-
1.《和孙长史秋日卧病》 唐·骆宾王
霍第疏天府,潘园近帝台。
调弦三妇至,置驿五侯来。
尚想欢娱洽,吁嗟岁月催。
金坛分上将,玉帐引瑰材。 -
2.《春日卧病示赵季黄(时陷在贼中)》 唐·卢纶
病中饶泪眼常昏,闻说花开亦闭门。
语少渐知琴思苦,卧多唯觉鸟声喧。
黄埃满市图书贱,黑雾连山虎豹尊。
今日支离顾形影,向君凡在几重恩。 -
3.《春日卧病》 唐·刘商
楚客经年病,孤舟人事稀。
晚晴江柳变,春暮塞鸿归。
今日方知命,前身自觉非。
不能忧岁计,无限故山薇。 -
4.《工部发引日属伤足卧疾不遂执绋》 唐·权德舆
子春伤足日,况有寝门哀。
元伯归全去,无由白马来。
笳箫里巷咽,龟筮墓田开。
片石潺湲泪,含悲叙史才。 -
5.《日高卧》 唐·白居易
怕寒放懒日高卧,临老谁言牵率身。
夹幕绕房深似洞,重裀衬枕暖于春,小青衣动桃根起,嫩绿醅浮竹叶新。
未裹头前倾一醆,何如冲雪趁朝人。
主 -
6.《和李舍人秋日卧疾言怀》 唐·姚合
闲卧襟情远,西风菊渐芳。
虚窗通晓景,珍簟卷秋光。
果坠青莎径,尘离绿藓墙。
药奁开静室,书阁出丛篁。 -
7.《秋日旅舍卧病呈所知》 唐·杜荀鹤
秋色上庭枝,愁怀切向谁。
青云无势日,华发有狂时。
枕上闻风雨,江南系别离。
如何吟到此,此道不闻知。 -
8.《秋日旅舍卧病呈所知》 唐·杜荀鹤
秋色上庭枝,愁怀切向谁。
青云无势日,华发有狂时。
枕上闻风雨,江南系别离。
如何吟到此,此道不闻知。 -
9.《秋日卧病(一作秋日旅中)》 唐·杜荀鹤
浮世浮名能几何,致身流落向天涯。
少年心壮轻为客,一日病来思在家。
山顶老猿啼古木,渡头新雁下平沙。
不堪吟罢西风起,黄叶满庭寒日斜。 -
10.《冬日普光寺卧疾,值雪简诸旧游》 唐·慧净
卧疴苦留滞,辟户望遥天。
寒云舒复卷,落雪断还连。
凝华照书阁,飞素涴琴弦。
回飘洛神赋,皎映齐纨篇。
萦阶如鹤舞,拂树似花鲜。
徒赏丰年瑞,沈忧终自怜。 -
11.《虞美人(二日小雨达旦,西园独卧,寒甚不能寐,时窗前梨花将谢)》 宋·叶梦得
数声微雨风惊晓,烛影欹残照。
客愁不奈五更寒。
明日梨花开尽、有谁看。
追寻犹记清明近。
为向花前问。
东风正使解欺侬。
不道花应有恨、也匆匆。 -
12.《卧病旬日未已,闲书所感(二首选一)》 清·黄宗羲
此地那堪再度年?此身惭傀在灯前。
梦中失哭儿呼我,天末招魂鸟降筵。
好友多从忠节传,人情不尽绝交篇。
于今屈指几回死,未死犹然被病眠。 -
13.《卧病旬日未己闲书所感》 清·黄宗羲
此地那堪再度年,此身惭愧在灯前。
梦中失哭儿呼我,天末招魂鸟降筵。
好友多从忠节传,人情不尽绝交篇。
于今屈指几回死,未死犹然被病眠。 -
14.《春日卧病》 宋·赵处澹
江雨日霏霏,春寒易入衣。
贫居兼卧病,愁绪对斜晖。
有句平生拙,无营世虑稀。
梅花欺老眼,故傍短岩飞。 -
15.《秋日卧病溪上怀饶士骏》 明·张正蒙
偃卧青溪上,闲愁入病中。
露华侵夜簟,风子落秋桐。
白白千丝鬓,哀哀四壁蛩。
所期乘兴客,孤棹几时通。 -
16.《秋日卧病》 明·张正蒙
隐几荒斋寂,深知偃卧情。
新方随药简,久病喜秋清。
掩径流云色,穿林响叶声。
无人见惆怅,白发一重生。 -
17.《春日醉卧戏效太白》 明·祝允明
春风入芳壶,吹出椒兰香。
累酌无劝酬,颓然倚东床。
仙人满瑶京,处处相迎将。
携手观大鸿,高揖辞虞唐。
人生若无梦,终世无鸿荒。 -
18.《卧病逾月请郡不许复直玉堂十一月一日锁院是》 宋·苏轼
微霰疏疏点玉堂,词头夜下揽衣忙。
分光御烛星辰烂,拜赐宫壶雨露香。
醉眼有花书字大,老人无睡漏声长。
何时却逐桑榆暖,社酒寒灯乐未央。 -
19.《卧病累日羸甚偶复小健戏作》 宋·陆游
病忽迨旬日,衰如增十年。
难求秦缓药,空负宋清钱。
微火秋先跨,闲房昼亦眠。
偶赊书鬼录,遇酒又陶然。 -
20.《卧病累日羸甚偶复小健戏作》 宋·陆游
伏枕濒九死,下床如再生。
幸回蒿里驾,犹作越吟声。
拂几嗟麈积,开书觉眼明。
淖糜方自养,未敢忆南烹。