-
281.《小至院内对月简诸同宿》 明·王维桢
海东满月上金规,风后寒光湛玉墀。
出槛新梅浑失影,当阶老鹤淡无姿。
宵深霜露侵偏剧,节变星河望欲移。
坐待严城楼观晓,拟看云物共登危。 -
282.《雨后夕凉柬友人》 未知·王中
山中向夕雨初收,窗户无人熠耀流。
鸣杵几家临积水,征鸿一片度危楼。
凉阴满地梧桐月,露气涵香薜荔秋。
谁道平生甘寂寞,梦阑偏忆太平游。 -
283.《宿山寺遇雨》 明·杨文卿
独抗尘容过梵宫,残阳犹自拖微红。
黄牛下坂前溪雨,绿竹摇窗曲径风。
石露危崖山骨出,水流深涧地喉通。
绳床兀坐清无寐,满耳蛙鸣芦荻中。 -
284.《与慈邑诸公会宿茅甫生驻鹤楼得夜字》 明·张宣
白水冒平田,积阴过初夏。
风雨招友生,琴樽相慰藉。
飞梯倚孤撑,连峰竞回迓。
晦冥岩壑变,空翠林木亚。 -
285.《旅怀》 明·张宇初
起早月尚明,微风响庭树。
遥钟尽残河,池草盈白露。
披衣行空庭,孤禽语平曙。
酬措每疏慵,晨光起檐户。
孰知愁虑牵,丘壑慕恬素。
薄俗擅奸危,皇情感深顾。
岁阑贫病侵,幽愤徒朝暮。
¤ -
286.《自大散以往深林密竹磴道盘曲四五十里至黄牛》 唐·王维
危径几万转。
数里将三休。
回环见徒侣。
隐映隔林丘。 -
287.《丙寅中秋咏月》 宋·晏殊
玉籥秋初半,冰轮岁有期。
苦吟含翰久,清宴下楼迟。
雁怯波光动,蛩愁叶影危。
烘帘频卷押,温酎旋凝澌。 -
288.《春阴》 宋·晏殊
十二重环閟洞房,愔愔危树俯回塘。
风迷戏蜨间无绪,露裛幽花冷自香。
绮席醉吟销桂酌,玉台愁作涩银簧。
梅青麦绿江城路,更与登高望楚乡。 -
289.《秋娘诗并序》 唐·杜牧
杜秋,金陵女也。
年十五为李锜妾。
后锜叛灭,籍之入宫,有宠于景陵。 -
290.《忠献韩公挽辞二首》 宋·王安石
两朝身与国安危,曲策哀荣此一时。
木稼尝闻达官怕,山颓果见哲人萎。
英姿爽气归图画,茂德元勋在鼎彝。
幕府少年今白发,伤心无路送露輀。 -
291.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎,--孟郊
泉音玉淙琤。
琉璃剪木叶,--韩愈
翡翠开园英。 -
292.《十月朔客建业,不得与兄弟上冢之列,悲感成》 宋·范成大
岁已看成暮,身今未得归。
风尘孤泪尽,霜露寸心违。
南涧新流水,西山旧落晖。
烟松应好在,宿草定成非。
逝水方东去,浮云浪北飞。
危魂先自断,不待更沾衣。 -
293.《临江仙·千里潇湘挼蓝浦》 宋·秦观
千里潇湘挼蓝浦,蓝桡昔日曾经。
月高风定露华清。
微波澄不动,冷浸一天星。
独倚危樯情悄悄,遥闻妃瑟泠泠。
新声寒尽古今情。
曲终人不见,江上数峰青。 -
294.《水调歌头 多景楼》 宋·陆游
江左占形胜,最数占徐州。
连山如画,佳处缥渺著危楼。
鼓角临风悲壮,烽火连空明灭,往事忆孙刘。
千里曜戈甲,万灶宿貔貅。 -
295.《夜坐》 宋·陆游
虚堂夜无寐,顾影叹伶竮。
露湿萤黏草,云迷雁落汀。
旧书开蠹简,浊酒倒残缾。
流落知无憾,危机实饱经。 -
296.《寓叹》 宋·陆游
久矣门无客,高斋独掩扉。
敢言消壮志,要是息危机。
清露夜自滴,孤云寒不归。
晨炊勿关念,更典箧中衣。 -
297.《感秋》 宋·陆游
会稽八月秋始凉,梧桐叶落覆井床,月明缟树遶惊鹊,露下湿草啼寒螿。
丈夫行年过六十,日月虽短志意长。
匣中宝剑作雷吼,神物那得终摧藏。
君不见昔时东都宗大尹,义感百万虎与狼,疾危尚念起击贼,大呼过河身已僵。 -
298.《初秋》 宋·陆游
藉草沾衣露,沿溪掠面风。
桐凋无茂绿,莲老有疏红。
小彴欹危度,邻园曲折通。
新秋得强健,一笑莫匆匆。 -
299.《入秋游山赋诗略无阙日戏作五字七首识之以野》 宋·陆游
我昔西游边,万里持一剑,风餐不自恤,露宿未尝厌,栈危余汉烧,山断有秦堑,敢夸胡羊美,但怀巴酒酽。
回首四十年,远游每关念。
秋风跨蹇驴,尚喜道傍店。 -
300.《秋夜读书》 宋·陆游
一雨濯残热,秋气忽已深。
青灯照空廊,重露滴高林。
危坐读周易,会我平生心。
夜分徐掩卷,闲弄床上琴。
帘外初斜河,屋头已横参。
人生每如此,利欲安能侵!