-
1.《登鹿门山怀古》 唐·孟浩然
清晓因兴来,乘流越江岘。
沙禽近方识,浦树遥莫辨。
渐至鹿门山,山明翠微浅。
岩潭多屈曲,舟楫屡回转。 -
2.《阊门怀古》 唐·韦应物
独鸟下高树,遥知吴苑园。
凄凉千古事,日暮倚阊门。 -
3.《古东门行》 唐·柳宗元
汉家三十六将军,东方雷动横阵云。
鸡鸣函谷客如雾,貌同心异不可数。
赤丸夜语飞电光,徼巡司隶眠如羊。
当街一叱百吏走,冯敬胸中函匕首。 -
4.《荆门道怀古》 唐·刘禹锡
南国山川旧帝畿,宋台梁馆尚依稀。
马嘶古道行人歇,麦秀空城野雉飞。
风吹落叶填宫井,火入荒陵化宝衣。
徒使词臣庾开府,咸阳终日苦思归。 -
5.《南海石门戍怀古》 唐·陈陶
汉家征百越,落地丧貔貅。
大野朱旗没,长江赤血流。
鬼神寻覆族,宫庙变荒丘。
唯有朝台月,千年照戍楼。 -
6.《鹧鸪天(和古乐府韵送游景仁将漕夔门)》 宋·吴潜
去日春山淡翠眉。
到家恰好整寒衣。
人归玉垒天应惜,舟过松江月半垂。
千万绪,两三卮。
送君不忍与君违。
书来频寄西边讯,是我江南肠断时。 -
7.《沁园春(吴门怀古)》 宋·陈人杰
草满姑苏,问讯夫差,今安在哉。
望虎丘苍莽,愁随月上,蠡湖浩渺,兴逐潮来。
自古男儿,可人心事,惆怅要离招不回。
离之后,似舞阳几个,成甚人才。 -
8.《木兰花慢 彭城怀古 以上江本雁门集十五首讹》 元·萨都剌
古徐州形胜,消磨尽、几英雄。
想铁甲重瞳,鸟骓汗血,玉帐连空。
楚歌八千兵散,料梦魂、应不到江东。
禾黍满关中。
更戏马台荒,画眉人远,燕子楼空。
人生百年如寄,且开怀、一饮尽千钟。
回首荒城斜日,倚 -
9.《望月婆罗门 怀古》 元·王寂
笑谈尊俎,坐中惊叹谪仙人。
乌丝落笔如神。
唤起小鬟风味,学按古阳春。
对琼枝璧月,朝暮长新。 -
10.《人月圆 吴门怀古 北曲聊乐府前集今》 元·张可久
山藏白虎云藏寺,池上老梅枝。
洞庭归兴,香柑红树,鲈脍银丝。
白家池馆,吴王花草,长似坡诗。
可人怜处,啼鸟夜月,犹怨西施。 -
11.《人月圆 吴门怀古》 元·张可久
山藏白虎云藏寺,池上老梅枝,洞庭归兴,香柑红树,鲈银丝,白家池馆,吴宫花草,可似当时,最怜人处,啼鸟夜月,犹怨西施。
-
12.《颂古九首·云门放洞山三顿棒二首》 宋·释梵言
汗马功劳要立身,将军一等扫边尘。
全身只待英雄士,不遇英雄愁杀人。 -
13.《颂古九首·云门放洞山三顿棒二首》 宋·释梵言
查渡湖南涉路歧,云门不惜两茎眉。
万古碧潭空界月,再三捞摝始应知。 -
14.《古东门行送别金彦桢》 宋·张洪
仆夫顾我悲,辕马局不行。
古来离别地,青草不复生。
居人攀桃李,怅望难为情。
流尘起阡陌,远树花冥冥。
莫向秦东亭,唱此《东门行》。
土中有死骨,闻之复心惊。 -
15.《南峰庵庵径有古榕树悬枝对峙宛若关门》 明·傅汝舟
古树上危根,依天巧作门。
云飞不在外,虎过定消魂。
野客逢迎少,山僧出入尊。
朋游坐不厌,叶落满金樽。 -
16.《吴门怀古》 明·筠隐遂
尚想黄池倚霸功,归来万乘一身空。
越妃便泛五湖去,吴国长沦废沼中。
台草诉人春黛绿,洲花怨水暮愁红。
深情慳是盈亏月,不异当时照六宫。 -
17.《厓门吊古三首》 明·梁有誉
杀气空蒙下赤霄,胡尘卷地翠华遥。
舟胶楚泽谁还问,魂溺湘潭讵可招。
泪血岁添厓上藓,灵风暮涌海边潮。
独怜岛树犹含恨,不待秋来却尽凋。
¤ -
18.《厓门吊古三首》 明·梁有誉
谁悟当年谶已真,汴杭回首总成尘。
愤无勾践三千士,死恨田横五百人。
海上乾坤春梦短,厓前风雨客愁新。
贞魂若作啼鹃去,葛岭山头哭万巡。
¤ -
19.《厓门吊古三首》 明·梁有誉
炼石衔沙昔日心,千年犹为一沾襟。
朔方骏没金瓯缺,沧梅龙归玉玺沈。
云断野乌翻夕照,雨余芳树锁秋阴。
风光不似西湖景,空使英雄感慨深。 -
20.《方卧南窗舍弟古民率尔相访入门不呼遽去书以》 明·郑作
令弟兴狂携竹杖,老兄思苦卧藤床。
草堂空踏青苔破,萝径难消白日长。
应惜萤窗劳笔砚,恐惊蚁穴梦侯王。
入门不语悠然去,蝉噪槐阴下夕阳。