-
1.《和鲜于晋伯游卧龙》 宋·冯时行
四十发已白,百谋无一成。
林泉有夙志,芝朮寄晚程。
人间好山水,往往尽经行。
辄忌堕圭组,所至欲有营。 -
2.《正月二十七日陪唐子耆登卧龙时稼轩已去令人》 宋·苏泂
晴雨烟云态,高深会见闻。
乱山依越定,一水向吴分。
元白诸侯表,杨王俊士群。
春风到红绿,花草总能文。 -
3.《送宋澥处士之长安》 宋·王禹偁
簪笏盈门独纫兰,卧龙潜在八龙间。
鴒原任说朝贤贵,鹤氅惟称处士闲。
静按仙经烧大药,狂挨僧壁画遥山。
老郎见作归休计,分取圭峰并掩关。 -
4.《水龙吟(题雨岩·岩类今所画观音补陀,岩中有泉飞出,如风雨声)》 宋·辛弃疾
补陀大士虚空,翠岩谁记飞来处。
蜂房万点,似穿如碍,玲珑窗户。
石髓千年,已垂未落,嶙峋冰柱。
有怒涛声远,落花香在,人疑是、桃源路。 -
5.《毛希元隐居庐山卧龙瀑》 宋·叶述
毛子骂吴曦,蜀山渺孤愤。
五老急扣聘,延留如大宾。
龙分自眠地,惠帐饶珠蠙。
岩花开恨晚,谷鸟鸣先春。 -
6.《文殊大士为龙女说法赞》 宋·释师范
文殊说法,所说何法。
女子成佛,所成何佛。
无法可说,无佛可成。
卧龙奋迅,狮子嚬呻。 -
7.《登会稽蓬莱阁读唐宋士大夫诗》 宋·曾丰
盘盘矫矫卧龙峰,杰阁峥嵘龙腹中。
柱脚下悬危踏软,檐牙高豁巧衔空。
江山互以青相绕,云雾时翻黑自蒙。
物态任呈千百种,倚栏吾自啸清风。 -
8.《题李处士山居》 唐·杨嗣复
卧龙决起为时君,寂寞匡庐惟白云。
今日仲容修故业,草堂焉敢更移文。 -
9.《贺资政学士王侍郎》 宋·杨亿
沥懇青规动帝心,秋曹月殿宠光深。
论思东序清间宴,偃息西昆翰墨林。
私第藏书皆有副,公庭种竹待成阴。
卧龙禁闼应非久,救旱还须起作霖。 -
10.《登卧龙山写怀二十八韵》 明·刘基
暮春时雨余,原野皆秀色。
流云暧芳甸,惠风畅轻翼。
公馆倦低垂,崇冈缅登陟。
山川纠纷错,疆畎互纡直。 -
11.《寄徐吉父学士》 宋·陈师道
卧龙山上摘黄花,曾共西风醉帽斜。
当日已应天下乐,无人传入画图夸。
低头强笑今何似,多病难堪懒自嗟。
闻道承明方厌直,几时来伴访山家。 -
12.《卧龙亭》 宋·程公许
隆中抱膝吟,意岂慕闻达。
翻然起潜蛰,了不愆宿诺。
废兴渠有命,忠上理难夺。
出处士所重,羞死荀文若。 -
13.《题道士碧潭》 宋·姚勉
幽人何处倚渔竿,百顷清潭浸碧寒。
不动一波疑水定,中涵万象觉天宽。
山将螺髻堆铜镜,月借玻瓈现玉盘。
莫作窈深无底看,是间应有卧龙蟠。 -
14.《月前韵感事》 宋·孙应时
竽门抱瑶瑟,雅与时好乖。
闭门守长饥,毅然丈夫哉。
南楚卧龙士,北燕黄金台。
但使本根在,功名真傥来。 -
15.《隆中对》 魏晋·陈寿
亮躬耕陇亩,好为《梁父吟》。
身长八尺,每自比于管仲、乐毅,时人莫之许也。
惟博陵崔州平、颍川徐庶元直与亮友善,谓为信然。
时先主屯新野。 -
16.《塞下曲六首》 唐·李白
五月天山雪,无花只有寒。
笛中闻折柳,春色未曾看。
晓战随金鼓,宵眠抱玉鞍。
愿将腰下剑,直为斩楼兰。 -
17.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
18.《念奴娇·送张明之赴京西幕》 宋·刘仙伦
艅艎东下,望西江千里,苍茫烟水。
试问襄州何处是,雉堞连云天际。
叔子残碑,卧龙陈迹,遗恨斜阳里。
后来人物,如君瑰伟能几。 -
19.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
20.《古今豪逸自放之士鲜不嗜酒》 宋·胡寅
美禄无过酒,星泉奠两仪。
端由皆作圣,意趣少人知。
肇命惟元祀,迎春祝寿祺。
功深资药石,力厚起疲赢。