-
1.《发藤州》 唐·宋之问
朝夕苦遄征,孤魂长自惊。
泛舟依雁渚,投馆听猿鸣。
石发缘溪蔓,林衣扫地轻。
云峰刻不似,苔藓画难成。 -
2.《岁晚喜远兄弟至书情》 唐·窦巩
几年沧海别,相见竟多违。
鬓发缘愁白,音书为懒稀。
新诗徒有赠,故国未同归。
人事那堪问,无言是与非。 -
3.《照镜》 唐·王建
忽自见憔悴,壮年人亦疑。
发缘多病落,力为不行衰。
暖手揉双目,看图引四肢。
老来真爱道,所恨觉还迟。 -
4.《七年初到洛阳寓居宣教里时已春暮而四老俱在洛中分司》 唐·李绅
青莎满地无三径,白发缘头忝四人。
官职谬齐商岭客,姓名那重汉廷臣。
圣朝寡罪容衰齿,愚叟多惭未退身。
惟有门人怜钝拙,劝教沈醉洛阳春。 -
5.《西楼夕望》 宋·陆游
夜郎城裹叹途穷,赖有西楼著此翁。
溪鸟孤飞寒霭外,野人参语夕阳中。
苍天可恃何曾老,白发缘愁却未公。
俗态十年看烂熟,不如留眼送归鸿。 -
6.《和九叔知县昨游长句》 宋·杨万里
诗穷不但两鬓霜,白发缘愁千丈长。
一年强半走道路,归来又见橘柚黄。
不知南邻更北里,醉折梅花照溪水。
扶藜时蹑大阮踪,觅句深参少陵髓。
昨游过眼不可留,今朝欲再亦何由?
新诗已落万人口,不应更著锦囊收。 -
7.《目痛一月未愈自和前九首》 宋·刘克庄
朱颜无药能驻,白发缘愁许长。
昏昏枉读万卷,蹙蹙起瞻四方。 -
8.《和江秀才献花三首》 宋·陈师道
疏花得雨数枝黄,白发缘愁百尺长。
要与老生同一醉,故留秋意作重阳。 -
9.《留题马溪寺二首即用前韵》 宋·程公许
翠珉瞻手泽,六十有余龄。
囊锦传宗旨,维沙更典刑。
发缘忧世白,眼独为山青。
蕙怅摇归梦,秋猿正可听。 -
10.《送台州沈虞卿使君入朝》 宋·孙应时
鼓声霜晓寒,冠盖满街路。
诏书日边到,使君朝天去。
攀车愿公留,稚耋纷无数。
信哉慈父母,赤子中心慕。