-
361.《自咏》 唐·唐彦谦
白发三千丈,青春四十年。
两牙摇欲落,双膝痺如挛。
强仕非时彦,无闻惜昔贤。
自期终见恶,未忍舍遗编。 -
362.《自咏》 唐·唐彦谦
白发三千丈,青春四十年。
两牙摇欲落,双膝痺如挛。
强仕非时彦,无闻惜昔贤。
自期终见恶,未忍舍遗编。 -
363.《送樊琯司业归朝》 唐·唐彦谦
近者苏司业,文雄道最光。
夫君居太学,妙誉继中行。
汲郡陵初发,汾阴箧久亡。
寂寥方倚席,容易忽升堂。 -
364.《秋夕与友人话别》 唐·崔涂
怀君非一夕,此夕倍堪悲。
华发犹漂泊,沧洲又别离。
冷禽栖不定,衰叶堕无时。
况值干戈隔,相逢未可期。 -
365.《青春》 唐·韩偓
眼意心期卒未休,暗中终拟约秦楼。
光阴负我难相遇,情绪牵人不自由。
遥夜定嫌香蔽膝,闷时应弄玉搔头。
樱桃花谢梨花发,肠断青春两处愁。 -
366.《中春忆赠》 唐·韩偓
年年长是阻佳期,万种恩情只自知。
春色转添惆怅事,似君花发两三枝。 -
367.《商人》 唐·吴融
百尺竿头五两斜,此生何处不为家。
北抛衡岳南过雁,朝发襄阳暮看花。
蹭蹬也应无陆地,团圆应觉有天涯。
随风逐浪年年别,却笑如期八月槎。 -
368.《倒次元韵》 唐·吴融
南陌来寻伴,东城去卜邻。
生憎无赖客,死忆有情人。
似束腰支细,如描发彩匀。
黄鹂裁帽贵,紫燕刻钗珍。 -
369.《出山》 唐·杜荀鹤
病眼看春榜,文场公道开。
朋人登第尽,白发出山来。
处世曾无过,惟天合是媒。
长安不觉远,期遂一名回。 -
370.《下第投所知》 唐·杜荀鹤
若以名场内,谁无一轴诗。
纵饶生白发,岂敢怨明时。
知己虽然切,春官未必私。
宁教读书眼,不有看花期。 -
371.《出山》 唐·杜荀鹤
病眼看春榜,文场公道开。
朋人登第尽,白发出山来。
处世曾无过,惟天合是媒。
长安不觉远,期遂一名回。 -
372.《下第投所知》 唐·杜荀鹤
若以名场内,谁无一轴诗。
纵饶生白发,岂敢怨明时。
知己虽然切,春官未必私。
宁教读书眼,不有看花期。 -
373.《乱后出山逢高员外》 唐·杜荀鹤
自从乱后别京关,一入烟萝十五年。
重出故山生白发,却装新卷谒清贤。
窗回旅梦城头角,柳结乡愁雨后蝉。
名姓暗投心暗祝,永期收拾向门前。 -
374.《同旧韵》 唐·韦庄
大火收残暑,清光渐惹襟。
谢庄千里思,张翰五湖心。
暮角迎风急,孤钟向暝沈。
露滋三径草,日动四邻砧。 -
375.《三用韵》 唐·韦庄
素律初回驭,商飙暗触襟。
乍伤诗客思,还动旅人心。
蝉噪因风断,鳞游见鹭沈。
笛声随晚吹,松韵激遥砧。 -
376.《边庭送别》 唐·张蠙
一生虽达理,远别亦相悲。
白发无修处,青松有老时。
暮烟传戍起,寒日隔沙垂。
若是长安去,何难定后期。 -
377.《将之京师留别亲友》 唐·张蠙
达命何劳问,西游且自期。
至公如有日,知我岂无时。
野迥蝉相答,堤长柳对垂。
酣歌一举袂,明发不堪思。 -
378.《长安春望》 唐·张蠙
明时不敢卧烟霞,又见秦城换物华。
残雪未销双凤阙,新春已发五侯家。
甘贫只拟长缄酒,忍病犹期强采花。
故国别来桑柘尽,十年兵践海西艖。 -
379.《闺怨》 唐·黄滔
寸心杳与马蹄随,如蜕形容在锦帷。
江上月明船发后,花间日暮信回时。
五陵夜作酬恩计,四塞秋为破虏期。
待到乘轺入门处,泪珠流尽玉颜衰。 -
380.《题宣一僧正院》 唐·黄滔
五级凌虚塔,三生落发师。
都僧须有托,孤峤遂无期。
井邑焚香待,君侯减俸资。
山衣随叠破,莱骨逐年羸。
茶取寒泉试,松于远涧移。
吾曹来顶手,不合不题诗。