 唐·李白
吴会一浮云,飘如远行客。
功业莫从就,岁光屡奔迫。
良图俄弃捐,衰疾乃绵剧。
古琴藏虚匣,长剑挂空壁。 -
24.《送客归吴》 唐·李白
江村秋雨歇,酒尽一帆飞。
路历波涛去,家惟坐卧归。
岛花开灼灼,汀柳细依依。
别后无馀事,还应扫钓矶。 -
25.《临河客舍呈狄明府兄留题县南楼》 唐·岑参
黎阳城南雪正飞,黎阳渡头人未归。
河边酒家堪寄宿,主人小女能缝衣。
故人高卧黎阳县,一别三年不相见。 -
26.《郡中客舍》 唐·黄麟
虫响乱啾啾,更人正数筹。
魂归洞庭夜,霜卧洛阳秋。
微月有时隐,长河到晓流。
起来还嘱雁,乡信在吴洲。 -
27.《答窦拾遗卧病见寄》 唐·包佶
今春扶病移沧海,几度承恩对白花。
送客屡闻帘外鹊,销愁已辨酒中蛇。
瓶开枸杞悬泉水,鼎炼芙蓉伏火砂。
误入尘埃牵吏役,羞将簿领到君家。 -
28.《客居》 唐·杜甫
客居所居堂,前江后山根。
下堑万寻岸,苍涛郁飞翻。
葱青众木梢,邪竖杂石痕。
子规昼夜啼,壮士敛精魂。 -
29.《夜(一作秋夜客舍)》 唐·杜甫
露下天高秋水清,空山独夜旅魂惊。
疏灯自照孤帆宿,新月犹悬双杵鸣。
南菊再逢人卧病,北书不至雁无情。
步蟾倚杖看牛斗,银汉遥应接凤城。 -
30.《夜(一作秋夜客舍)》 唐·杜甫
露下天高秋水清,空山独夜旅魂惊。
疏灯自照孤帆宿,新月犹悬双杵鸣。
南菊再逢人卧病,北书不至雁无情。
步蟾倚杖看牛斗,银汉遥应接凤城。 -
31.《江阁卧病走笔寄呈崔、卢两侍御》 唐·杜甫
客子庖厨薄,江楼枕席清。
衰年病只瘦,长夏想为情。
滑忆雕胡饭,香闻锦带羹。
溜匙兼暖腹,谁欲致杯罂。 -
32.《海上卧病寄王临》 唐·钱起
离客穷海阴,萧辰归思结。
一随浮云滞,几怨黄鹄别。
妙年即沉痾,生事多所阙。
剑中负明义,枕上惜玄发。 -
33.《送客还江东》 唐·韩翃
不妨高卧顺流归,五两行看扫翠微。
鼯鼠夜喧孤枕近,晓避客船飞。
一壶先醉桃枝簟,百和初熏苎布衣。
君到新林江口泊,吟诗应赏谢玄晖。 -
34.《卧病》 唐·戴叔伦
门掩青山卧,莓苔积雨深。
病多知药性,客久见人心。
众鸟趋林健,孤蝉抱叶吟。
沧洲诗社散,无梦盍朋簪。 -
35.《酬崔侍御早秋卧病书情见寄时君亦抱疾在假中》 唐·卢纶
掷地金声信有之,莹然冰玉见清词。
元凯癖成官始贵,相如渴甚貌逾衰。
荒园每觉虫鸣早,华馆常闻客散迟。
寂寞罢琴风满树,几多黄叶落蛛丝。 -
36.《卧病寓居龙兴观枉冯十七著作书知罢…寄冯生并赠乔尊师》 唐·卢纶
乞假依山宅,蹉跎属岁周。
弱荑轻采拾,钝质称归休。
潘岳衰将至,刘桢病未瘳。
步迟乘羽客,起晏滞书邮。 -
37.《卧病书怀》 唐·卢纶
苦心三十载,白首遇艰难。
旧地成孤客,全家赖钓竿。
貌衰缘药尽,起晚为山寒。
老病今如此,无人更问看。 -
38.《卧病书怀》 唐·卢纶
苦心三十载,白首遇艰难。
旧地成孤客,全家赖钓竿。
貌衰缘药尽,起晚为山寒。
老病今如此,无人更问看。 -
39.《卧病闻吉中孚拜官寄元秘书昆季》 唐·李端
汉家采使不求声,自慰文章道欲行。
毛遂登门虽异赏,韩非入传滥齐名。
云归暂爱青山出,客去还愁白发生。
年少奉亲皆愿达,敢将心事向玄成。 -
40.《春日卧病》 唐·刘商
楚客经年病,孤舟人事稀。
晚晴江柳变,春暮塞鸿归。
今日方知命,前身自觉非。
不能忧岁计,无限故山薇。