-
1.《览褒子卧病一绝,聊以题示(沈氏生全真)》 唐·韦应物
念子抱沉疾,霜露变滁城。
独此高窗下,自然无世情。 -
2.《郡斋卧疾绝句》 唐·韦应物
香炉宿火灭,兰灯宵影微。
秋斋独卧病,谁与覆寒衣。 -
3.《病足昼卧梦中谵谆乃诵尚书也既觉口占绝句》 宋·陆游
唐虞已远三千岁,每诵遗书涕泗潸。
济济九官十二牧,我独不得居其间! -
4.《病足昼卧梦中谵谆乃诵尚书也既觉口占绝句》 宋·陆游
人能不食十二日,惟书安可一日无。
唐虞虽远典谟在,病卧蓬窗时嗫嚅。 -
5.《题望海亭亭在卧龙绝顶》 宋·陆游
瑞龙千丈何蜿蜒,苍鳞翠鬣翔江边。
路逢镜湖乃下驻,玩珠不去知何年。
七州元帅拥画戟,全家终日楼居仙。
霜笳一曲入银汉,碧瓦万叠浮岚烟。 -
6.《九日群公出游郊外余方卧郡斋听水因寄一绝呈》 宋·寇准
菊老东篱人病酒,西风黄叶满荒田。
不知今日登高兴,何似虚堂听水眠。 -
7.《卧疾绝句》 宋·陈师道
老里何堪病再来,愁边不复酒相开。
一生也作千年调,两脚犹须万里回。 -
8.《题山居十绝·云卧》 宋·胡仲弓
来寻高处卧吟身,泉石中间避世尘。
莫把白云都占断,也分一半与閒人。